Ár dTiarna go Luz de Maria de Bonilla ar 16 Feabhra, 2021:
Daoine mo ghaoil:
Faigh Mo bheannacht in aimsir an Charghais atá ag tosú. Ba mhaith liom tú ní amháin chun comóradh a dhéanamh, ach chun maireachtáil amach sa Charghas agus go háirithe an ceann seo nuair a bhíonn tú chomh gar do na himeachtaí as a dtiocfaidh íonú. Caithfidh m’Eaglais fanacht aireach agus creideamh a choinneáil, a bheith daingean, dílis agus na hAitheanta a chomhlíonadh. Cuidíonn mo bheannacht leo siúd a chuireann fáilte roimhe; ar bhealach speisialta le linn na daichead lá seo, tabharfaidh Mo Spiorad Naomh a sholas duit sna réimsí sin de do shaol pearsanta inar gá duit feabhsú. Fásfaidh an Beannacht Mianach seo laistigh den duine atá ullmhaithe go fiúntach solas mo Spioraid Naoimh a fháil go humhal - agus é mar aidhm agat tú féin a ullmhú ar an gcosán spioradálta, ag tabhairt aghaidh ar an ego daonna. Ar an mbealach seo beidh tú in ann tú féin a fheiceáil mar atá tú.
Faigheann an chine daonna aghaidh ar éagsúlacht chasta idé-eolaíochtaí agus é á scaradh ó Mo Thoil, faoi scáth neamhshuim cuid de mo shagairt. Ba chóir go mbeadh an Carghas seo difriúil leis na cinn a bhí ar eolas agat roimhe seo, le daoine áirithe i bhfad i gcéin nó ar saoire agus daoine eile, gan aon choinsias ar bith acu, ag roghnú an ama seo chun heresies agus sacrileges iontacha a dhéanamh, a mbíonn Mo Theach ag cúlú orthu. Tá an t-am tagtha nuair a chaithfidh mo pháistí teacht as an mbraighdeanas gan stró, an ghráin, an fhearg, an fuath, an neamhshuim, maireachtáil mar dhaoine na huaire, gan mothúcháin, Mise a dhiúltú; daoine gan chreideamh daingean, agus dá bhrí sin, daoine a chreideann ionamsa ag nóiméad amháin agus ní ag nóiméad eile.
Ní bealach pian é mo bhealach, ach díbirt, féin-thabhairt, fás, éirí as ag rá “Is mise”, “Ba mhaith liom”, “Mise, Mise”… Treoraíonn mo bhealach tú i dtreo Mo ghrá, Mo thiomantas, Mo íobairt, Mo fhéin-thabhairt, ionas go mbeadh mo shíocháin, dlúthpháirtíocht, suaimhneas agus maithiúnas fairsing ionat. A dhaoine ionúin, Mo Mhuintir, tá gach duine speisialta os mo chomhair, mar sin, is péarla é gach duine atá luachmhar agus a bhfuil luach gan teorainn leis, agus is é sin an fáth gur chóir duit grá a thabhairt dá chéile mar dheartháireacha agus deirfiúracha, ag atáirgeadh Mo Ghrá as a thug mé Mise as na Croise.
Tá an Carghas an-speisialta á thosú agat, an oiread sin ionas nach gcaithfidh tú é a chur amú, níor chóir duit é a chónaí mar a rinneadh san am atá thart ... tá an Carghas seo le maireachtáil i íonú. D’éirigh le namhaid an anama dul isteach i ngach réimse den chine daonna; tá sé tar éis m’Eaglais a insíothlú d’fhonn tú a threorú ón bhfíor-Thraidisiún, amach ó Mhistéir gan teorainn mo Fhéin-Íobairt ar mhaithe le Fuascailt an domhain. (Rom. 16:17) Seo straitéis an uilc, arna cur in iúl acu siúd a dhéanann ionadaíocht ar an Antichrist, atá ag cur gaotha a láithreachta ar an Domhan chugat. Tá sé ag scaipeadh an eagla go mbuailfeadh bráithreachas le linn na tréimhse seo ag siúl i dtreo bhuaicphointe chomhlíonadh an Mhisin a chuir m’Athair ar iontaoibh dom chun an cine daonna a fhuascailt: eagla ionas nach bhfágfadh Mo Phobail na rugaí uafásacha a d’fhágfadh ina ndiaidh tá siad ualaithe agus tá siad flaunt.
Glaoim ort fanacht liom: ag guí, ag troscadh, ag tabhairt carthanachta do do dheartháireacha agus do dheirfiúracha.
Glaoim ort chun na pionóis a insíonn duit m’uacht a chomhlíonadh agus ní d’uacht féin.
Glaoim ort a bheith i do charthanas, ní leis an méid atá iomarcach, ach leis an méid atá ag teastáil agus is torthúla.
Tugaim cuireadh duit guí le fíor-aithrí as an trua atá á iompar agat ionat.
Ordaím duit gan féachaint ort féin, ach ar do dheartháireacha agus do dheirfiúracha, agus Mise a fheiceáil iontu. (Gal 6: 4)
Ordaím duit guí le deora a rugadh ón bpian a rinne tú a chiontú ionam agus as cion a dhéanamh díom.
Féach ort féin, a leanaí: níl tú ag taitneamh réaltaí ... ní fíorfhinné tú Mise… ní fíor-dheisceabail de chuid mo Mháthar thú… D’fhoghlaim tú crawl ar shiúl agus dul i bhfolach ionas nach bhfeicfear tú. Is furasta an t-olc a dhéanamh; má dhéantar maitheas duit is léir go bhfaigheann tú bás. Ní hionann séasúr an Charghais; ní ualach céasta é ach am duit an cosán ar chuaigh tú ar strae a cheartú, na gníomhartha agus na hoibreacha a chreideann tú atá go maith agus nach bhfuil.
Go leor anois, Mo Mhuintir! Tá an t-am ag dul thart, agus leis sin tá an íonú ag fás níos gasta, níos pianmhaire, níos seasmhaí, ionas go neartófá do chreideamh agus ionas go mbeadh Mo Phobail, Mo iarsma beag, seasmhach. Leanann an talamh ag croitheadh i gcónaí; tá an phlá ag dul chun cinn, agus fáiltíonn an t-olc go lúcháireach aisti d’fhonn bearta a dhéanamh ina gcoinne siúd ar mianach iad.
Coinnigh i gcuimhne go rabhthas ag súil leis an am seo… Ní chuirfidh titim na hoíche Bealtaine iontas ort, ag fanacht le comhartha d’fhonn athrú - is é an comhartha an Carghas seo.
Tá bolcáin dhíomhaoine ag éirí gníomhach agus cuirfear iallach ar an gcine daonna a gluaiseachtaí a theorannú ó áit amháin go háit eile.
Mo Mhuintir, a pháistí gaoil: Tá mé leat; Ní thréigfidh mo Mháthair thú, Tá mo chara Naomh Mícheál an Archangel agus na legions neamhaí ag fanacht go leanúnach leat tú féin a mholadh as a gcosaint, agus Aingeal na Síochána[1]féach: Nochtuithe faoi Aingeal na Síochána tiocfaidh sé chun leasa Mo Phobail. Tá tú beannaithe ag Grá Trinitarian: tá tú agus beidh tú beannaithe i gcónaí. Níor tréigeadh mo mhuintir riamh, ná ní bheidh siad amach anseo. Dá bhrí sin, tá Aingeal na Síochána á sheoladh agam ionas go gcuirfeadh sé, le m’fhocal ina bhéal, deireadh le ocras agus tart na ndaoine is Mise le linn tráthanna fuilteacha don chine daonna. Ní chuireann biotáillí an uilc atá scaipthe ar fud an aeir amú am ar bith chun tú a chur i mbaol, thar aon rud eile atá i bhfad uaim. Tar chugam, tar chugam! Iarr ar Naomh Mícheál an t-Archangel, na Léigiúin Celestial, a bheith ina bhfinnéithe ar Mo Ghrá agus fíor-leanaí mo Mháthar. Le linn an Charghais seo teastaíonn uaim go háirithe do mo Phobail staonadh ó fhocail a rá i gcoinne a gcuid deartháireacha agus deirfiúracha. Glaoim ort maithiúnas a thabhairt agus maithiúnas a fháil. (James 4: 1) Is Tú Mo Dhaoine agus caithfidh mo mhuintir an mhaith a mhealladh agus é a thabhairt beo i ngach duine laistigh de Mo Chomhlacht Mystical.
Beannaím duit le Mo Chroí Ró-Naofa.
An Íosa is grámhara duit.
Hail Mary is íon, a cumadh gan pheaca
Hail Mary is íon, a cumadh gan pheaca
Hail Mary is íon, a cumadh gan pheaca
Tráchtaireacht le Luz de Maria
Chonaic mé ár dTiarna Íosa Críost, a bhfuil meas mór air, ag faire ar an gcine daonna ag imeacht, amhail is go raibh deannach ag titim air a itheann an craiceann, ag fágáil foirgnimh de dhéantús an duine slán. Chuir mé ceist ar ár dTiarna faoi agus d’fhreagair sé mé:
A stór, tarlóidh sé seo sa chéad chogadh eile. Thaispeáin mé brí eile duit freisin: Is é deannach an réimse ábhartha: ainnise an duine, féinsmacht, mórtas, neamhshuim i leith mo chuid orduithe, oiriúnacht, easpa grá: cuireann siad seo go léir as mo spiorad ag dul in olcas sa spiorad, cé nach n-imíonn an t-olc ach go bhfásann sé. Tá an chine daonna ag argóint faoi rudaí ábhartha, faoi na rudaí a shíleann sé atá fíor ach atá i ndáiríre an t-aon bhealach ina n-imeoidh an slánú, mura ndéanann an daonnacht aithreachas agus go dtagann sé chugam. Sa deireadh beidh bua ag Croí gan Smál mo Mháthar agus bainfidh mo pháistí taitneamh as an tSlánaithe.
