Odpowiedź na Jimmy'ego Akina – część 2

by 
Marka Malletta

 

Uwaga: Aby przeczytać część 1 mojej odpowiedzi do Jimmy'ego Akina, zobacz tutaj.

 

Apologeta Jimmy Akin z Catholic Answers kontynuuje jego krytyka apostolatu Odliczania do Królestwa z drugi artykuł teraz.  

Po pierwsze, pragnę powtórzyć moje zdanie zawarte w mojej ostatniej odpowiedzi skierowanej do pana Akina, że ​​„ponieważ świat katolicki kurczy się… jedność w Ciele Chrystusa jest zagrożona bardziej niż kiedykolwiek”. Oznacza to, że chociaż można osobiście mieć pewne krytyki i opinie o innym apostolacie, zabranie ich na forum publiczne — bez odpowiedniej dokumentacji i zrozumienia lub wzajemnych konsultacji — powoduje potencjalne zamieszanie i podziały w Ciele Chrystusa. Jako Katechizm Kościoła Katolickiego stwierdza:

Aby uniknąć pochopnego osądu, każdy powinien uważać, aby interpretować myśli, słowa i czyny swojego bliźniego w jak najbardziej korzystny sposób:

Każdy dobry chrześcijanin powinien być bardziej skłonny do pozytywnej interpretacji cudzej wypowiedzi niż do jej potępienia. Ale jeśli nie może tego zrobić, niech zapyta, jak to rozumie drugi. A jeśli ten drugi źle to rozumie, niech ten pierwszy z miłością go poprawia. Jeśli to nie wystarczy, niech chrześcijanin spróbuje wszelkich odpowiednich sposobów, aby doprowadzić drugiego do właściwej interpretacji, aby mógł zostać zbawiony. -Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 2478

Niestety pan Akin zrezygnował z tego podejścia (nie skontaktował się ze mną ani z moim zespołem w sprawie dalszych wyjaśnień i dyskusji) i to widać. W podsumowaniu:

• Pan Akin nadal kwestionuje wiarygodność procesu rozeznawania w Countdown, sugerując, że „zatwierdzenie Kościoła” jest standardem, którego musimy używać. Ale sam Kościół tego nie uczy. 
• Twierdzi, że Ojcowie Wczesnego Kościoła, którzy nauczali o nadchodzącym królestwie doczesnym i okresie duchowych błogosławieństw, byli w błędzie (millenaryzm). Bardziej uważna i niedawna nauka potwierdza jednak oczekiwania Ojców Kościoła.
• Pan Akin uważa, że ​​ponad wiek papieskiego nauczania potwierdzającego nadchodzący „okres pokoju” i świętości jest jedynie „spekulacją”. Katechizm stwierdza jednak, że zwyczajne Magisterium Kościoła nie wymaga ex cathedra język.
• Podaje dwa przykłady, w których twierdzi, że wyrwaliśmy papieży z kontekstu. Wręcz przeciwnie, jego dwa przykłady potwierdzają nauczanie papieskie i Pismo. 
• Pan Akin twierdzi, że Fatima to już przeszłość. Benedykt XVI się z tym nie zgadza. 
• Sugeruje, że Countdown narusza dekret dotyczący pism Luizy Piccarrety i że ks. Michel Rodrigue, jeden z jasnowidzów, których dostrzegamy na tej stronie, jest zwiedziony lub kłamcą. Mamy coś do powiedzenia o tym haniebnym ataku na charakter tego opata.

 

O wiarygodności naszego procesu rozeznawania

Pan Akin stwierdza:

Nigdzie nie sugerowałem, że brak aprobaty Kościoła oznacza, że ​​widzący jest niewiarygodny. Zamiast tego napisałem: „Odliczanie postanowiło nie wykorzystywać aprobaty Kościoła jako standardu uznawania widzących za wiarygodnych. Jak wiarygodna jest jego własna ocena?”

To stwierdzenie wydaje się sprzeczne. Jeśli widzący może nadal być wiarygodny bez aprobaty Kościoła, jak sugeruje pan Akin, dlaczego zatem sugeruje, że „aprobata Kościoła” musi być jedynym standardem, według którego oceniamy wiarygodność objawienia prywatnego? Wygląda na to, że próbuje subtelnie rzucać cień na każdego widzącego, który nie ma oficjalnej deklaracji „aprobaty” – chociaż taka aprobata jest rzadka, podczas gdy widzący wciąż otrzymują i dają objawienia. Oczywiście, status kościelny jest więc tylko jednym z kilku rozważań, jeśli chodzi o rozeznających widzących, a nie standardem wymaganym przez sam Kościół. Co więcej, rodzaj aprobaty, o której ma na myśli pan Akin — wydana przez Watykan „constat de supernaturalitate” — praktycznie nigdy nie jest dane żadnemu widzącemu. Takiego dekretu nie otrzymały nawet objawienia św. Siostry Faustyny. Jasne jest zatem, że ograniczanie naszych rozważań na temat objawień prywatnych tylko do tych, które posiadają tego rodzaju aprobaty, jest całkowicie niestosowne i, szczerze mówiąc, śmieszne sugerować, że są one konieczne.

