Փոքրիկ Մերի – Ինչպե՞ս է առաջանում իմ հպումը:

Հիսուսը Փոքրիկ Մերի (Հռոմում) 28 թվականի հոկտեմբերի 2024-ին.

«Իմ հպումը» (Ղուկաս 6:12-19)

My փոքրիկ Մերի, այսօրվա Ավետարանում ասվում է, որ մի հրաշագործ «ուժ դուրս եկավ Նրանից», այնպես որ բազմաթիվ գյուղերից հավաքվեցին բազմաթիվ ամբոխներ, որպեսզի կարողանան դիպչել Ինձ և բժշկվել: Հիվանդները, տիրապետվածները, վախեցածներն ու վշտացածները աղաղակում էին Իմ օգնության համար, նրանք ամեն կերպ փնտրում էին Իմ հպումը: Որտեղի՞ց եկավ այս հրաշք ուժը, որը բժշկեց բոլորին: Ոչ միայն Իմ աստվածային զորությունից, այլ նաև Իմ Հոր և Սուրբ Հոգու հետ Իմ խորը միությունից, Ով աջակցեց Իմ առաքելությանը, զորացնելով Իմ աշխատանքը: Ես գիշերներ էի անցկացրել աղոթքի մեջ՝ հետագա ուժ և օգնություն փնտրելու Իմ մարդկության համար:

Այսօր կա մի հսկայական զանգված մարդկանց, ովքեր մարմնով և հոգով հիվանդ են՝ զբաղված չարի կողմից. խեղճ մեղավորներ՝ իրենց չարի ողորմածության ներքո: Բայց ի տարբերություն Իմ ժամանակների, երբ շատերը ձգտում էին փնտրել Իմ Անձին, այն օգնությունը, որը միայն ես կարող էի առաջարկել, այսօր մեծամասնությունը Ինձ չի փնտրում, նրանք այլևս Ինձ չեն աղաղակում. նրանց խոսքերը լռել են, նրանց հոգիներում շունչ չկա։ Նրանք չեն փնտրում Իմ հպումը, որը բուժում է, քանի որ այլևս չեն հավատում:

Ինչպե՞ս է առաջանում Իմ հպումը: Դա տեղի է ունենում երկխոսության միջոցով, հարաբերություններ, որոնք պետք է հաստատվեն Աստծո հետ խորը և մշտական ​​աղոթքի միջոցով: Բավական չեն մի քանի թույլ ու ցրված աղերսանքները, բավական չէ ավանդույթից դուրս կատարված գյուղական երթը, ոչ էլ պատարագը, որի մասնակցությունը սառն է ու մակերեսային։ Աղոթքը պետք է դառնա կոնկրետ փորձ, անձ-առանձ երկխոսություն, որը դառնում է մտերմիկ և սիրառատ, որը ձեզ ավելի է մոտեցնում և տարածում աստվածային հատկանիշները. որքան շատ եք ապրում և խորասուզվում դրանց մեջ, այնքան ավելի շատ են նրանք իջնում ​​ձեզ վրա՝ բերելով իրենց ազդեցությունը բուժման և ազատագրման ամեն ձևով:

Հաղորդության հետ հարաբերությունը ոչ միայն Հաղորդություն ընդունելն է որպես սովորություն, սահմանված ծես, այլ ծանոթանալ, ընդհանուր հանդիպում, դառնալ Իմ Սրտի հպումը, որում Նրա ռեզոնանսը մտնում է ձերը: Միայն սրտի հպումով է, որ դուք ստանում եք և ներծծվում Իմ սերով, որը կարող է ձեզ տալ վերածննդի և շնորհի ամեն տեսակ:

Ի՞նչ է տեղի ունենում դրա փոխարեն: Ես ասում եմ ձեզ, որ քրիստոնյաների զանգվածն ընդունում է Ինձ շեղված, պասիվ և բացակա ձևով: Նրանք վերցնում են Ինձ և անմիջապես մոռանում, թե ինչ են ստացել, ով եմ ես, ինչ կարող եմ անել նրանց համար, և նրանք չեն շփվում Ինձ հետ: Նրանք չեն թափվում դեպի Իմ Սրտը, և միայն այս հպումով է, որ սիրում է, միաձուլվում և համբուրում է Իմ աստվածային արարիչ Սրտին, որ Այն կարող է գործել ձեր մարդկության վրա և տալ ձեզ ամեն տեսակի վերածնունդ: Եթե ​​դա այդպես չէ, եթե այս միաձուլումը տեղի չի ունենում, եթե ձեր հոգին չի մասնակցում, ինչպե՞ս կարող է լինել բժշկություն, ազատում և շարունակական դարձ:

Ես գիշերներ էի անցկացնում աղոթքով, և դրանցից բխում էր Իմ գործողությունների և Իմ գործերի ուժը: Իմ սեփական առաքյալները շարունակեցին Իմ ճանապարհորդությունը իրենց տրված առաքելության մեջ՝ աղոթելով, մի աղոթք, որը դարձավ Աստծո կյանքն ու հպումը մարդկանց մեջ: Նրանք, ինչպես Իմ սրբերը, ինչպես Իմ սիրառատ հոգիները, հաղորդակցվում էին մի սիրո ազդակով, որի մեջ նրանք գտան և ընկալեցին Իմ նորոգված Ներկայությունը՝ աղոթելով և ապրելով Հաղորդությունը: Այս կապով էր, որ նրանք ավարտեցին իրենց երկրային առաքելությունը:

Ինչպե՞ս կարող են դա անել բոլոր նրանք, ովքեր կանչված են հետևելու Ինձ քահանայության օծման հատուկ հանձնարարությամբ: Ինչպե՞ս կարող են նրանք շարունակել ավետարանչությունը, մարդկանց մեջ բուժելու գործը, եթե նրանք չեն զգում Իմ հպումը, եթե նրանք չեն դիպչում Իմ Անձին իրենց սրտով: Միայն Իմ մարմնի ներարկման միջոցով է նրանց ներսում, միայն Իմ Հոգով, որը հասնում է նրանց և կենսական շունչ է ներշնչում նրանց մեջ, որ նրանք դիպչում են Ինձ և ամրանում Աստծո հրաշագործ զորությամբ՝ կարողանալով բուժել տկարությունները՝ ազատություն տալով [դիվային] ճնշվածներին, դարձի բերելով խիղճը:

Ես օրհնում եմ քեզ: