Ár dTiarna Íosa go Jennifer ar 22 Feabhra, 2022:
A Pháiste, deirim le mo pháistí amharc ar m'íomhá. Ní fuil agus uisce amháin a dhoirteadh ó mo chréacht ag léiriú aigéan na trócaire ach aigéan an ghrá dhiaga. Is é an t-aon rud atá in ann anam a scaoileadh ó ghéibheann an pheaca ná mo thrócaire. Is é an t-aon dóchas go scaoilfear anam as ngéibheann an fhuath, an uaignis, an ghruaim, an mhórtais, an chruas croí, Mo Thrócaire Dhiaga, óir Mise Íosa. A Pháiste, deirim le mo pháistí teacht chun réitigh le Mo ghrá. Tar chuig suíomh m'ionadaí [an sagart] ag lorg dóchais, achrann, agus spioraid athnuaite a fhéachann le maireachtáil gach lá, gach uair an chloig, agus é i mo dheisceabal.
Thug mé eochracha na Ríochta do Pheadar, agus tógadh m’Eaglais. Níl aon duine eile is féidir le d'anam a chomhlánú le hiomláine Mo ghrá; níl aon duine eile is féidir an t-arán agus an fíon a choisrigeadh isteach i mo Chorp agus Fola is luachmhaire ná mo mhac tofa, Mo shagart. Is síneadh ordaithe do Pheadar gach duine de mo shagairt. Níl aon duine eile seachas m’Eaglais is féidir d’anam a scaoileadh saor ó ghéibheann an pheaca. [1]Tríd an tsagartacht amháin a tugadh an t-údarás don Eaglais peacaí a mhaitheamh: féach Eoin 20:23. Cé gur féidir peaca feirbeach a mhaitheamh do dhuine gan Sacraimint an Athmhuintearais, is tríd an Sacraimint (agus an Baisteadh) seo a fhéadtar lán-chomaoineach a dhéanamh leis an Eaglais. Táim ag glaoch ar mo pháistí teacht go tobair mór mo thrócaire, óir Mise Íosa, agus beidh mo thrócaire agus mo cheartas i réim.
Ar 21 Feabhra, 2022:
A leanbh, deirim le mo pháistí nach bhfuil do chuid ama ar domhan le cur amú. Gach lá, gach uair an chloig, tá tú anseo chun Ríocht na bhFlaitheas a thógáil suas. Bíodh do chuid ama ar an domhan seo torthúil. Bíodh do chuid oibre déanta i M'Ainm. Go maire sibh, mair bhur slí bheatha. Nuair a bhíonn tú pósta, tabhair onóir do do chéile trí bheith torthúil i do phósadh, ag déanamh gach díchill i gcónaí i nguí agus i naomhthacht chun a chéile a thabhairt chun na bhFlaitheas. Is seoda Mo Ríochta iad do pháistí ar fad. Tá siad le grá, le cothú, agus le cúram orthu mar a dhéanann feirmeoir ar a bharr. Glaodhtar oraibh mar mháthair agus mar athair chun labhairt le bhur gclann go foighneach agus i ngrá, óir is sárobair chniotálta de chuid M'Athair atá ar Neamh gach duine acu. Múin do leanaí agus cruthaigh iad mar dheisceabail óga le dul amach ar fud an domhain mar fhinné agus mar shampla de theachtaireacht an tSoiscéil.
Deirim le mo Shagartan, a Mhic Roghnaithe, go n-iarrtar oraibh Mo pháistí a aontú le chéile ag an Aifreann, Seo an t-am a n-aontaítear Neamh agus talamh. Gach uair a choisriceann tú an t-arán agus an fíon isteach i mo Chorp agus i mo fhuil, tá tú ag tabhairt, trí do lámha, gach duine atá bailithe isteach i sféar na bhFlaitheas. Gach Aifreann a deirtear, gach uair a thagann mo pháistí romham le hadhradh, téann siad isteach go spéir na bhFlaitheas. Tá sé in am agat do pháistí a ghlaoch le chéile agus iad a aontú leis an bhfírinne, óir Mise Íosa.