Od czasu zniesienia kanonów 1399 i 2318 poprzedniego Kodeksu Prawa Kanonicznego przez papieża Pawła VI w AAS 58 (1966), publikacje o nowych objawieniach, objawieniach, proroctwach, cudach itp. mogą być rozpowszechniane i czytane przez wiernych bez wyraźnej zgody Kościoła, o ile nie zawierają niczego, co byłoby sprzeczne z wiarą i moralnością. Oznacza to, że nawet imprimatur to nie jest konieczne. Dlatego każda wiadomość w Countdown to the Kingdom (CTTK) musi najpierw zdać papierek lakmusowy prawowierność. Zatem sugerowanie w jakikolwiek sposób, że prywatne objawienie powinno być „zatwierdzone”, aby można je było przeczytać, rozpoznać, a nawet uwierzyć, jest mylące. 

Można odnieść wrażenie, że pan Akin wierzy, że publikujemy każde roszczenie dotyczące prywatnych objawień, które przechodzą przez nasze biurka. Rzeczywiście, otrzymujemy listy od ludzi, którzy twierdzą, że otrzymali prywatne objawienie. Jednak prawie wszystkie z nich nie pojawiają się na CTTK. Powodem jest to, że często nie ma sposobu, aby uzasadnić wiarygodność takich twierdzeń. Św. Jan od Krzyża ostrzegał przed możliwością samooszukiwania się:

Jestem zbulwersowany tym, co dzieje się w tych dniach, a mianowicie, kiedy jakaś dusza, która ma najmniejsze doświadczenie medytacji, jeśli ma świadomość pewnych lokucji tego rodzaju w jakimś stanie skupienia, natychmiast ochrzci je wszystkie jako pochodzące od Boga i zakłada, że ​​tak jest, mówiąc: „Bóg mi powiedział…”; „Bóg mi odpowiedział…”; podczas gdy wcale tak nie jest, ale, jak powiedzieliśmy, w większości to oni sami sobie to mówią. A ponad to, pragnienie, które ludzie mają do lokalizacji, i przyjemność, która z nich płynie w ich duchu, prowadzi ich do odpowiedzi na siebie, a następnie do myślenia, że ​​to Bóg im odpowiada i mówi do nich. —Św. Jana od Krzyża, Ascent z Góry Karmel, Księga 2, rozdział 29, nr 4-5

Dlatego towarzyszące zjawiska nadprzyrodzone, takie jak stygmaty, cuda, łzawienie ikon i posągów, nawrócenia itp., są uważane przez Kościół za możliwy dalszy dowód twierdzenia o nadprzyrodzonym pochodzeniu wspomnianych objawień. Święta Kongregacja Nauki Wiary odrzuca pogląd, że owoce są nieistotne. W szczególności odnosi się do znaczenia, kiedy takie rewelacje…

Prywatne objawienie może być bezpiecznie Uważa po dokładnym rozeznaniu bez Zatwierdzenie Kościoła. Na przykład widzący z Fatimy zostali uznani za bardzo „niezawodnych” bez zgody Kościoła (co zajęło około 13 lat po słynnym „cudzie słońca”). Św. Pio, Św. Faustyna, Sługa Boża Luiza Piccarreta itd. są przykładami mistyków, którzy przekazywali objawienia, w które wierzyli na podstawie istniejących i istotnych dowodów. Wiara i rozum nie są przeciwstawne; tj. rozum, oświecony wiarą, może doprowadzić nas do właściwego rozeznania. Podczas gdy pan Akin stwierdza, że ​​„brak uważnej lektury i oceny jest powszechny w Countdown”, wydaje się, że nie przeczytał uważnie mojej wstępnej odpowiedzi, która zawierała słowa Benedykta XIV dotyczące tego, czy „zatwierdzenie Kościoła” jest jedyną wiarygodną. standard oceny proroctwa:

Czy są oni, którym dokonuje się objawienia, i? którzy są pewni, że pochodzi od Boga?, zobowiązany do wyraźnej zgody na to? Odpowiedź jest twierdząca… Ten, któremu proponuje się i oznajmia to prywatne objawienie, powinien wierzyć i być posłusznym nakazowi lub przesłaniu Bożemu, jeśli zostanie mu ono zaproponowane na podstawie wystarczających dowodów… Albowiem Bóg przemawia do niego, przynajmniej za pomocą innego i dlatego wymaga od niego wiary; dlatego jest zobowiązany wierzyć Bogu, który tego od niego wymaga. -Heroiczna cnota, t. III, s. 390, s. 394

Na koniec trzeba powtórzyć: publikując na CTTK orędzia niektórych widzących, nie składamy deklaracji o ich autentyczności, ale proponujemy je właśnie do rozeznania przez cały Kościół. Ponownie, gdyby pan Akin uważnie przeczytał i ocenił zawartość naszej strony internetowej, znalazłby na naszej stronie głównej Zastrzeżenie, które stwierdza:

Nie jesteśmy ostatecznymi arbitrami tego, co stanowi autentyczne objawienie — jest nim Kościół — i zawsze podporządkujemy się temu, co ostatecznie postanowi. To jest w Kościół zatem, abyśmy „sprawdzali” proroctwo: „Kierowany przez Magisterium Kościoła, sensus fidelium wie, jak rozpoznać i przyjąć w tych objawieniach to, co stanowi autentyczne wezwanie Chrystusa lub jego świętych do Kościoła”. (Katechizm Kościoła Katolickiego, n. 67)

To mówi „kierowany”, a nie „zdecydowany” przez Magisterium. 

