Noso Señor Luz de María de Bonilla o 18 de xullo de 2020:
O meu amado pobo:
Mantéñote protexido constantemente, resgardado baixo a miña mirada amorosa. Oras pedíndome protección, axuda e abrigo, sen ter fe, andando con medo de todo, salvo que me ofenda. Esta xeración, abandonada a si mesma sen amor nin caridade, sen verdade nin esperanza, vive en orgullo e falsidade, tecendo o seu futuro cos seus propios trapos. Nenos, non me estades escoitando. Desexo ter un pobo fiel e verdadeiro que non estea baleiro no interior mentres aparentemente está cheo. Debes volver co corazón contrito ao camiño que me leva, con intención de ser verdadeiramente o Meu Pobo a quen amo, que é fiel e verdadeiro á miña semellanza. (cf. Dt 10: 12-13)
Humanidade: Onde vas sen min?
O meu pobo, fronte ao que está por vir, necesitas coñecerme para quererme e así ser máis do espírito que da carne. As formas de seguridade humana non te nutren nin con Sabedoría nin con Verdade: fan que esteas gobernado polo teu "ego" e este último xulga segundo os seus propios criterios. O meu pobo debe manterse preparado para o conflito espiritual no que vive; non se debe distraer nin un momento; a pérfida serpe, Satanás (cf. Apocalipsa 20: 2), está tentando continuamente para que caeras e te perdas debido á confusión e inseguridade na que se atopa a humanidade.
Meu querido pobo, as augas dos mares agitaranse con forza, do mesmo xeito que o mal te estrea, escurece as mentes e endurece os teus corazóns. Terás feitos graves: a Terra móvese dun xeito inusual e axitarase, atraído pola forza do corpo celeste que se achega. (1)
Non te afastes da luz que a fe che proporciona ... Vós sodes os meus fillos, aos que chamei a prepararme, para que se fortalezan, para coñecer o meu amor, de xeito que sen afastarme do meu camiño podes seguir crecendo na miña vontade. A incredulidade arrastra aos meus fillos do mesmo xeito que unha lama lama o leva ao seu paso todo. Vostede endureceu e renunciou á miña vontade, dirixíndose pola súa vontade humana cara a confusión, dúbidas e sequedad espiritual.
Escoito aos meus fillos repetir frases e oracións pola memoria. Teño sede de almas de oración continua nas súas obras e accións ao meu parecer, sendo testemuños activos e vivos dos meus mandamentos, do meu amor, sen os cales non chegarás á fusión total coa miña vontade.
Neste momento o meu pobo ten que ser consciente de que, para achegarse a min, teñen que vir sen liortas entre irmáns, pero co meu Sagrado Corazón e o Inmaculado Corazón da miña Nai nas súas palabras, os seus pensamentos, a súa mente, o seu corazón, os seus oídos, as súas mans, os seus pés - "Eu son o veciño e o veciño é o espello de cada un dos meus fillos". Deste xeito prepárase para viaxar polo meu camiño.
Oren aos meus fillos, oren co corazón, os poderes e os sentidos.
Ora os meus fillos, ora por Taiwán: sufrirá moito.
Ora os meus fillos, ora por Nepal: a súa xente sufrirá.
Ora os meus fillos, ora por Centroamérica: axitarase.
Nenos, este non é un momento fugaz; estás vivindo no tempo do gran sufrimento da humanidade. As pragas, pestilencias e pandemias, que non só infectan o corpo, senón tamén o espírito, non pararán. Polo tanto, máis que en calquera outro momento, iÉ necesario que o meu pobo poida vivir en unidade (cf. Rom 12:16); permanece en alerta espiritual e non te separas da miña nai, rezando o Santo Rosario con devoción total e preparado no espírito, na lei do amor. As miñas lexións van onde se reza con devoción o Santo Rosario.
Manteña a paz nos teus corazóns, e o teu espírito saboreará a miña paz.