A stór, tá an chine daonna ag dul san áit nár cheart dó dul; tá sé ag dul ann gan ghá, ag srianadh a chosáin agus ag dul isteach i sollúlacht, a sollúlacht féin áit a gcuirfidh an intinn i bpríosún é go dtí go ndéanfaidh sé é a thréigean Mise. Go dtiocfaidh na daoine a dteastaíonn sólás uathu, an t-ocras, an lagmhisneach, na daoine breoite, na daoine gan chabhair, an náiriú, an t-uafás, an croí-chroí, an bródúil asam - gach duine a dteastaíonn Mise!
Tar, ná caith an Carghas seo gan aithrí: tar, leigheasfaidh mé thú!
D’imigh ár dTiarna, ag beannú an Domhain. Amen.
Nótaí nótaí
| ↑1 | féach: Nochtuithe faoi Aingeal na Síochána |
|---|
Alicja Lenczewska
elizabeth Kindelmann
Tríd a tháinig An Dialann Spioradálta, Mhúin Íosa agus Muire Eilís, agus leanann siad orthu ag treorú na gcreidmheach in ealaín dhiaga na fulaingthe ar mhaithe le slánú anamacha. Sanntar tascanna do gach lá den tseachtain, ina mbíonn paidir, troscadh, agus fuinneamh oíche, le geallúintí áille ceangailte leo, le grásta speisialta do shagairt agus do na hanamacha i purgadóir. Ina dteachtaireachtaí, deir Íosa agus Muire gurb é lasair an ghrá de chroí gan Smál Mhuire an grásta is mó a tugadh don chine daonna ó tháinig an t-ionchoiriú. Agus amach anseo ní i bhfad i gcéin, glacfaidh a lasair an domhan ar fad.
An tAthair Stefano Gobbi
Cén fáth Gisella Cardia?
Ar an tríú dul síos, is minic a bhíonn feiniméin infheicthe, fianaise grianghrafadóireachta a fuarthas in I Cammino con Maria, nach féidir a bheith mar thoradh ar shamhlaíocht suibiachtúil, go háirithe láithreacht an stigmata ar chorp Giselle agus an chuma atá ar chrosa nó ar théacsanna reiligiúnacha i fola ar airm Gisella. Féach na pictiúir a tógadh óna suíomh Gréasáin apparition 
Jennifer
Cén fáth Manuela Strac?
Cén Fáth Físitheoirí Mhuire Medjugorje?
Cén fáth Pedro Regis?
Cén fáth seirbhíseach Dé Luisa Piccarreta?
de na naoimh. Níor tháinig deireadh leis na hoícheanta go dtí aon bhliain déag d’aois go dtí gur “Iníon Mhuire” a bhí inti. An bhliain dár gcionn, thosaigh Íosa ag labhairt istigh léi go háirithe tar éis an Chomaoineach Naofa a fháil. Nuair a bhí sí trí bliana déag, thaispeáin sé di i bhfís a chonaic sí ó bhalcóin a tí. Ann, ar an tsráid thíos, chonaic sí slua agus saighdiúirí armtha i gceannas ar thrí phríosúnach; d’aithin sí Íosa mar cheann acu. Nuair a tháinig sé faoina bhalcóin, d’ardaigh sé a cheann agus ghlaodh sé amach: “Anam, cuidigh liom! " Ar athraíodh a ionad go domhain, thairg Luisa í féin ón lá sin ar aghaidh mar anam íospartach agus í ag dul i léig ar son peacaí an chine daonna.
stát gluaisteáin, docht cosúil le cuma a bhí beagnach mar a bheadh sí marbh. Is nuair a rinne sagart comhartha na Croise thar a corp a d’aimsigh Luisa a dámha. Mhair an stát mistéireach suntasach seo go dtí go bhfuair sí bás i 1947 - agus sochraid ina dhiaidh sin nach raibh mórán cleamhnais léi. Le linn na tréimhse sin ina saol, ní raibh aon tinneas corpartha uirthi (go dtí gur éirigh sí le niúmóine ag an deireadh) agus ní raibh taithí aici riamh ar leapacha leapa, in ainneoin go raibh sí teoranta dá leaba bheag ar feadh seasca ceithre bliana.
Cén fáth Simona agus Angela?
Valeria Copponi