 

O Ojcach Kościoła

Pan Akin stwierdza:

Zaskakujące jest, że [Mark Mallett] przytacza rozumienie tysiąclecia przez Ojców, ponieważ ojcowie słynnie się z tym nie zgadzają. Na poparcie zrozumienia Countdown pan Mallett przytacza wczesne źródła, takie jak List Barnaby, Papiasza, Justyna Męczennika, Ireneusza i Tertulian na tysiącleciu. Nie wspomina jednak, że patrystyczni uczeni uznają: każdy tych źródeł jako wspierających millenarianizm — pogląd, że nastąpi fizyczne zmartwychwstanie sprawiedliwych, po którym będą królować z Chrystusem na ziemi przez długi okres przed sądem ostatecznym (zarówno Kościół, jak i Odliczanie odrzucać millenaryzm).

Tutaj pan Akin również wydaje się selektywny, nie cytując wybitnego dzieła patrystycznego uczonego, ks. Josepha Iannuzziego Ph.B., STB, M. Div., STL, STD, który poświęcił wiele swojego życia i pism dla rozwijanie teologii tysiąclecia i nadchodzącej epoki pokoju; dr Françoise Breynaert, Chwalebne przyjście Chrystusa i Tysiąclecia (2019); i profesor Jacques Cabaud, O czasach ostatecznych (2019).

Badając triumfalną odnowę chrześcijaństwa, wielu autorów przyjęło styl scholastyczny i rzuciło cień wątpliwości na wczesne pisma Ojców Apostolskich. Wielu zbliżyło się do nazwania ich heretykami, błędnie porównując swoje „niezmodyfikowane” doktryny z tysiąclecia z doktrynami heretyckich sekt. —Fr. Józefa Iannuzziego, Triumf Królestwa Bożego w Tysiącleciu i w czasach ostatecznych: właściwa wiara w prawdę zawartą w Piśmie Świętym i nauczaniu Kościoła, St. John the Evangelist Press, 1999, s. 11

Napisałem też książkę na ten temat pt Ostateczna konfrontacja, który otrzymał Nihil Obstat. Profesor Daniel O'Connor (który jest doradcą CTTK) przedstawił również wyczerpującą obronę Ojców Kościoła i Ery Pokoju w licznych pracach, takich jak: Korona Świętości i jego ostatnia książka, Bądź wola Twoja. Co więcej, tłumacz przesłań tej witryny, Peter Bannister, MTh, MPhil, jest dobrze zorientowany w pismach patrystycznych tysiąclecia i ich echa we współczesnych proroctwach. Dlatego serdecznie nie zgadzamy się z wrażeniem pana Akina, że „brak uważnego czytania i oceny jest powszechny w Countdown” i że nie wzięliśmy pod uwagę, że niektórzy Ojcowie Kościoła nie zgadzali się między sobą (właściwie to specjalnie odniosłem się do tego) tutaj, artykuł, którym chętnie podzieliłbym się z panem Akinem, gdyby o to poprosił).

Trzeba się zatrzymać i pomyśleć, że niektórzy Ojcowie Kościoła^[1]„…wysokie intelekty pierwszych wieków Kościoła, których pisma, kazania i święte życie wpłynęły dramatycznie na definicję, obronę i szerzenie Wiary”, Encyklopedia Katolicka, Sunday Visitor Publications, 1991, s. 399. Św. Wincenty z Lerynu pisał: „… gdyby pojawiła się jakaś nowa kwestia, co do której nie podjęto takiej decyzji, powinni oni odwołać się do opinii świętych Ojców, przynajmniej tych, którzy, każdy w swoim czasie i miejscu, pozostając w jedności komunii i wiary zostali przyjęci jako uznani mistrzowie; i cokolwiek można by uznać, że twierdzili, że jednomyślnie i za jednym przyzwoleniem, należy to uznać za prawdziwą i katolicką doktrynę Kościoła, bez żadnych wątpliwości i skrupułów”. -Wspólnota z 434 r., „O starożytność i powszechność wiary katolickiej przeciw profanum nowości wszelkich herezji”, rozdz. 29, przyp. 77 tacy jak Papiasz, swoje zrozumienie tysiąclecia otrzymali właśnie z bezpośredniego nauczania samego św. Jana. Odrzucenie tego jako herezji, jak sugeruje pan Akin, jest samo w sobie zdumiewające, nawet jeśli istnieją pozorny powiew millenaryzmu w pismach Ojców Kościoła. 

