Powszechna niechęć wielu myślicieli katolickich do głębokiego zbadania apokaliptycznych elementów współczesnego życia jest, jak sądzę, częścią samego problemu, którego starają się uniknąć. Jeśli myślenie apokaliptyczne pozostawia się w dużej mierze tym, którzy zostali poddani subiektywizmowi lub padli ofiarą zawrotów głowy kosmicznego terroru, wówczas społeczność chrześcijańska, a nawet cała społeczność ludzka, ulegnie radykalnemu zubożeniu. I to można zmierzyć w kategoriach zagubionych ludzkich dusz. –Author, Michael D. O'Brien, Czy żyjemy w czasach apokaliptycznych?
Uprzejmie prosimy, aby czytając zawartość tej strony, wszyscy czytelnicy pamiętali o następujących sześciu kluczowych zastrzeżeniach:
1. Nie jesteśmy ostatecznymi arbitrów tego, co stanowi autentyczne objawienie - Kościół jest - i zawsze podporządkujemy się temu, co ostatecznie zdecyduje. To jest w Kościół zatem, abyśmy „sprawdzali” proroctwo: „Kierowany przez Magisterium Kościoła, sensus fidelium wie, jak rozpoznać i przyjąć w tych objawieniach to, co stanowi autentyczne wezwanie Chrystusa lub jego świętych do Kościoła”. (Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 67)
2. Uznajemy i głęboko szanujemy rozróżnienie między objawieniem publicznym i prywatnym i nie proponujemy tutaj żadnego z tych ostatnich jako domagającego się od wiernych takiej samej zgody, jak ta pierwsza.
3. Pozostajemy otwarci na rozważenie dalszych postępów istotnych dla rozpoznania objawień, które zamieściliśmy, a zatem nie rościmy sobie absolutnej pewności w każdym objawieniu na tej stronie, mimo że zdecydowaliśmy, że każde z nich jest warte włączenia tutaj i ważne do rozpowszechniania. Zakres zawartości tej witryny jest wewnętrznie ograniczony i nic nie powinno być wnioskowane z samej nieobecności danego jasnowidza na jej stronach.
4. Chociaż rzeczywiście traktujemy każde prywatne objawienie bardzo poważnie, jeśli wydaje się ono godne zaufania na mocy sankcjonowanych przez Kościół norm rozeznania (czytaj więcej kliknij tutaj), ostatecznie staramy się wydobyć z różnorodności objawień „proroczy konsensus”, który sam w sobie ani nie powstaje, ani nie spada na autentyczność jednego lub dwóch mistyków, ale raczej stanowi jasne wezwanie Ducha do dzisiejszego Kościoła.
5. Uważamy, że nawet wiarygodne objawienie prywatne musi być traktowane zgodnie z nauką Kościoła. Tutaj przyjmujemy mądrość św. Hannibala: „Zgodnie z roztropnością i świętą dokładnością ludzie nie mogą postępować z prywatnymi objawieniami tak, jakby były księgami kanonicznymi lub dekretami Stolicy Apostolskiej…” (w liście do ks. Petera Bergamaschi)
6. Widzący są omylnymi narzędziami i jako takie „… wszystko, co Bóg objawia, jest odbierane przez i zgodnie z usposobieniem podmiotu. W historii objawienia prorockiego nierzadko zdarza się, że na ograniczoną i niedoskonałą ludzką naturę proroka wpływa wydarzenie psychologiczne, moralne lub duchowe, które może przeszkodzić duchowemu oświeceniu Bożego objawienia w doskonałym blasku w duszy proroka, przez co postrzeganie przez proroka objawienie zostaje mimowolnie zmienione.” (Newsletter, Missionary of the Holy Trinity, styczeń-maj 2014). Dlatego ta strona internetowa nie stanowi poparcia dla wszystkiego, co widzący powiedział lub napisał. Bierzemy pod uwagę tylko to, co zostało opublikowane tutaj w oparciu o powyższe kryteria.
