لوئیزا - مأموریت ناقص مسیح، هدف ما

عیسی به لوئیزا پیکارکارا در تاریخ 4 مه 1925:

اراده ام را در تو محصور کردم و با آن خود را محصور کردم. معرفتش را در تو محصور کردم، اسرارش را، نورش را. روحت را تا لبه پر کردم. به حدی که آنچه می نویسی چیزی نیست جز ریزش آنچه از اراده من در توست. و گرچه اکنون تنها در خدمت شماست و چند بارقه نور در خدمت برخی ارواح دیگر است، من راضی هستم، زیرا نور بودن، بیش از یک خورشید ثانویه خود به خود راه خود را باز خواهد کرد تا نسل های بشر را روشن کند و روشن کند. برای تحقق اعمال ما: این که اراده ما شناخته شده و محبوب شود، و مانند زندگی در مخلوقات سلطنت کند.

این هدف خلقت بود - این آغاز آن بود، این وسیله و پایان آن خواهد بود. بنابراین، مراقب باشید، زیرا این در مورد نجات آن اراده ابدی است که با عشق بسیار، می خواهد در مخلوقات ساکن شود. اما می خواهد شناخته شود، نمی خواهد مانند غریبه باشد. بلکه می‌خواهد کالاهایش را ببخشد و به زندگی هر یک تبدیل شود، اما حقوق خود را به طور کامل می‌خواهد - محل افتخارش. می‌خواهد اراده بشری رانده شود - تنها دشمن او و انسان. رسالت اراده من هدف خلقت انسان بود. الوهیت من از بهشت، از عرش بیرون نشد. اراده من، در عوض، نه تنها رفت، بلکه در همه موجودات مخلوق فرود آمد و حیات خود را در آنها شکل داد. با این حال، در حالی که همه چیز مرا شناخت، و من با شکوه و جلال در آنها ساکن هستم، انسان به تنهایی مرا از خود راند. اما من می خواهم او را فتح کنم و او را ببرم. و به همین دلیل است که مأموریت من تمام نشده است. پس من تو را صدا زدم و مأموریت خودم را به تو سپردم تا کسی را که مرا رانده است در دامان اراده من قرار دهی و همه چیز در اراده من به من بازگردد. بنابراین، از چیزهای بزرگ و شگفت انگیزی که ممکن است به خاطر این مأموریت به شما بگویم، یا از لطف فراوانی که ممکن است به شما بدهم، تعجب نکنید. زیرا این برای ساختن یک قدیس نیست، بلکه برای نجات نسل ها است. این در مورد نجات یک اراده الهی است که برای آن همه چیز باید به ابتدا بازگردد، به مبدأی که ​​همه چیز از آن آمده است، تا هدف اراده من تحقق کامل خود را داشته باشد.