آنجلا - این زمان هایی است که من پیشگویی کردم

امروز عصر مریم باکره با لباس سفید ظاهر شد. مانتویی که او را پوشانده بود نیز سفید و پهن بود و همان مانتو سر او را نیز پوشانده بود. بر سر باکره تاجی از دوازده ستاره درخشان داشت. او در نور شدید غرق شد. دست‌هایش را به نشانه خوش‌آمدگویی دراز کرده بود، در دست راستش یک تسبیح مقدس بلند سفید مثل نور بود که تقریباً تا پاهایش پایین می‌رفت. پاهای او برهنه بود و روی کره زمین قرار داشت. در کره زمین صحنه هایی از جنگ و خشونت دیده می شد. مادر بخشی از مانتو خود را روی قسمتی از جهان لغزید و آن را پوشاند. در سمت راست مریم مقدس، سنت میکائیل فرشته بزرگ مانند یک کاپیتان بزرگ قرار داشت. چشمان مادر پر از اشک بود اما در عین حال لبخند زیبایی داشت که انگار می خواست غمش را پنهان کند. باشد که عیسی مسیح ستایش شود…

 

 

در این هنگام مریم مقدس سرش را به زیر انداخت و از من خواست که با او دعا کنم. ما با هم نماز خواندیم، سپس او دوباره صحبت کرد.

 

فرزندانم، امروز غروب از میان شما می گذرم، دل هایتان را لمس می کنم، زخم هایتان را لمس می کنم، با عشق مادرانه تک تک شما را لمس می کنم. دستانم را به سوی تو دراز می کنم: آنها را بگیر و با من راه برو. مبادا مورد هجوم شاهزاده این دنیا قرار بگیرید که روز به روز روح ها را فریفته و شما را از ایمان دور می کند.
فرزندانم، از شما می خواهم که در نور راه بروید. برای کسانی که هنوز در تاریکی زندگی می کنند نور باش.

در پایان، مادر همه را برکت داد.