آنجلا - فرزندان من، ایمان شما کجاست؟

امروز عصر مادر با لباس سفید ظاهر شد. مانتویی که دور او پیچیده شده بود نیز سفید بود، ظریف بود و همچنین سرش را پوشانده بود. بر سر او تاجی از دوازده ستاره درخشان بود. مادر دستانش را در نماز بسته بود. در دستان او یک تسبیح مقدس بلند سفید مثل نور بود که تقریباً تا پای او پایین می آمد. پاهایش برهنه بود و روی دنیا تکیه داده بود. جهان در ابر بزرگ خاکستری پوشیده شده بود و بالای جهان مار بود. مادر با پای راستش او را محکم گرفته بود، اما او می‌چرخید و چیزی شبیه فریاد می‌فرستاد و دمش را به شدت تکان می‌داد. مادر پایش را محکم روی سرش فشار داد و او ساکت شد و ابتدا فریادی بلند کرد. باشد که عیسی مسیح ستایش شود… 

 

 

همانطور که مریم باکره می گفت: «مرا رنج نده»، چشمانش پر از اشک شد، تا اینکه اشک نه تنها روی لباس او ریخت، بلکه حتی زمین را غسل داد. سپس او صحبت خود را از سر گرفت.

 

 

سپس من دیدی داشتم. من جنگل‌های پر از زائران را دیدم - هر کدام مشعل در دست داشتند، شعله‌ها می‌سوختند، اما با خاموش شدن مشعل‌ها، مشعل‌های کمی روشن باقی ماندند.^[1]قس شمع در حال سوختن و گیدئون جدید مادر دوباره صحبت كرد.

 

 

بعد از آن مادر ساکت شد و بعد از مدتی از من خواست که با او دعا کنم. من برای کلیسا و در مورد نقشه های جنگل زارو دعا کردم. سپس او صحبت خود را از سر گرفت.

 

 

سپس مادر همه را برکت داد.