W każdym wieku Kościół otrzymywał charyzmat proroctwa, który należy analizować, ale nie lekceważyć. —Kardynał Ratzinger (BENEDICT XVI), Przesłanie fatimskie, komentarz teologiczny, www.vatican.va
Zachęcamy was do słuchania z prostotą serca i szczerością umysłu zbawiennych ostrzeżeń Matki Bożej… Papieże Rzymu… Jeśli są ustanowionymi strażnikami i interpretatorami Bożego Objawienia, zawartymi w Piśmie Świętym i Tradycji, przyjmują je również jako ich obowiązek zalecać wiernym - gdy po odpowiedzialnym zbadaniu osądzą to dla wspólnego dobra - nadprzyrodzone światła, które Bóg zechciał swobodnie udzielać niektórym uprzywilejowanym duszom, nie w celu proponowania nowych doktryn, ale aby prowadź nas w naszym postępowaniu. —ŚW. PAPIEŻ JAN XXIII, Papieskie przesłanie radiowe, 18 lutego 1959 r .; L'Osservatore Romano
Czy ci, którym objawienie zostało dokonane i którzy są pewni, że pochodzi ono od Boga, zobowiązani są wyrazić wyraźną zgodę? Odpowiedź brzmi twierdząco… Ten, któremu to prywatne objawienie jest proponowane i ogłaszane, powinien wierzyć i być posłusznym przykazaniu lub przesłaniu Bożemu, jeśli zostanie mu to przedstawione na podstawie wystarczających dowodów… Albowiem Bóg przemawia do niego, przynajmniej za pomocą innego, a zatem wymaga od niego wiary; dlatego jest zobowiązany do uwierzenia Bogu, który tego wymaga. —POPIE BENEDYKTA XIV, Heroiczna cnota, Tom III, str. 390
Ci, którzy wpadli w światowość, patrzą z góry iz daleka, odrzucają proroctwa swoich braci i sióstr… -PAPIEŻ FRANCISZEK, Evangelii Gaudium, rz. 97
Publiczne a prywatne objawienie
Countdown to the Kingdom to strona internetowa, posłuszna ostatecznym postanowieniom Kościoła, która przedstawia tak zwane „prywatne objawienie” - prorocze przesłania wysłane z nieba, aby pomóc nam żyć pełniej dzięki boskiemu objawieniu w danej godzinie na Ziemi. Objawienie „prywatne” jest często rozumiane przez Boga jako powszechne rozpowszechnianie i akceptowanie. Innymi słowy, nie ma to być „prywatne”. Poprzez objawienie „prywatne” otrzymujemy Różaniec ofiarowany św. Dominikowi przez Matkę Bożą; nabożeństwo Pierwszych Sobót i ostrzeżenie Matki Bożej Fatimskiej przed II wojną światową. Mamy przestrogę głodu przez Matkę Bożą z La Salette, gdyby ludzie nadal obrażali Boga, a także życzenie Chrystusa na Niedzielę Miłosierdzia Bożego i Koronkę do Miłosierdzia Bożego poprzez objawienie św. Faustjanowi Kowalskiej - żeby wymienić tylko kilka. Lekceważenie wszelkich prywatnych objawień bez zwracania na nie uwagi naraziłoby nas na poważne ryzyko lekceważenia Samego Pana.
Słowo „prywatne” zostało przypisane temu prorockiemu objawieniu z nieba, aby przeciwstawić je objawieniu publicznemu Depozytu Fidei (Depozyt wiary): Pismo Święte i Tradycja ostatecznie interpretowane na przestrzeni wieków przez Magisterium. W tym publicznym objawieniu mamy pewny fundament - solidną podstawę, na której zawsze możemy bezpiecznie stanąć, bez względu na to, co się stanie, oraz niezwyciężoną barierkę chroniącą nas przed niebezpiecznymi klifami. Treść objawienia publicznego jako jedyna wymaga powszechnie akceptacji wiary Bożej (jako cnoty nadprzyrodzonej) od wszystkich dusz i żadne objawienie prywatne nie może nigdy dodać do jego treści. Rzeczywiście, jest nim wszystko, co jest zawarte w tym publicznym objawieniu absolutnie pewny; cokolwiek to zaprzecza absolutnie fałszywe i do końca czasu nie będzie żadnego nowego publicznego objawienia.