Rzeczywiście, sprzeniewierzenie doktryn Papiasza do pewnych żydowsko-chrześcijańskich herezji z przeszłości wynika właśnie z takiej błędnej opinii. Niektórzy teolodzy niechcący przyjęli spekulatywne podejście Euzebiusza ... Następnie ideolodzy ci powiązali wszystko i wszystko, co graniczy z tysiącleciem, z Chili, skutkujące niezagojonym wyłomem w dziedzinie eschatologii, które pozostawałoby przez pewien czas, niczym wszechobecne zwężenie, związane z najistotniejszym słowem tysiąclecie. —Fr. Józefa Iannuzziego, Triumf Królestwa Bożego w Tysiącleciu i w czasach ostatecznych: właściwa wiara w prawdę zawartą w Piśmie Świętym i nauczaniu Kościoła, St. John the Evangelist Press, 1999, s. 20

Niestety, pan Akin nie czyni jasnego rozróżnienia, co dokładnie stanowi herezję millenaryzmu. ten Katechizm Kościoła Katolickiego stwierdza:

Celowo zostawiłem w powyższym przypisie odniesienia, ponieważ mają one kluczowe znaczenie dla zrozumienia, co w Katechizmie oznacza „millenarianizm”, a po drugie „świecki mesjanizm”.

Przypis 577 jest odniesieniem do pracy Denzingera-Schonnmetzera (Enchiridion Symbolorum, definitionum etlarationum de rebus fidei et morum). Dzieło Denzingera śledzi rozwój doktryny i dogmatów w Kościele katolickim od jego najwcześniejszych czasów i jest oczywiście postrzegane jako wystarczająco wiarygodne źródło, aby Katechizm mógł je cytować. Przypis do „millenarianizmu” prowadzi nas do pracy Denzingera, która stwierdza:

… System łagodzonego milenaryzmu, który naucza na przykład, że Chrystus Pan przed ostatecznym sądem, poprzedzonym lub nie zmartwychwstaniem wielu sprawiedliwych, przyjdzie w sposób widoczny, aby panować nad tym światem. Odpowiedź brzmi: systemu łagodzonego milenarianizmu nie można bezpiecznie uczyć. —DS 2269/3839, Dekret Świętego Oficjum z 21 lipca 1944 r

Ilekroć Ojcowie Kościoła mówią o odpoczynku szabatowym lub erze pokoju, nie zapowiadają powrotu Jezusa w ciele ani końca historii ludzkości, raczej akcentują przemieniającą moc Ducha Świętego w sakramentach doskonalących Kościół, a więc aby Chrystus przedstawił ją sobie jako niepokalaną oblubienicę po swoim ostatecznym powrocie. -Obrót silnika. JL Iannuzziego, Blask stworzenia, p. 79

Należy tu zwrócić uwagę na dwie rzeczy: Kościół nie odrzuca możliwości pewnego rodzaju „zmartwychwstania sprawiedliwych”, które ma precedens w narracji samego Chrystusa o Zmartwychwstaniu.^[2]widzieć Nadchodzące zmartwychwstanie i Zmartwychwstanie Kościoła

Zasadnicze stwierdzenie dotyczy etapu pośredniego, w którym zmartwychwstali święci są jeszcze na ziemi i nie weszli jeszcze do stadium końcowego, gdyż jest to jeden z aspektów tajemnicy dni ostatecznych, która jeszcze nie została objawiona. — kardynał Jean Daniélou (1905-1974), Historia wczesnochrześcijańskich doktryn przed Soborem Nicejskim,

Po drugie, millenaryzm, pisze Leo J. Trese in Wyjaśnienie wiary, odnosi się do tych, którzy przyjmują Objawienie 20: 6 dosłownie.

Św. Jan, opisując proroczą wizję (Ap 20: 1-6), mówi, że diabeł będzie związany i uwięziony na tysiąc lat, podczas których zmarli ożyją i będą królować z Chrystusem; pod koniec tysiąca lat diabeł zostanie uwolniony i ostatecznie pokonany na zawsze, a następnie nadejdzie drugie zmartwychwstanie… Ci, którzy rozumieją ten fragment dosłownie i wierzą, że Jezus przyjdzie, aby panować na ziemi przez tysiąc lat przed końcem świata nazywani są millenarystami. —P. 153-154, Sinag-Tala Publishers, Inc. (z Nihil Obstat i imprimatur)

Kardynał Jean Daniélou podsumowuje:

Millenarianizm, wiara, że ​​będzie ziemski panowanie Mesjasza przed końcem czasu to doktryna żydowsko-chrześcijańska, która wzbudziła i nadal wzbudza więcej argumentów niż jakakolwiek inna. -Historia wczesnej doktryny chrześcijańskiej, P. 377 (cyt. w Blask stworzenia, p. 198-199, ks. Joseph Iannuzzi)

Dodaje: „Powodem tego jest jednak prawdopodobnie brak rozróżnienia między różnymi elementami doktryny."^[3]„Nie należy przyrównywać duchowy millenaryzm z „duchowymi błogosławieństwami” epoki pokoju, zawartymi w pismach wczesnych Ojców i Doktorów. Tradycja podtrzymywała duchową interpretację epoki pokoju. Odwrotnie, duchowy millenaryzm promuje ideę, że Chrystus powróci na ziemię przed Sądem Powszechnym i będzie widocznie panował dosłownie przez 1,000 lat. Nie chciał jednak brać udziału w nieumiarkowanych, cielesnych bankietach. Stąd nazwa duchowy”. — Iannuzzi, wielebny Józef. Wspaniałość stworzenia: triumf woli Bożej na ziemi i era pokoju w pismach ojców Kościoła, lekarzy i mistyków, Wersja Kindle.

