Pismo — o naszym chrześcijańskim świadku

Bracia i siostry: gorliwie zabiegajcie o największe dary duchowe. Ale pokażę ci jeszcze doskonalszy sposób…

Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest.
Nie jest zazdrosny, nie jest pompatyczny,
Nie jest napompowany, nie jest niegrzeczny,
nie szuka własnych interesów,
nie jest porywczy, nie rozpacza nad urazami,
nie cieszy się z niesprawiedliwości
ale współweseli się z prawdą.
Wszystko znosi, we wszystko wierzy,
ma nadzieję na wszystko, wszystko znosi.

Miłość nigdy nie zawodzi. -Niedzielne drugie czytanie

 

Żyjemy w godzinie, w której ogromny podział dzieli nawet chrześcijan – czy to polityka, czy szczepionki, rosnąca przepaść jest prawdziwa i często gorzka. Co więcej, Kościół katolicki stał się na pierwszy rzut oka „instytucją” przesiąkniętą skandalami finansowymi i seksualnymi, nękaną słabym przywództwem, które jedynie utrzymuje status quo zamiast szerzyć Królestwo Boże. 

W rezultacie wiara jako taka staje się niewiarygodna, a Kościół nie może już dłużej przedstawiać się wiarygodnie jako zwiastun Pana. —POPIE BENEDYKTA XVI, Światłość świata, papież, Kościół i znaki czasu: rozmowa z Peterem Seewaldem, p. 23–25

Co więcej, w Ameryce Północnej amerykański ewangelikalizm połączył politykę z religią w taki sposób, że jedno jest utożsamiane z drugim – i te paradygmaty nieco rozprzestrzeniły się na wiele innych części świata. Na przykład bycie wiernym „konserwatywnym” chrześcijaninem to podobno de facto „Zwolennik Trumpa”; lub protestować przeciwko mandatom szczepień, to być z „prawa religijnego”; lub by opowiedzieć się za moralnymi zasadami biblijnymi, od razu uważa się, że ktoś osądza „biblię” itp. Oczywiście są to ogólne osądy, które są tak samo błędne, jak założenie, że każda osoba po „lewicy” popiera marksizm lub jest - zwany „płatkiem śniegu”. Pytanie brzmi, jak my, chrześcijanie, niesiemy Ewangelię przez mury takich sądów? Jak pokonać przepaść między nami a straszliwym przekonaniem, że grzechy Kościoła (także moje) rozprzestrzeniły się na świat?

 

Najbardziej skuteczna metoda?

Czytelnik podzielił się ze mną tym przejmującym listem Grupa telegramów Now Word: 

Czytania i homilia na dzisiejszej Mszy św. są dla mnie pewnym wyzwaniem. Przesłanie, potwierdzone przez współczesnych widzących, jest takie, że musimy mówić prawdę pomimo możliwych negatywnych konsekwencji. Jako katolik przez całe życie, moja duchowość zawsze była bardziej osobista, z wrodzonym lękiem przed rozmawianiem o tym z niewierzącymi. A moje doświadczenie z ewangelikami bijącymi Biblię zawsze polegało na kuleniu się, myśląc, że wyrządzają więcej szkody niż pożytku, próbując nawracać ludzi, którzy nie są otwarci na to, co mówią — ich słuchacze są prawdopodobnie po prostu utwierdzeni w swoich negatywnych poglądach na temat chrześcijan. .  Zawsze uważałem, że możesz być bardziej świadkiem swoich działań niż słów. Ale teraz to wyzwanie z dzisiejszych lektur!  Może po prostu jestem tchórzem przez moje milczenie? Moim dylematem jest to, że chcę być wierna Panu i Matce Najświętszej w dawaniu świadectwa prawdzie — zarówno w odniesieniu do prawdy Ewangelii, jak i obecnych znaków czasu — ale boję się, że po prostu zrazę ludzi kto pomyśli, że jestem szalonym teoretykiem spiskowym lub fanatykiem religijnym. I co to daje?  Sądzę więc, że moje pytanie brzmi – jak skutecznie świadczyć prawdę? Wydaje mi się pilne, aby pomóc ludziom w tych mrocznych czasach ujrzeć światło. Ale jak pokazać im światło, nie goniąc ich dalej w ciemność?