Nigdy tego nie zapomnij.
Ale nie udawaj, że już skończyłeś! Katechizm Kościoła Katolickiego mówi:
„Rolą [tak zwanych„ prywatnych ”objawień” nie jest ulepszanie lub uzupełnianie ostatecznego objawienia Chrystusa, ale pomoc w pełniejszym przeżywaniu go w pewnym okresie historii. Kierując się Magisterium Kościoła, spis powszechny umie rozeznawać i przyjmować w tych objawieniach to, co stanowi autentyczne powołanie Chrystusa lub jego świętych do Kościoła. . . ” (§ 67)
Katechizm mówi także:
„We wszystkim, co mówi i czyni, człowiek jest zobowiązany do wiernego podążania za tym, co uważa za słuszne i słuszne”. (§ 1778)
Katechizm Kościoła Katolickiego tak nie mówią: „Człowiek jest zobowiązany tylko do wiernego wypełniania tego szczególnego zestawu prawd, ostatecznie przedstawionych przez depozyt wiary w publicznym objawieniu”. Ale ten subtelny zwrot w nauczaniu Kościoła jest, tragicznie, dokładnie tym, co czasami słyszy się dziś w wielu kręgach katolickich, ilekroć ktoś przekazuje pilne przesłanie Nieba: „Och, to jest prywatne objawienie? Psz! Odpowiem wtedy, jakkolwiek będę miał ochotę odpowiedzieć; bardzo dziękuję i życzę miłego dnia! ”
Ten zwrot prawie całkowicie oznacza nasz chwalebny obowiązek jako dzieci Bożych, aby zarówno podążać za naszym sumieniem, jak i słuchać głosu Ducha zawsze, która obejmuje bieżące instrukcje niebios, błogosławieństwa, ostrzeżenia i napomnienia. Od kiedy bowiem jakaś prawda, która nie jest wyraźnym i wyraźnym składnikiem depozytu wiary, w jakiś sposób opróżnia ją z wartości? Od kiedy to zabezpiecza katolika przed jakąkolwiek możliwością posiadania - nawet strasznego i pilnego - obowiązku udzielenia odpowiedzi?
Jeśli nie zamierzamy śmiało i odważnie iść naprzód w przekonaniu naszych umysłów i serc, co jest prawdą dzięki natchnieniom Nieba, to nie jesteśmy nawet autentycznymi istotami ludzkimi; z pewnością nie możemy być autentycznymi katolikami, jeśli nie jesteśmy autentycznymi istotami ludzkimi. Słowem, publiczne objawienie nie jest zaproszeniem do osłabienia naszego ludzkiego rozkwitu i wolności; jest katalizatorem, który ośmiela obie.
Tak więc, drodzy przyjaciele, stójcie z ufnością na tym niezwyciężonym fundamencie, jaki mamy w publicznym objawieniu: zawartym w Piśmie Świętym, wzrastającym dzięki Świętej Tradycji i ostatecznie zinterpretowanym przez Magisterium. Nie waż się nigdy, myśląc, słowem lub czynem, zaprzeczać tym fundamentom (nawet jeśli sądzisz, że domniemane prywatne objawienie Cię o to prosi). Ale nie pozwól, aby fundament uniemożliwił Ci wspinanie się jeszcze wyżej.
Kiedy Niebo mówi, ma to znaczenie. I Niebo wzywa nas dzisiaj, jak nigdy dotąd w historii. Coś nadchodzi. Coś, czego nigdy wcześniej nie widziałem w historii. Coś, czego sama historia domaga się jako korona. Niebo mówi do ciebie.
Słuchać.
Aby uzyskać więcej informacji dotyczących publicznego i prywatnego objawienia, patrz str. 48-69 z Korona Świętości i s. 93–95 z Korona historii autor: Daniel O'Connor.
Zobacz także: Mark Mallett, autor Słowo Teraz:
Proroctwo właściwie zrozumiane
Czy możesz zignorować prywatne objawienie?
