Luisa – Małe poświęcenia

Nasz Pan do Sługi Bożego Luiza Piccarreta 15 sierpnia 1927 r .:

To mój zwyczaj, że kiedy proszę stworzenie o małą ofiarę dla jej dobra, a ona, niewdzięczna, odmawia Mi jej, nie chcę już jej ufać, odrzucam moje zamiary, by podnieść ją do wielkich rzeczy i pozostawiam ją jak stworzenie porzucone w zapomnieniu, na które nikt nie wskazuje z powodu wielkich dzieł lub bohaterstwa, czy to dla Boga, dla siebie samej, czy dla ludów. Następnie musisz odróżnić to, czego chciałem od Adama – małą ofiarę pozbawienia się owocu – a nie została mi ona udzielona. Jak mogłem mu zaufać i prosić go o większą ofiarę? Z drugiej strony, nie prosiłem Abrahama o owoc jako ofiarę, ale najpierw poprosiłem go, by udał się do obcego kraju, w którym się nie urodził – a on natychmiast Mi posłuchał; a potem chciałem mu bardziej zaufać, obdarzyłem go łaską i poprosiłem go o ofiarę jego jedynego syna, którego kochał bardziej niż siebie samego – a on natychmiast poświęcił go Mnie. Z tego wiedziałem, że jest do tego zdolny i mogłem mu zaufać — mogłem powierzyć mu wszystko. Można powiedzieć, że był pierwszym naprawiaczem, któremu powierzono berło przyszłego Mesjasza, dlatego też wyniosłem go na głowę pokoleń, ku wielkiej chwale Boga, a także swojej własnej i ludów.

To samo dzieje się ze wszystkimi stworzeniami. To mój zwykły sposób proszenia o małe poświęcenia – pozbawianie się przyjemności, pragnienia, małego interesu, próżności lub odrywanie się od czegoś, co wydaje się nie wyrządzać krzywdy. Te małe próby służą jako małe podpory, na których można umieścić wielki kapitał mojej łaski, aby usposobić je do przyjęcia większych poświęceń. A kiedy dusza jest wierna Mnie w małych próbach, wtedy obfituję w łaskę i proszę o większe poświęcenia, aby móc jeszcze bardziej obfitować w dawaniu, i czynię z niej znak świętości. Jak wiele świętości zaczyna się od małej ofiary; i jak wielu, po odmówieniu Mi małej ofiary, ponieważ wydawało im się, że to coś bez znaczenia, pozostało chudymi w dobru, kretynami w pojmowaniu go, słabymi w chodzeniu drogą, która prowadzi do Nieba. Biedni, można ich zobaczyć pełzających i liżących ziemię w sposób, który budzi litość. Dlatego, moja córko, większą uwagę należy przywiązywać do małych poświęceń niż do wielkich, bo małe są siłą wielkich, usposabiają Boga do udzielania łaski, a duszę do jej przyjmowania.