Որքան սարսափելի է Ավետարանը:

«Հիմա խոսք» 13 թվականի սեպտեմբերի 2006-ից…

ԱՅՍ Խոսքը տպավորվեց ինձ վրա աղոթքի ժամանակ, մի բառ, որը պայթում էր կրքով և վշտով. 

Ինչո՞ւ եք մերժում Ինձ, իմ ժողովուրդ: Ի՞նչ սարսափելի է Ավետարանը՝ Բարի Լուրը, որը ես բերում եմ ձեզ:

Ես աշխարհ եկա՝ ներելու քո մեղքերը, որպեսզի լսես «Քո մեղքերը ներված են» խոսքերը։ Որքան սարսափելի է սա:

Ես ուղարկել եմ իմ առաքյալներին ձեր մեջ՝ քարոզելու բարի լուրը: Ի՞նչ է բարի լուրը: Որ ես մեռա, որ վերցնեմ քո մեղքերը, բաց թողնելով քեզ համար, դրախտ ամբողջ հավերժության համար: Ինչպե՞ս է դա վիրավորում քեզ, սիրելիս:

Ես թողեցի ձեզ Իմ պատվիրանը. Ո՞րն է այս սարսափելի պատվիրանը, որը ես պարտադրել եմ ձեզ: Ո՞րն է ձեր հավատքի այս հիմնական դրույթը, Եկեղեցու այս աքսիոմը, այս բեռը, որը ես պահանջում եմ ձեզանից:

«Սիրիր քո մերձավորին քո անձի պես»։

Մի՞թե սա չարություն է, իմ ժողովուրդ։ Արդյո՞ք սա չարիք է: Արդյո՞ք դրա համար եք մերժում Ինձ: Արդյո՞ք ես պարտադրել եմ մի բան այս աշխարհին, որը կխեղդի նրա ազատությունը և կկործանի նրա արժանապատվությունը:

Արդյո՞ք խելամիտ չէ, որ ես ձեզ պատվիրել եմ ձեր կյանքը տալ միմյանց համար, որ կխնդրեի ձեզ կերակրել քաղցածներին, ապաստանել աղքատներին, այցելել հիվանդներին և միայնակներին, ծառայել բանտարկվածներին: Ես սա քեզ օգտի՞ համար եմ խնդրել, թե՞ վնասի համար։ Այն այնտեղ է, որ բոլորը տեսնեն, ոչինչ թաքնված չէ. սևով սպիտակի վրա գրված է՝ սիրո Ավետարան: Եվ այնուամենայնիվ դուք հավատում եք ստերին:

Ես ուղարկել եմ ձեր մեջ Իմ Եկեղեցին: Ես այն կառուցել եմ Սիրո հաստատուն հիմնաքարի վրա: Ինչո՞ւ եք մերժում Իմ Եկեղեցին, որն Իմ Մարմինն է: Ի՞նչ է ասում իմ Եկեղեցին, որն այդքան վիրավորում է ձեր զգայարանները: Արդյո՞ք դա հրաման է չսպանել: Դուք կարծում եք, որ սպանությունը լավ է: Մի՞թե դավաճանություն չանե՞լն է։ Արդյո՞ք ամուսնալուծությունը առողջ և կյանք տվող է: Արդյո՞ք դա պատվիրան է՝ չցանկանալ հարևանի ունեցվածքին: Թե՞ դուք հավանություն եք տալիս այն ագահությանը, որը կոռոզիայի ենթարկեց ձեր հասարակությունը և այդքան շատերին քաղցած թողեց:

Ի՞նչն է քեզնից փախչող իմ սիրելի ժողովուրդ: Դուք անձնատուր եք լինում ամեն անմաքրությանը և քաղում եք սրտխառնոցի, հիվանդության, ընկճվածության և միայնության բերքը: Չե՞ք կարող տեսնել ձեր իսկ պտուղներից, թե ինչն է ճշմարիտ և ինչը՝ կեղծ, կամ ինչ է ճշմարտությունը և ինչը՝ սուտը: Ծառը դատեք նրա պտուղներից: Մի՞թե ես քեզ միտք չեմ տվել, որ կարողանաս հասկանալ, թե ինչն է չարը և որն է բարին։