Non teñas medo, fillos!
Vén a min! Meu pobo, non te abandonarei: quedo en Os meus fillos.
Bendigo.
O teu Xesús
Salva María máis pura, concibida sen pecado
Salva María máis pura, concibida sen pecado
Salva María máis pura, concibida sen pecado
(1) Anuncios sobre corpos celestiais que ameazan a terra ...
COMENTARIO POR LUZ DE MARIA
Irmáns e irmás:
Atrapado no amor divino do noso Señor Xesucristo, vexo moitos seres humanos encadeados un ao outro, sedentos e con dor. Ollo para o noso querido Señor Xesucristo e el me di: Amada filla, estas criaturas humanas viven lonxe de min, encadeadas ao orgullo, a cobiza, a envexa, a rabia, a preguiza, a luxuria e a glutia. O noso querido Señor Xesucristo volve mirar para min e di: Amados, dille aos meus fillos que o que corroe a alma debe desaparecer deles, porque hai demasiados que veñen diante de min físicamente, pero poucos que están diante de min con espírito e de verdade. Diga aos teus irmáns e irmás que o meu amor é infinitamente misericordioso. Quero que confeses os teus pecados, reparen neles e logo veñades a min. Os tempos o requiren.
Amen.
Alicja Lenczewska
Elizabeth Kindelmann
A través do que se fixo O Diario Espiritual, Xesús e María ensinaron a Isabel e seguen instruíndo aos fieis na arte divina de sufrir para a salvación das almas. As tarefas están asignadas para cada día da semana, que inclúen oración, xexún e vixilias nocturnas, con fermosas promesas unidas a eles, adicadas con gracias especiais para os sacerdotes e as almas do purgatorio. Nas súas mensaxes, Xesús e María din que A chama do amor do corazón inmaculado de María é a maior graza que se deu á humanidade desde a Encarnación. E nun futuro non tan afastado, a súa chama engolirá todo o mundo.
O padre Stefano Gobbi
Por que Gisella Cardia?
En terceiro lugar, as mensaxes foron frecuentemente acompañadas de fenómenos visibles, evidencias fotográficas atopadas En Cammino con María, que non pode ser o froito da imaxinación subxectiva, nomeadamente a presenza dos estigmas no corpo de Giselle e a aparición de cruces ou textos relixiosos en sangue nos brazos de Gisella. Vexa as imaxes tiradas do seu sitio web de aparición 
Jennifer
Por que Manuela Strack?
Por que os Visionarios da Nosa Señora de Medjugorje?
Por que Pedro Regis?
Por que a serva de Deus Luisa Piccarreta?
dos santos. Non foi ata que se converteu en "Filla de María" cando os pesadelos cesaron finalmente aos once anos. No ano seguinte, Xesús comezou a falar con ela especialmente despois de recibir a Santa Comuñón. Cando tiña trece anos, apareceu a ela nunha visión que ela presenciou desde o balcón da súa casa. Alí, na rúa de abaixo, viu unha multitude e soldados armados dirixindo tres prisioneiros; recoñeceu a Xesús como un deles. Cando chegou debaixo do seu balcón, levantou a cabeza e berrou:Alma, axúdame! " Profundamente emocionada, Luisa ofreceuse a partir dese día como alma vítima en expiación polos pecados da humanidade.
estado inmóbil e ríxido que parecía case coma se estivese morta. Foi só cando un sacerdote fixo o sinal da Cruz sobre o corpo que Luisa recuperou as facultades. Este notable estado místico persistiu ata a súa morte en 1947, seguido dun funeral que non foi un asunto. Durante ese período da súa vida, non sufriu ningunha enfermidade física (ata que ao final sucumbiu á pneumonía) e nunca experimentou escaras, a pesar de estar sesenta e catro anos confinada á súa pequena cama.
Por que Simona e Angela?
Valeria Copponi