Przypis 578 Katechizmu, cytowany powyżej, prowadzi nas do dokumentu Boskiego Odkupiciela, encyklika papieża Piusa XI przeciwko ateistycznemu komunizmowi. Podczas gdy mileniarowie trzymali się jakiejś formy utopijnego quasi-duchowego królestwa, świeccy mesjaniści trzymaj się utopijnego królestwa politycznego.

Dzisiejszy komunizm, bardziej dobitnie niż podobne ruchy w przeszłości, skrywa w sobie fałszywą ideę mesjanistyczną. —POPIEŚ PIUS XI, Boskie Redemptorys, n. 8, www.vatican.va

(Na marginesie zachęcam pana Akina do uznania, że ​​jest to „Wielki reset ” — a nie nauczanie Ery Pokoju — to stanowi real zagrożenie dla wiernych katolickich, w istocie, całej ludzkości. To właściwie komunizm „w zielonym kapeluszu”.

Podsumowując, czy Kościół potępia perspektywę Ery Pokoju podczas tak zwanego „tysiąca lat” Objawienia 20? Kiedy Ojciec Martino Penasa rozmawiał z ks. S. Garofalo (konsultant Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych) w sprawie biblijnych podstaw historycznej i powszechnej Ery Pokoju, w przeciwieństwie do millenaryzmu, ks. zaproponował, aby sprawę skierować bezpośrednio do Kongregacji Nauki Wiary. Ks. Martino postawił więc pytanie: „È zbliża się nowa era życia Cristiana?”(„ Czy zbliża się nowa era życia chrześcijańskiego? ”). Ówczesny prefekt, kardynał Joseph Ratzinger, odpowiedział: „Ta misja jest ancora aperta alla libera dyskusja, giacchè la Santa Sede non si jest ancora pronunciata in modo definitivo"

Pytanie jest nadal otwarte na swobodną dyskusję, ponieważ Stolica Apostolska nie wydała ostatecznego oświadczenia w tej sprawie. -Il Segno del Soprannauturale, Udine, Italia, n. 30, s. 10 1990, Ott. XNUMX; Ks. Martino Penasa przedstawił to pytanie „tysiącletniego panowania” kardynałowi Ratzingerowi

 

O Magisterium

Pan Akin twierdzi:

Jeśli chodzi o Magisterium, nie ma łatwego sposobu, aby to powiedzieć, ale autorzy „Countdown” wydają się nie mieć jasnego zrozumienia, co stanowi akt magisterium lub nauczanie Kościoła.

Niestety, pan Akin nie uważnie przeczytał dokonanych przeze mnie rozróżnień, ani nie podpisuję się pod jego interpretacją tego, co składa się na nauczanie „magisterium”. Kiedy cytowałem biskupów, kardynałów i papieży, czyniłem to jako nauczanie magisterium. Kiedy cytowałem ks. Karola i św. Ludwika de Montfort, uważałem, że są oni „nauką kościelną” – tj. pochodzący z duchowieństwa. Jednak pan Akin nieco szokująco odrzuca ponad sto lat papieskich nauk w dokumentach magisterium wysokiego szczebla, które wyraźnie mówią o Erze Pokoju, nazywając je zwykłymi „spekulacjami”. Twierdzimy, że na podstawie Pisma Świętego, świadectw Ojców Kościoła, licznych dokumentów magisterium i potwierdzeń w objawieniu prorockim, biskupi, kardynałowie i papieże, którzy potwierdzają to oczekiwanie, „wykonują zwyczajne Magisterium”. ten Katechizm Kościoła Katolickiego stwierdza:

Wspomaganie Boże jest również udzielane następcom Apostołów, nauczającym w komunii z następcą Piotra, a w szczególności biskupowi Rzymu, pasterzowi całego Kościoła, gdy nie dochodząc do nieomylnej definicji i bez wypowiadając w sposób „ostateczny”, proponują w sprawowaniu zwyczajnego Magisterium naukę, która prowadzi do lepszego zrozumienia Objawienia w sprawach wiary i obyczajów. —N. 892

Ks. Iannuzzi argumentuje:

Wielu wczesnych Ojców Kościoła, doktorów i mistyków konsekwentnie przepowiadało erę pokoju i wielkiej chrześcijańskiej świętości, dając tym samym dowody na poparcie stanowiska, że ​​to nauczanie jest nieodłączną częścią Tradycji Kościoła, -Wspaniałość stworzenia: triumf woli Bożej na ziemi i era pokoju w pismach ojców Kościoła, lekarzy i mistyków, op. 4747, wydanie Kindle

Jesteśmy szczerze zdumieni, z jaką łatwością pan Akins traktuje ten papieski konsensus potwierdzający Tradycję Kościoła o nadchodzącym okresie triumfującej świętości. Sam fakt, że ex-katedra język nie był używany w tych encyklikach, itp. mówienie o Erze Pokoju nie oznacza, że ​​Era nie jest nauczana magisterium.  