A Mhic Roghnaithe, tá tú ag dul isteach in am a ndéanfar do ghairmeacha a thástáil, nuair a thaispeánfar go bhfuil gach rud caillte i m'Eaglais. Fan gar do mo mháthair agus treorófar thú i gcónaí mar a mac chuig a bua mór. Nuair a dhealraíonn sé nach bhfuil amárach ann, ná caill do chreideamh mar tá bua mór ag teacht. Seo é do chalabhair, a Mhicí. Ní mór dóibh siúd a bhfuil lámha fíorchoiscthe acu an chros a iompar, mar is tusa mo lámha agus mo chosa ar an domhan seo. Imigh amach anois, a pháistí, óir tá an saol seo ag athrú faoi shúil na súl agus is fútsa a shábhálfar mórán anam. Imigh leat, óir is mise Íosa agus bí síocháin, mar beidh mo Thrócaire agus mo Cheartas i réim.
Nótaí nótaí
| ↑1 | Tríd an tsagartacht amháin a tugadh an t-údarás don Eaglais peacaí a mhaitheamh: féach Eoin 20:23. Cé gur féidir peaca feirbeach a mhaitheamh do dhuine gan Sacraimint an Athmhuintearais, is tríd an Sacraimint (agus an Baisteadh) seo a fhéadtar lán-chomaoineach a dhéanamh leis an Eaglais. |
|---|
Jennifer
Alicja Lenczewska
elizabeth Kindelmann
Tríd a tháinig An Dialann Spioradálta, Mhúin Íosa agus Muire Eilís, agus leanann siad orthu ag treorú na gcreidmheach in ealaín dhiaga na fulaingthe ar mhaithe le slánú anamacha. Sanntar tascanna do gach lá den tseachtain, ina mbíonn paidir, troscadh, agus fuinneamh oíche, le geallúintí áille ceangailte leo, le grásta speisialta do shagairt agus do na hanamacha i purgadóir. Ina dteachtaireachtaí, deir Íosa agus Muire gurb é lasair an ghrá de chroí gan Smál Mhuire an grásta is mó a tugadh don chine daonna ó tháinig an t-ionchoiriú. Agus amach anseo ní i bhfad i gcéin, glacfaidh a lasair an domhan ar fad.
An tAthair Stefano Gobbi
Cén fáth Gisella Cardia?
Ar an tríú dul síos, is minic a bhíonn feiniméin infheicthe, fianaise grianghrafadóireachta a fuarthas in I Cammino con Maria, nach féidir a bheith mar thoradh ar shamhlaíocht suibiachtúil, go háirithe láithreacht an stigmata ar chorp Giselle agus an chuma atá ar chrosa nó ar théacsanna reiligiúnacha i fola ar airm Gisella. Féach na pictiúir a tógadh óna suíomh Gréasáin apparition 
Cén fáth Manuela Strac?
Cén Fáth Físitheoirí Mhuire Medjugorje?
Cén fáth Pedro Regis?
Cén fáth seirbhíseach Dé Luisa Piccarreta?
de na naoimh. Níor tháinig deireadh leis na hoícheanta go dtí aon bhliain déag d’aois go dtí gur “Iníon Mhuire” a bhí inti. An bhliain dár gcionn, thosaigh Íosa ag labhairt istigh léi go háirithe tar éis an Chomaoineach Naofa a fháil. Nuair a bhí sí trí bliana déag, thaispeáin sé di i bhfís a chonaic sí ó bhalcóin a tí. Ann, ar an tsráid thíos, chonaic sí slua agus saighdiúirí armtha i gceannas ar thrí phríosúnach; d’aithin sí Íosa mar cheann acu. Nuair a tháinig sé faoina bhalcóin, d’ardaigh sé a cheann agus ghlaodh sé amach: “Anam, cuidigh liom! " Ar athraíodh a ionad go domhain, thairg Luisa í féin ón lá sin ar aghaidh mar anam íospartach agus í ag dul i léig ar son peacaí an chine daonna.
stát gluaisteáin, docht cosúil le cuma a bhí beagnach mar a bheadh sí marbh. Is nuair a rinne sagart comhartha na Croise thar a corp a d’aimsigh Luisa a dámha. Mhair an stát mistéireach suntasach seo go dtí go bhfuair sí bás i 1947 - agus sochraid ina dhiaidh sin nach raibh mórán cleamhnais léi. Le linn na tréimhse sin ina saol, ní raibh aon tinneas corpartha uirthi (go dtí gur éirigh sí le niúmóine ag an deireadh) agus ní raibh taithí aici riamh ar leapacha leapa, in ainneoin go raibh sí teoranta dá leaba bheag ar feadh seasca ceithre bliana.
Cén fáth Simona agus Angela?
Valeria Copponi