Na konferencji teologicznej kilka lat temu dr Ralph Martin, M.Th., słuchał debaty kilku teologów i filozofów o tym, jak najlepiej zaproponować wiarę zsekularyzowanej kulturze. Jeden powiedział, że „nauka kościelna” (odwołanie do intelektu) jest najlepsza; inny powiedział, że „świętość” była najlepszym przekonującym; trzeci teolog przypuszczał, że ponieważ ludzkie rozumowanie zostało tak zaciemnione przez grzech, że „to, co naprawdę jest niezbędne do skutecznej komunikacji z kulturą świecką, to głębokie przekonanie o prawdzie wiary, które prowadzi do chęci umrzeć za wiarę, męczeństwo."

Dr Martin potwierdza, że ​​te rzeczy są niezbędne do przekazywania wiary. Ale dla św. w mocy Ducha Świętego. W jego własnych słowach”:

Jeśli chodzi o mnie, bracia, kiedy przyszedłem do was, nie chodziło mi o żaden pokaz oratorski czy filozoficzny, ale po prostu o to, żeby wam powiedzieć, co Bóg zapewnił. Podczas mojego pobytu u was jedyna wiedza, jaką rzekomo posiadam, dotyczyła Jezusa i tylko o nim jako ukrzyżowanym Chrystusie. Daleki od polegania na jakiejkolwiek własnej mocy, przybyłem do was w wielkim „strachu i drżeniu”, aw moich przemówieniach i kazaniach, które wygłaszałem, nie było żadnych argumentów należących do filozofii; tylko demonstracja mocy Ducha. I uczyniłem to, aby wasza wiara nie opierała się na ludzkiej filozofii, ale na mocy Boga. (1 Kor 2:1-5, Biblia jerozolimska, 1968)

Dr Martin podsumowuje: „Należy stale zwracać uwagę teologiczną/duszpasterską na znaczenie „mocy Ducha” i „mocy Boga” w całym dziele ewangelizacji. Taka uwaga jest niezbędna, jeśli, jak stwierdziło niedawne Magisterium, potrzebna jest nowa Pięćdziesiątnica^[1]por Cała różnica i Charyzmatyczny? Część VI aby zaistniała nowa ewangelizacja”.^[2]„Nowa Pięćdziesiątnica? Teologia katolicka i „Chrzest w Duchu”, dr Ralph Martin, pg. 1. nb. Obecnie nie mogę znaleźć tego dokumentu w Internecie (moja kopia mogła być szkicem), tylko to pod tym samym tytułem

… Duch Święty jest głównym wykonawcą ewangelizacji: to On pobudza każdego do głoszenia Ewangelii i to On w głębi sumienia sprawia, że ​​słowo zbawienia jest przyjmowane i rozumiane. —PAPIEŻ PAWEŁ VI, Evangelii Nuntiandi rzeczownik 74; www.vatican.va

… Pan otworzył jej serce, aby zwróciła uwagę na to, co mówił Paweł. (Akty 16: 14)

 