Jeśli chodzi o dalsze źródła magisterium, Nauki Kościoła Katolickiego, opublikowany przez komisję teologiczną w 1952 roku, stwierdził, że nie jest sprzeczne z nauczaniem katolickim wierzyć lub wyznawać…

… Nadzieja na jakiś potężny triumf Chrystusa tu na ziemi przed ostatecznym spełnieniem się wszystkich rzeczy. Takie zdarzenie nie jest wykluczone, nie jest niemożliwe, nie jest wcale pewne, że przed końcem nie będzie przedłużonego okresu triumfującego chrześcijaństwa.

Unikając millenaryzmu, słusznie wnioskują:

Jeśli przed tym ostatecznym końcem ma nastąpić mniej lub bardziej wydłużony okres triumfującej świętości, taki rezultat nie zostanie dokonany przez objawienie się Osoby Chrystusa w Majestacie, ale przez działanie tych mocy uświęcenia, które są teraz działa Duch Święty i Sakramenty Kościoła. -Nauczanie Kościoła katolickiego: podsumowanie doktryny katolickiej (Londyn: Burns Oates & Washbourne, 1952), str. 1140

 

Wyrwane z kontekstu?

Pan Akin twierdzi:

Odliczanie usuwa wypowiedzi z kontekstu, aby dopasować je do przyszłego scenariusza osi czasu. Kiedy Benedykt XV spekulował w 1914 roku na temat wojen wybuchających w jego czasach, mówił o I wojnie światowej, który rozpoczął się kilka miesięcy wcześniej. A kiedy w 1944 roku Pius XII spekulował na temat oczekiwanego początku nowej ery, mówił o zakończeniu II wojny światowej, który zakończył się w Europie kilka miesięcy później.

Prawdopodobnie to pan Akin wyjął Piusa XII z kontekstu dawnych oświadczeń papieskich, zwłaszcza poprzednik, którego imiennika twierdził. Kilkadziesiąt lat przed II wojną światową św. Pius X już zadeklarował w encyklice (które są listami papieskimi, które „rzucają światło na istniejącą doktrynę jako część zwykłego autorytetu nauczania Ojca Świętego”^[4]biblioteka.athenaeum.edu ) o nadchodzącym „przywróceniu wszystkiego w Chrystusie”.^[5]E Supremi Październik 4th, 1903 To, że papież Pius XII miał wtedy nadzieję na „odnowę, całkowitą reorganizację świata” jest prawdopodobnie kontynuacją myśli św. Piusa X – i bez wątpienia bardziej pilna.

Z pewnością zostaną znalezieni tacy, którzy mierząc Boskie rzeczy według ludzkich standardów, będą dążyć do odkrycia naszych tajemnych celów, zniekształcając je do ziemskiego zakresu i do partyzanckich planów. — PAPIEŻ ŚW. PIUS X, E Najwyższa, n. 4

Jeśli chodzi o Benedykta XV, to rzeczywiście, podobnie jak poprzedni papieże, wyraźnie przypuszczał, że globalne niepokoje i rewolucje były znakiem, że proroctwa ewangeliczne były początek do rozwinięcia:

Z pewnością nadeszły te dni, o których Chrystus Nasz Pan przepowiedział: „Usłyszysz o wojnach i pogłoskach o wojnach, gdyż powstanie naród przeciw narodowi, a królestwo przeciw królestwu" (Mt 24: 6-7). —POPIE BENEDYKTA XV, Ad Beatissimi Apostolorum Listopad 1, 1914

Słowem kluczowym jest tutaj „początek”. Rzeczywiście, nasz Pan mówił o tych wojnach jako o bólach „pracy”, a nie o samych narodzinach. 

To wszystko jest początkiem bólów porodowych. (Matthew 24: 8)

 

Fatima spełniona?

Pan Akin nadal podkreśla, że ​​Fatima jest teraz historyczną lekcją z przeszłości, powołując się na komentarz teologiczny kardynała Josepha Ratzingera. Jednak nawet ten komentarz i przyszłe wypowiedzi tego samego prałata, gdy został papieżem, definitywnie wskazują, że „misja” Fatimy jest nie kompletny i nadal ma przyszły kontekst. Z komentarza:

Anioł z płonącym mieczem po lewej stronie Matki Bożej przywołuje podobne obrazy w Apokalipsie. Stanowi to groźbę sądu, która wisi nad światem. Dziś perspektywa, że ​​świat może zostać obrócony w popiół przez morze ognia, nie wydaje się już czystą fantazją: sam człowiek swoimi wynalazkami wykuł płonący miecz… Celem wizji nie jest pokazanie filmu nieodwołalnie utrwalonego przyszły. -watykan.va

Innymi słowy, nasza odpowiedź na orędzie fatimskie nadal będzie decydować o przyszłości. Stąd papież Benedykt później stwierdza, że ​​Fatima nie jest przesłaniem z przeszłości:

… mylilibyśmy się, sądząc, że prorocza misja Fatimy została zakończona. —Homilia, 13 maja 2010, Fatima, Portugalia; Catholic News Agency

Nie jestem pewien, co w tym momencie nie jest jasne dla pana Akina. Na przykład „okres pokoju” obiecany przez Matkę Bożą Fatimską jeszcze nie nadszedł.^[6]por Czy okres pokoju już się wydarzył? W przeciwnym razie, dlaczego papież Benedykt modlił się o ten Triumf?

