بانوی ما از Zaro به آنجلا در 8 اکتبر 2020:
عصر امروز مادر تمام لباسهای سفید ظاهر شد. لبه های لباسش طلایی بود. مادر را در یک مانتوی بزرگ سفید پیچانده بودند ، گویی که از حجاب بسیار ظریف ساخته شده و پر از زرق و برق است. همین مانتو سرش را هم پوشانده بود. مادر دستانش را به نماز جمع کرده و در دستانش تسبیح مقدس سفید و بلندی بود ، گویی از نور ساخته شده بود ، تقریباً تا پاهای او می رسید. پاهای او برهنه بود و روی کره زمین قرار گرفت. باشد که عیسی مسیح ستایش شود.
فرزندان عزیزم ، از شما سپاسگزارم که امروز عصر دوباره در جنگل پر برکت من در این روز هستید که برای من عزیز است. فرزندانم ، من شما را دوست دارم ، بی نهایت شما را دوست دارم و بزرگترین آرزویم این است که همه شما را نجات دهم. فرزندان من ، بار دیگر من به رحمت بی عظیم خداوند در اینجا هستم: من با عشق بی حد و حصر او اینجا هستم. فرزندان من ، جهان به طور فزاینده ای توسط نیروهای شر درگیر شده است. بچه های کوچک ، شما باید خدا را به خوبی بشناسید ، زیرا فقط به این ترتیب می توانید نجات پیدا کنید ، اما متأسفانه همه خدا را نمی شناسند ، اما زیبایی های کاذبی که دنیا به شما نشان می دهد بیشتر حواس شما را پرت می کند. بچه های عزیز ، خدا باید هر روز دوست داشته شود و فقط از این طریق می توانید او را بشناسید. بسیاری فکر می کنند که با دعا و فقط با مراسم مقدس روزانه می توانند خدا را بشناسند. او مطمئناً شناخته شده و با او روبرو شده است زیرا او در مسجد مقدس زنده و واقعی است. اما خدا باید [همچنین] در کتاب مقدس و با پشتکار فراوان شناخته شود. [1]"جهل از کتاب مقدس ، جهل به مسیح است." - St. جروم ، شرح اشعیای نبی ؛ Nn 1. 2: CCL 73 ، 1-3
فرزندان من ، خدا عشق است و چگونه می توانید بگویید که اگر خواهر و برادر خود را دوست ندارید ، خدا را دوست دارید؟ خدا عشق نامحدود است. عزیزان بچه های کوچک ، یک بار دیگر از شما می خواهم که یکدیگر را دوست داشته باشید. اینها جنگلهای مبارک من است ، و اگر من اینجا شما را صدا می کنم به این دلیل است که می خواهم کم کم قلبهایتان را باز کنید و بیشتر خدا را بشناسید. فرزندان من ، امروز عصر دوباره شما را دعوت می کنم تا برای کلیسای محبوب من و برای همه پسران [کشیشان] برگزیده و مورد علاقه من دعا کنید. کودکان ، کلیسا در خطر جدی است: لطفاً دعا کنید تا جادوگر واقعی کلیسا از بین نرود.
سپس من با مادر دعا کردم و سرانجام او ، نخست کشیشان حاضر ، و سپس همه زائران و همه کسانی که خود را به دعای من تحسین کرده بودند ، برکت داد.
به نام پدر ، پسر و روح القدس. آمین
پانویسها و منابع
| ↑1 | "جهل از کتاب مقدس ، جهل به مسیح است." - St. جروم ، شرح اشعیای نبی ؛ Nn 1. 2: CCL 73 ، 1-3 |
|---|
چرا سیمونا و آنجلا؟
آلیچا لنچسسکا
الیزابت کیندلمان
از طریق آنچه شد خاطرات روحانی، عیسی و مریم الیزابت را آموختند ، و آنها برای آموزش نجات جانها همچنان به مومنان در هنر الهی درد و رنج آموزش می دهند. وظایف برای هر روز از هفته که شامل دعا ، روزه و احتیاط شب است ، با وعده های زیبایی که به آنها متصل است ، اختصاص می یابد ، که با نعمت های مخصوص کاهنان و روحانی که در تطهیر قرار دارند ، تزیین می شوند. در پیام های خود ، عیسی و مریم می گویند که شعله عشق قلب بی روح مریم بزرگترین لطفی است که از زمان تجسم به بشر داده شده است. و در آینده نه چندان دور ، شعله او همه جهان را درگیر می کند.
پدر استفانو گابی
چرا جیزلا کاردییا؟
سوم ، پیام ها غالباً با پدیده های قابل مشاهده همراه بوده اند ، شواهد عکاسی که در آن یافت می شود در Cammino con Mariaکه نمی تواند ثمره تخیل ذهنی باشد ، به ویژه وجود ننگ بر روی بدن جیزل و ظاهر صلیب یا متون مذهبی در خون روی بازوهای گیسلا تصاویر گرفته شده از وب سایت ظهور او را مشاهده کنید 
جنیفر
چرا مانوئلا استراک؟
چرا بینندگان بانوی ما از Medjugorje؟
چرا پدرو رجیس؟
چرا بنده خدا لوئیزا پیکارکارا؟
مقدسین تا اینکه او به "دختر مری" تبدیل شد و سرانجام در یازده سالگی کابوس ها متوقف شدند. در سال بعد ، عیسی شروع به صحبت درونی با او کرد ، به خصوص پس از دریافت مقدس مقدس. هنگامی که او سیزده ساله بود ، او در دیدی که از بالکن خانه اش شاهد آن بود ، به او ظاهر شد. در آنجا ، در خیابان پایین ، او جمعیت و سربازان مسلحی را دید که سه زندانی را هدایت می کردند. او عیسی را به عنوان یکی از آنها شناخت. وقتی او به زیر بالکن او رسید ، سر خود را بلند کرد و فریاد زد:روح ، به من کمک کن! " با احساس عمیق ، لوییزا از آن روز به عنوان روح قربانی به جبران گناهان بشر ، خود را پیشنهاد داد.
حالت بی حرکت و سفت و سختی که تقریباً انگار مرده به نظر می رسید. تنها زمانی بود که کشیشی نشانه صلیب را بر روی بدن خود گذاشت که لوئیزا توانایی های خود را بازیافت. این حالت عرفانی چشمگیر تا زمان مرگ وی در سال 1947 ادامه داشت - و پس از آن مراسم تشییع جنازه ای که موضوع کمی بود. در آن دوره از زندگی خود ، هیچ بیماری جسمی نداشته است (تا اینکه در پایان تسلیم ذات الریه شد) و با وجود اینکه شصت و چهار سال در تختخواب کوچکش بود ، هرگز زخم بستر را تجربه نکرد.
والریا کوپونی