Życie wewnętrzne

W mojej ostatniej refleksji Wznieć w płomień dar, Odniosłem się do tego i doraźnie w jaki sposób być napełnionym Duchem Świętym. W ważnych badaniach i dokumentacji ks. Kilian McDonnell, OSB, STD i ks. George T. Montague SM, S.TH.D.,^[3]na przykład. Otwórz okna, papieże i odnowa charyzmatyczna, Wachlując płomieniem i Chrześcijańskie wtajemniczenie i chrzest w Duchu - dowody z pierwszych ośmiu wieków pokazują, jak w pierwotnym Kościele tak zwany „chrzest w Duchu Świętym”, w którym wierzący jest napełniony mocą Ducha Świętego, nową gorliwością, wiarą, darami, głodem Słowa, poczuciem misji, itd. był nieodłączną częścią nowo ochrzczonych katechumenów — właśnie dlatego, że byli utworzony w tym oczekiwaniu. Często doświadczali niektórych z tych samych efektów, których byli świadkami niezliczoną ilość razy we współczesnym ruchu Odnowy Charyzmatycznej.^[4]por Charyzmatyczny? Jednak na przestrzeni wieków, kiedy Kościół przechodził różne fazy intelektualizmu, sceptycyzmu i ostatecznie racjonalizmu,^[5]por Racjonalizm i śmierć tajemnicy zanikły nauki o charyzmatach Ducha Świętego i nacisk na osobistą relację z Jezusem. Sakrament bierzmowania stał się w wielu miejscach zwykłą formalnością, podobnie jak ceremonia ukończenia szkoły, a nie oczekiwanie na głębokie napełnienie Duchem Świętym, aby zlecić uczniowi głębsze życie w Chrystusie. Na przykład moi rodzice katechizowali moją siostrę na temat daru języków i oczekiwania na otrzymanie nowych łask od Ducha Świętego. Kiedy biskup położył ręce na jej głowie, aby udzielić sakramentu bierzmowania, natychmiast zaczęła mówić językami. 

Stąd w samym sercu tego „rozwiązania”^[6]"Teologia katolicka uznaje koncepcję sakramentu ważnego, ale „związanego”. Sakrament nazywa się związanym, jeśli owoc, który powinien mu towarzyszyć, pozostaje związany z powodu pewnych blokad, które uniemożliwiają jego skuteczność”. — ks. Raneiro Cantalamessa, OFMCap, Chrzest w Duchu Ducha Świętego, udzielanego wierzącemu w chrzcie, jest zasadniczo sercem dziecka, które autentycznie szuka bliskiej więzi z Jezusem.^[7]por Osobista więź z Jezusem „Ja jestem krzewem winnym, a wy gałęziami” — powiedział. „Kto we mnie mieszka, przyniesie owoc obfity”.^[8]por. Jana 15:5 Lubię myśleć o Duchu Świętym jako o soku. A o tym Boskim Soku Jezus powiedział:

Kto wierzy we mnie, jak mówi Pismo: „Popłyną z niego rzeki wody żywej”. Powiedział to w odniesieniu do Ducha, którego mieli otrzymać ci, którzy uwierzyli w Niego. (John 7: 38-39)

To właśnie tych Rzek Żywej Wody spragniony jest świat – czy zdają sobie z tego sprawę, czy nie. I właśnie dlatego chrześcijanin „napełniony Duchem” ma ogromne znaczenie, aby niewierzący mogli napotkać – nie swój urok, dowcip czy intelektualne zdolności – ale „moc Bożą”.

W ten sposób, życie wewnętrzne wierzącego ma ogromne znaczenie. Poprzez modlitwę, zażyłość z Jezusem, rozważanie Jego Słowa, przyjmowanie Eucharystii, spowiedź w upadkach, odmawianie i poświęcenie się Maryi Oblubienicy Ducha Świętego i błaganie Ojca, aby zesłał nowe fale Ducha w wasze życie… Boski Sok zacznie płynąć.

Wtedy powiedziałbym, że zaczyna istnieć „warunek wstępny” skutecznej ewangelizacji.^[9]I nie mam na myśli idealnie na miejscu, ponieważ wszyscy jesteśmy „naczyniami ziemnymi”, jak powiedział Paweł. Jak możemy dać innym to, czego sami nie mamy? 

 

Życie zewnętrzne

Tutaj wierzący musi uważać, aby nie wpaść w rodzaj kwietyzm dzięki której człowiek wchodzi w głęboką modlitwę i komunię z Bogiem, ale potem wyłania się bez prawdziwego nawrócenia. Jeśli świat jest spragniony autentyczności.