Niech siedem lat, które dzielą nas od stulecia objawień, przyspieszy wypełnienie proroctwa o triumfie Niepokalanego Serca Majowego na chwałę Trójcy Przenajświętszej. — PAPIEŻ BENEDYKT XVI, 13 maja 2010 roku, Catholic News Agency

 Jakie proroctwo?

W końcu moje Niepokalane Serce zatriumfuje. Ojciec Święty poświęci mi Rosję, a ona nawróci się, a świat otrzyma okres pokoju. —Matka Boża do wizjonerki s. Łucji; list do Ojca Świętego, 12 maja 1982 r.; Przesłanie z Fatimy, watykan.va

Tak, w Fatimie obiecano cud, największy cud w historii świata, zaraz po Zmartwychwstaniu. I ten cud będzie epoką pokoju, która tak naprawdę nigdy nie została udzielona światu. — kard. Mario Luigi Ciappi, teolog papieski dla Piusa XII, Jana XXIII, Pawła VI, Jana Pawła I i Jana Pawła II, 9 października 1994 r., Katechizm rodzinny apostolatu, P. 35

 

Widzący

Odpowiedziałem już na wiele z twierdzeń pana Akina, że ​​brakuje nam „krytycznego myślenia”, jeśli chodzi o widzących, w pierwszej części powyżej. Niestety, wydaje się, że nie brakuje pochopnego osądu ze strony pana Akina – człowieka, który nie jest częścią codziennej pracy, dialogów i rozeznania, które mają miejsce pod skrzydłami nauczania i wytycznych Kościoła. 

Późno Ks. Stefano Gobbi, nie uwzględniliśmy pozornej proroczej „chybienie” dotyczącej jego proroctw skupionych na roku 2000 z powodów, które same orędzia wyjaśniają — i podobnie do tego, do czego zmierzał Benedykt XVI w swoim komentarzu do Fatimy:

…zamysł Bożej Sprawiedliwości może być jeszcze zmieniony mocą Jego miłosiernej Miłości. Nawet gdy przepowiadam ci karę, pamiętaj, że w jednej chwili wszystko może się zmienić mocą twojej modlitwy i pokuty, która czyni zadośćuczynienie. Nie mów więc: „Nie spełniło się to, co nam przepowiedziałeś!”, ale dziękuj razem ze mną Ojcu Niebieskiemu, ponieważ przez odpowiedź modlitwy i konsekracji, przez twoje cierpienie, przez ogromne cierpienie tak wielu moich biednych dzieci, Znowu odsunął czas Sprawiedliwości, aby zakwitł czas wielkiego Miłosierdzia. —21 stycznia 1984; Do kapłanów, umiłowanych synów Matki Bożej

Zgadzam się, że powinniśmy chyba dodać to do jego biografii dla sceptyków — ale nie zostało to celowo pominięte. 

On Sługa Boży Luisa Piccarreta, pan Akin stwierdza, że ​​Countdown „nie wspomina o jej dekret biskupi, który nadal obowiązuje i stwierdza:”

Muszę wspomnieć o rosnącym i niekontrolowanym zalewu transkrypcji, tłumaczeń i publikacji zarówno drukowanych, jak i internetowych. W każdym razie „widząc delikatność obecnej fazy postępowania, każda publikacja pism jest absolutnie zabronione w tej chwili. Każdy, kto sprzeciwia się temu, jest nieposłuszny i bardzo szkodzi sprawie Sługi Bożego (podkreślenie w oryginale). [były arcybiskup Trani, Giovanni Battista Pichierri]

Odliczanie wydaje się naruszać ten dekret, publikując fragmenty jej pism (np. tutaj).

Wręcz przeciwnie, CTTK nie „opublikowało” pism Sługi Bożej Luizy Piccarrety. Dekret diecezjalny, który cytuje pan Akin, ogranicza jedynie pełną publikację jej tomów, a nie cytowanie fragmentów. W tym samym dekrecie, który cytuje pan Akin, zmarły biskup, który go napisał, nalegał, aby pisma Luizy były czytane i udostępniane (zob. O pismach Luisy Piccarreta). Całość dekretu i odpowiednie rozważania znajdują się w załącznikach do bezpłatnego e-Booka, Korona Świętości przez prof. Daniela O'Connora.

O rzekomym jasnowidzu Ks. Michel Rodrigue, pan Akin stwierdza:

Najgorszym przypadkiem braku krytycznego myślenia Countdown jest promowanie ks. Michel Rodrigue… ten człowiek po prostu nie jest wiarygodny. 

Tutaj pan Akin popadł nie tylko w pochopny osąd, ale także w oszczerstwa i hipokryzję. W obu swoich artykułach stwierdza bowiem:

Witryna [Countdown] nie pokazuje dowodów na to, że autorzy przeprowadzili szczegółowe badania widzących, których polecają, lub, jeśli tak, to właściwie zastosowali krytyczne myślenie do swoich spraw i obiektywnie zważyli dowody.

Chcielibyśmy zapytać pana Akina, czy przeprowadził szczegółowe śledztwo w sprawie ks. Michel, co odpowiada jego wnioskom? Czy pan Akin skontaktował się z ks. Michela przeprowadzić wywiad i przesłuchać go w sprawie jego zeznań? Czy Jimmy Akin próbował skontaktować się z kimkolwiek w ks. Krąg Michela, aby zweryfikować jego historie i życie? A skąd pan Akin wie, co ja osobiście lub ktokolwiek z naszego zespołu myśli o ks. Twierdzenia i relacje Michela, czy jakiegokolwiek innego jasnowidza w Countdown, jak nadal je rozpoznajemy i testujemy? Dlaczego pan Akin zakłada, że ​​nie ma ciągłej krytyki, pytań lub zastrzeżeń dotyczących ks. Michel czy jakikolwiek inny jasnowidz? O ile wiem, pan Akin nie miał kontaktu z ks. Michel lub nasz zespół do weryfikacji i kopania głębiej. Zamiast tego konkluduje, że „ks. Rodrigue nie jest w stanie oddzielić fantazji od rzeczywistości ani tego, że opowiada autoportretowe kłamstwa”. To smutna chwila, by publicznie wysunąć to oskarżenie, bez wystarczającego uzasadnienia, dla kogokolwiek — a tym bardziej dla jednego z frontmanów Catholic Answers.

Czy ks. Michel prawdziwym mistykiem? Dla mnie to pytanie pozostaje neutralne, ponieważ nadal testuję jego proroctwa i twierdzenia. Ale jeśli chodzi o jego kapłaństwo i ortodoksyjne nauczanie wiary, nie ulega wątpliwości, że ks. Michel był wiernym sługą. Listy, które otrzymaliśmy, potwierdzające dramatyczne nawrócenia za pośrednictwem ks. Rekolekcje Michela wystarczą mi do dalszego rozeznawania i ważenia aspektów prorockich – które pan Akin lub ktokolwiek inny może odłożyć na bok. Nie mogą jednak odrzucić nauk Katechizmu:

Szacunek dla reputacji osób zabrania wszelkiej postawy i słowa, które mogłyby im wyrządzić niesprawiedliwą krzywdę. Staje się winny:

- z pochopny osąd który, nawet milcząco, przyjmuje za prawdziwą, bez wystarczających podstaw, moralną winę bliźniego;

- z obmowa kto bez obiektywnie ważnego powodu ujawnia wady i błędy innych osób, które ich nie znały;

- z oszczerstwo który przez uwagi sprzeczne z prawdą szkodzi reputacji innych i daje sposobność do fałszywych osądów dotyczących ich. —N. 2477

 

 

Zasoby

O rozeznaniu proroctwa z Kościołem: Proroctwo w perspektywie

O Ojcach Wczesnego Kościoła i o tym, jak błędnie zrozumiano Erę Pokoju: Jak zaginęła era

On Millenarianizm - czym jest i czym nie jest 

O tym, jak „eschatologia rozpaczy” wypaczyła nadzieje Kościoła: Przemyślenie czasów ostatecznych

List otwarty do Ojca Świętego w epoce pokoju: Drogi Ojcze Święty… On jest Przyjście!

Papież Benedykt o oczekiwaniu na przyjście Chrystusa — przed Drugim Przyjściem: Połączenia Bliskie przyjście

Zrozumieć Triumf Niepokalanego Serca: Triumf - części I-III

Papież Jan Paweł II on Nowa i Boska Świętość

Nowa Świętość… czy Nowa Herezja?

Korona Świętości — obrona Ery Pokoju i Objawień Jezusa Służebnicy Bożej Luizie Piccarrecie — przez prof. Daniela O'Connora (lub, dla znacznie krótszej wersji tego samego materiału, zob. Korona historii).  

Nowa książka Daniela O'Connora: Bądź wola Twoja - Największa prośba Największej Modlitwy — Ojcze nasz — nie pozostanie bez odpowiedzi. Te słowa Chrystusa: „Bądź wola Twoja na ziemi, tak jak w niebie”, są najwznioślejszymi słowami, jakie kiedykolwiek zostały wypowiedziane; wyznaczają bieg historii i określają misję każdego chrześcijanina. Z nauk Pisma Świętego i świętych, od Ojców Kościoła i Doktorów, od mistyków i widzących, od Magisterium i nie tylko – na stronach tej książki odkryjesz, jak zaangażować się w chrześcijańską misję mocniej niż kiedykolwiek wcześniej, dla radykalna przemiana twojego życia i nadejście Przedostatniego Przeznaczenia Świata.

Wspaniałość stworzenia: triumf woli Bożej na ziemi i era pokoju w pismach ojców Kościoła, lekarzy i mistyków ks. Joseph Iannuzzi. 

Dar życia w Woli Bożej w pismach Luizy Piccarrety – Badanie wczesnych soborów ekumenicznych oraz teologii patrystycznej, scholastycznej i współczesnej -Obrót silnika. Joseph Iannuzzi (z aprobatą kościelną Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego w Rzymie, autoryzowanym przez Stolicę Apostolską)