Իմ պատվիրանները կյանք են բերում: Օ՜, որքան կույր ես: Որքա՜ն ծանր է սիրտը։ Դուք ձեր աչքի առաջ տեսնում եք հակառակորդի սուտ մարգարեների քարոզած հակաավետարանի պտուղը: Շուրջբոլորը այս կեղծ ավետարանի պտուղն է, որը դուք ընդունում եք: Որքա՞ն մահվան պետք է ականատես լինեք ձեր լուրերում: Քանի՞ սպանություն չծնվածների, ծերերի, անմեղների, անօգնականների, աղքատների, պատերազմի զոհերի մասին. որքան արյուն պետք է հոսի ձեր քաղաքակրթությունների միջով, նախքան ձեր հպարտությունը կոտրվի, և դուք դիմեք Ինձ: Որքա՞ն բռնություն պետք է տիրի ձեր երիտասարդությանը, որքան թմրամոլություն, ընտանիքների փլուզումներ, ատելություններ, բաժանումներ, վեճեր և բոլոր տեսակի վեճեր պետք է ճաշակեք և տեսնեք, նախքան ճանաչեք Իմ Խոսքի ճշմարիտ և փորձված Ավետարանը:  

Ինչ պետք է անեմ? Ու՞մ ուղարկեմ։ Կհավատա՞ք, եթե ես իմ մայրիկին ուղարկեի ձեզ մոտ: Կհավատա՞ք, եթե արևը պտտվեր, հրեշտակները հայտնվեին, իսկ քավարանի հոգիները աղաղակեին ձեր լսած ձայներով: Ի՞նչ է մնում անելու դրախտին:

Այսպիսով, ես ձեզ փոթորիկ եմ ուղարկում: Ես ձեզ մրրիկ եմ ուղարկում, որը կշարժի ձեր զգայարանները և կարթնացնի ձեր հոգիները։ Ուշադրություն դարձնել! Այն գալիս է! Դա չի ուշանա։ Մի՞թե ես չեմ հաշվում յուրաքանչյուր հոգի, ով ընդմիշտ ընկնում է Դժոխքի կրակների մեջ՝ հավերժորեն բաժանված Ինձնից: Չե՞ք կարծում, որ ես արցունքներով եմ լաց լինում, որ եթե դա հնարավոր լիներ, կխեղդեր նրա բոցը։ Որքա՞ն կարող եմ դիմանալ Իմ փոքրիկների կործանմանը:

Իմ ժողովուրդ. Իմ ժողովուրդ! Որքա՜ն սարսափելի է, որ դուք չեք լսելու Ավետարանը: Որքան սարսափելի է այս սերնդի համար, որ նա չի լսի։ Իսկապես որքա՜ն սարսափելի է Բարի Լուրը, երբ այն մերժվում է, և, հետևաբար, գութանից վերածվում է սուրի:

Իմ ժողովուրդը… վերադառնա Ինձ:

Այն ժամանակ Եհովան պատասխանեց ինձ և ասաց.
Գրեք տեսլականը;
Դարձրեք այն պարզ պլանշետների վրա,
որպեսզի կարդացողը վազի։
Որովհետև տեսիլքը վկայ է նշանակված ժամանակի համար,
վկայություն մինչև վերջ; դա չի հիասթափեցնի:
Եթե ​​ուշանում է, սպասիր,
հաստատ կգա, չի ուշանա։
(Ամբակուկ 3:2-3)

From Որքան սարսափելի է Ավետարանը հեղինակ ՝ Mark Mallett, at Այժմ Խոսքը.