Ten wiek jest spragniony autentyczności… Czy głosisz to, czym żyjesz? Świat oczekuje od nas prostoty życia, ducha modlitwy, posłuszeństwa, pokory, dystansu i poświęcenia. —PAPIEŻ PAWEŁ VI, Ewangelizacja we współczesnym świecie, 22, 76

Pomyśl więc o studni. Aby studnia mogła pomieścić wodę, należy założyć obudowę, czy to z kamienia, przepustu, czy z rury. Ta struktura jest więc w stanie zatrzymywać wodę i udostępniać ją innym do czerpania. To dzięki intensywnej i autentycznej osobistej relacji z Jezusem dziura w ziemi (tj. w sercu) jest wypełniona „wszelkim duchowym błogosławieństwem w niebiosach”.^[10]Ef 1: 3 Ale jeśli wierzący nie założy osłonki, ta woda nie będzie mogła się zatrzymać, pozwalając osadowi osiąść, tak że tylko czysty woda pozostaje. 

Otulina jest więc zewnętrznym życiem wierzącego, przeżywanym zgodnie z Ewangelią. I można to podsumować jednym słowem: miłość. 

Będziesz miłował Pana, swojego Boga, całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Druga jest taka: będziesz kochać bliźniego jak siebie samego. (Mt 22: 37-39)

W czytaniach mszalnych w tym tygodniu św. Paweł mówi o tej „najwspanialszej drodze”, która przewyższa duchowe dary języków, cudów, proroctwa itd. Jest to Droga Miłości. Do pewnego stopnia wypełniając pierwszą część tego przykazania poprzez głęboką, trwającą miłość Chrystusa, poprzez rozważanie Jego Słowa, nieustanne przebywanie w Jego obecności itd. można być napełnionym miłością do dawania bliźniemu. 

…miłość Boża została rozlana w naszych sercach przez Ducha Świętego, który został nam dany. (Rz 5)

Ileż razy wychodziłem z czasu modlitwy lub po przyjęciu Eucharystii przepełniony był gorącą miłością do mojej rodziny i wspólnoty! Ale ile razy widziałem, jak ta miłość osłabła, ponieważ ściany mojej studni nie pozostały na swoim miejscu. Kochać, jak opisuje powyżej św. Paweł — „miłość jest cierpliwa, miłość jest życzliwa… nie jest porywcza, nie rozmyśla” itd. — jest wybór. Jest to celowe, dzień po dniu, umieszczanie kamieni miłości jeden po drugim. Ale jeśli nie będziemy ostrożni, jeśli jesteśmy samolubni, leniwi i zajęci światowymi sprawami, kamienie mogą spaść i cała studnia zapadnie się w siebie! Tak, to właśnie czyni grzech: kala Żywe Wody w naszych sercach i uniemożliwia innym dostęp do nich. Więc nawet jeśli mogę cytować Pismo Święte dosłownie; nawet jeśli potrafię recytować traktaty teologiczne i komponować wymowne kazania, przemówienia i wykłady; choćbym miał wiarę, żeby góry przenosić… jeśli nie mam miłości, jestem niczym. 

 

Metoda — droga

To wszystko, aby powiedzieć, że „metodologia” ewangelizacji to znacznie mniej to, co robimy, a znacznie więcej kim jesteśmy. Jako liderzy uwielbienia i uwielbienia możemy śpiewać pieśni lub możemy stać się piosenką. Jako księża możemy odprawiać wiele pięknych obrzędów lub możemy zostań rytuałem. Jako nauczyciele możemy mówić wiele słów lub stać się Słowem. 

Współczesny człowiek chętniej słucha świadków niż nauczycieli, a jeśli słucha nauczycieli, to dlatego, że są świadkami. —PAPIEŻ PAWEŁ VI, Evangelii Nuntiandi rzeczownik 41; watykan.va

Być świadkiem Ewangelii oznacza właśnie, że: że byłem świadkiem mocy Bożej we własnym życiu i dlatego mogę o niej świadczyć. Metodą ewangelizacji jest zatem stanie się Żywą Studnią, dzięki której inni mogą „skosztować i zobaczyć, że Pan jest Dobry”.^[11]Ps 34: 9 Zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne aspekty Studni muszą być na swoim miejscu. 

Jednak mylilibyśmy się myśląc, że to jest suma ewangelizacji.  

… Nie wystarczy, że lud chrześcijański jest obecny i zorganizowany w danym narodzie, nie wystarczy też prowadzić apostolstwa przez dobry przykład. Są zorganizowani w tym celu, są obecni w tym: głosić Chrystusa swoim niechrześcijańskim współobywatelom słowem i przykładem oraz pomagać im w pełnym przyjęciu Chrystusa. - II Sobór Watykański, Ad Gentes, rzeczownik 15; watykan.va

… Najwspanialszy świadek na dłuższą metę okaże się nieskuteczny, jeśli nie zostanie wyjaśniony, usprawiedliwiony… i jasno wyrażony w jasnym i jednoznacznym przepowiadaniu Pana Jezusa. Dobra Nowina, głoszona przez świadectwo życia, wcześniej czy później musi być głoszona słowem życia. Nie ma prawdziwej ewangelizacji, jeśli imię, nauka, życie, obietnice, królestwo i tajemnica Jezusa z Nazaretu, Syna Bożego, nie są głoszone. —POPE ST. PAWEŁ VI, Evangelii Nuntiandi rzeczownik 22; watykan.va

To wszystko prawda. Ale jak w powyższym liście pyta się, skąd można wiedzieć? jeśli chodzi o komunikację i motywację czy to dobry czas, aby mówić, czy nie? Pierwszą rzeczą jest to, że musimy się zatracić. Jeśli jesteśmy uczciwi, nasze wahanie przed dzieleniem się Ewangelią wynika najczęściej z tego, że nie chcemy być wyśmiewani, odrzuceni lub wyśmiewani — nie dlatego, że osoba stojąca przed nami nie jest otwarta na Ewangelię. Tutaj słowa Jezusa muszą zawsze towarzyszyć ewangelizatorowi (czyli każdemu ochrzczonemu wierzącemu):

Kto chce ocalić swoje życie, straci je, ale kto straci swoje życie ze względu na mnie i ewangelii, zbawi je. (Mark 8: 35)

Jeśli myślimy, że możemy być prawdziwymi chrześcijanami na świecie i nie możemy być prześladowani, jesteśmy najbardziej oszukani ze wszystkich. Jak słyszeliśmy w zeszłym tygodniu św. Paweł, powiedział: „Bóg nie dał nam ducha tchórzostwa, ale raczej mocy, miłości i samokontroli”.^[12]por Wznieć w płomień dar W tym względzie papież Paweł VI pomaga nam w zrównoważonym podejściu:

Z pewnością błędem byłoby narzucanie czegoś sumieniom naszych braci. Ale proponowanie ich sumieniom prawdy Ewangelii i zbawienia w Jezusie Chrystusie, z całkowitą jasnością i całkowitym szacunkiem dla wolnych opcji, jakie ona przedstawia… dalekie od ataków na wolność religijną, to pełne uszanowanie tej wolności… Dlaczego miałoby to robić? tylko kłamstwo i błąd, poniżenie i pornografia mają prawo być stawiane przed ludźmi i często niestety narzucane im przez destrukcyjną propagandę środków masowego przekazu…? Pełne szacunku przedstawienie Chrystusa i Jego królestwa jest czymś więcej niż prawem ewangelizatora; to jego obowiązek. —POPE ST. PAWEŁ VI, Evangelii Nuntiandi rzeczownik 80; watykan.va

Ale skąd mamy wiedzieć, kiedy ktoś jest gotowy na słuchanie Ewangelii lub kiedy nasze ciche świadectwo byłoby mocniejszym słowem? Po tę odpowiedź zwracamy się do naszego Wzorca, Naszego Pana Jezusa w Jego słowach do Sługi Bożej Luizy Piccarrety:

…Piłat zapytał mnie: „Jak to – jesteś królem?!” I natychmiast mu odpowiedziałem: „Jestem Królem i przyszedłem na świat, aby nauczać Prawdy…” W ten sposób chciałem przedostać się do jego umysłu, aby dać się poznać; tak bardzo, że wzruszony zapytał Mnie: „Co to jest Prawda?” Ale nie czekał na moją odpowiedź; Nie miałem dobrego dać się zrozumieć. Powiedziałbym mu: „Ja jestem Prawdą; wszystko jest we Mnie Prawdą. Prawda jest moją cierpliwością pośród tak wielu obelg; Prawda jest moim słodkim spojrzeniem wśród tylu szyderstw, oszczerstw, pogard. Prawdy są moimi łagodnymi i atrakcyjnymi manierami pośród tak wielu wrogów, którzy nienawidzą Mnie, kiedy ich kocham i którzy chcą dać Mi śmierć, podczas gdy ja chcę ich objąć i dać im Życie. Prawdy to moje słowa, pełne godności i Niebiańskiej Mądrości — wszystko jest we Mnie Prawdą. Prawda jest czymś więcej niż majestatycznym Słońcem, które bez względu na to, jak bardzo starają się je podeptać, wschodzi piękniejsze i jaśniejsze, aż zawstydzi swoich wrogów i powali ich u swoich stóp. Zapytał mnie Piłat ze szczerością serca, a ja byłem gotów odpowiedzieć. Herod natomiast zapytał Mnie ze złośliwością i ciekawością, a ja nie odpowiedziałem. Dlatego tym, którzy szczerze chcą poznać święte rzeczy, objawiam się więcej, niż się spodziewają; ale z tymi, którzy chcą ich poznać ze złośliwością i ciekawością, ukrywam się i kiedy chcą się ze Mnie śmiać, mieszam ich i naśmiewam się z nich. Ponieważ jednak moja Osoba nosiła ze sobą Prawdę, sprawowała swój urząd także przed Herodem. Moje milczenie w obliczu burzliwych pytań Heroda, moje pokorne spojrzenie, powietrze mojej Osoby, pełne słodyczy, godności i szlachetności, wszystkie były Prawdami – i Prawdami działającymi”. — 1 czerwca 1922 r., 14 Tom

Jak to jest piękne?

Podsumowując, pozwól mi pracować wstecz. Skuteczna ewangelizacja w naszej spoganizowanej kulturze wymaga, abyśmy nie przepraszali za Ewangelię, ale przedstawiali ją im jako Dar, jakim jest. Św. Paweł mówi: „głoście słowo, bądźcie pilni w porę i nie w porę, przekonujcie, strofuj i napominajcie, bądźcie niezawodni w cierpliwości i w nauczaniu”.^[13]2 Timothy 4: 2 Ale kiedy ludzie zamykają drzwi? Następnie zamknij usta — i po prostu kocham ich jak są, gdzie są. Ta miłość jest więc zewnętrzną żywą formą, która umożliwia osobie, z którą się stykasz, czerpać z Żywej Wody twojego życia wewnętrznego, która ostatecznie jest mocą Ducha Świętego. Czasami wystarczy mały łyk, aby ta osoba, dziesiątki lat później, w końcu oddała swoje serca Jezusowi.

Tak więc, jeśli chodzi o wyniki… to jest między nimi a Bogiem. Jeśli to zrobiłeś, bądź pewien, że pewnego dnia usłyszysz słowa: „Dobra robota, mój dobry i wierny sługo”.^[14]Matt 25: 23

 

---

Mark Mallett jest autorem Słowo Teraz i Ostateczna konfrontacja i współzałożyciel Countdown to the Kingdom. 

 

Powiązane artykuły

Ewangelia dla wszystkich

W obronie Jezusa Chrystusa

Pilność Ewangelii

Wstydzić się Jezusa