Agus anois, a Thiarna, tabhair faoi deara na bagairtí atá orthu, agus cuir ar chumas do sheirbhísigh do bhriathar a labhairt go dána, agus tú ag síneadh do láimhe le leigheas, agus déantar comharthaí agus iontais trí ainm do sheirbhíseach naofa Íosa. Agus iad ag guí, chroith an áit inar bailíodh iad, agus líonadh iad go léir leis an Spiorad Naomh agus lean siad ag labhairt briathar Dé go dána. (Gníomhartha 4: 29-31; inniu An Chéad Léamh Aifreann, 12 Aibreán, 2021)
Ar ais sa lá nuair a bhíodh mé ag seanmóireacht le sluaite go pearsanta, ba mhinic a léighfinn an véarsa seo agus chuirfinn ceist orthu, “Mar sin, cad a bhí san ócáid seo?” Gan dabht, d’fhreagródh roinnt acu: “Pentecost!” Ach nuair a dúirt mé leo go raibh siad mícheart, thitfeadh an seomra ina thost. Ba mhaith liom a mhíniú go raibh an Pentecost dhá chaibidil roimhe sin. Agus fós, anseo léigh muid é sin arís "Líonadh iad go léir leis an Spiorad Naomh."
Is é an pointe seo. Níl sa Bhaisteadh ná sa Daingniú ach an ag tosú de inlíonadh Dé ar an Spiorad Naomh i saol creidmheach. Is féidir leis an Tiarna sinn a líonadh le cur thar maoil arís agus arís eile - má thugaimid cuireadh dó déanamh amhlaidh. Déanta na fírinne, más “soithí cré” muid mar a dúirt Naomh Pól,[1]2 4 Cor: 7 ansin táimid leaky soithí a bhfuil grásta Dé de dhíth orthu arís agus arís eile. Seo an fáth a luaigh Íosa go soiléir:
Is mise an fíniúna, is tusa na brainsí. An té a fhanfaidh ionamsa agus mise ann, iompróidh sé mórán torthaí, mar gheall ormsa ní féidir leat aon rud a dhéanamh. (John 15: 5)
An té a chreideann ionamsa, mar a deir an scrioptúr: 'Sreabfaidh aibhneacha uisce beo ón taobh istigh de.' Dúirt sé seo agus é ag tagairt don Spiorad a bhí le fáil ag na daoine a chreid ann. (John 7: 38-39)
Ach a luaithe agus a dhícheanglaímid ón bhfíniúna, scoirfidh “holc an Spioraid Naoimh” de shreabhadh, agus má fhágann muid ár saol spioradálta gan duine, tá an baol ann go mbeidh muid inár mbrainse “marbh”.
Aon duine nach bhfanfaidh ionam, caithfear é mar bhrainse agus imeoidh; baileoidh daoine iad agus caithfidh siad i dtine iad agus dófar iad. (John 15: 6)
An Catechism na hEaglaise Caitlicí Múineann:
Is í an phaidir saol an chroí nua. Ba cheart go beochan sé sinn i gcónaí. Ach is gnách linn dearmad a dhéanamh air cé hé ár saol agus gach uile dhuine. Sin é an fáth go seasann Aithreacha na beatha spioradálta sna traidisiúin Deotranaimiceacha agus fáidhiúla gur cuimhne ar Dhia é an paidir a dhúisítear go minic le cuimhne an chroí “Ní mór dúinn cuimhneamh ar Dhia níos minice ná mar a tharraingímid anáil." Ach ní féidir linn guí “i gcónaí” mura ndéanaimid guí ag amanna ar leith, toilteanach go comhfhiosach Seo iad na hamanna speisialta d’urnaí Críostaí, i ndéine agus i ré. —N. 2697
Mar sin, mura bhfuil saol urnaí againn, tosaíonn an “croí nua” a thugtar dúinn sa Bhaisteadh ag fáil bháis. Mar sin, cé go mbreathnóimid go n-éireoidh leis an domhan i dtéarmaí ár saol coirp, ár ngairme, ár stádais, ár rachmais, srl. Tá ár saol spioradálta ag fáil bháis ar go leor bealaí caolchúiseacha ach ríthábhachtach… agus mar sin freisin, is é sin torthaí osnádúrtha an Spioraid Naoimh : “Is é toradh an Spioraid grá, áthas, síocháin, foighne, cineáltas, flaithiúlacht, dílseacht, uaisleacht, féin-rialú." (Gal 5:22) Ná bíodh foill ort! Críochnóidh sé seo i longbhriseadh don anam míchúramach agus gan athrú - fiú má dhéantar iad a bhaisteadh.
Ná déan dearmad: ní dhéantar magadh ar Dhia, mar ní bhainfidh duine ach an rud a chuireann sé, toisc go mbainfidh an té a shíolfaidh as a fheoil éilliú ón bhfeoil, ach an té a chuirfidh ar son an spioraid, bainfidh sé an bheatha shíoraí as an spiorad. (Gal 6: 7-8)
Ba mhaith liom toradh amháin eile a chur leis, b’fhéidir: misneach. Ó lá amháin go lá eile, ba é an Pentecost a d’athraigh na hAspail ó fhir a bhí ag cur fola go mairtíreach ard. Ó uair an chloig go dtí an chéad uair eile, chuaigh siad ó dheisceabail leisciúla go finnéithe corpraithe a labhair Ainm naofa Íosa i mbaol a mbeatha a chailleadh.[2]cf. Misneach sa Stoirm
Má bhí am ann riamh go gcaithfimid dul isteach sa Seomra Uachtarach arís, tá anois. Má bhí am ann riamh impí ar an Tiarna “na bagairtí atá orthu” a thabhairt faoi deara chun ár n-eaglaisí a dhúnadh, ár moladh a shuaitheadh, ár ndoirse a shlabhrú agus ár mballaí a bhacadh, tá sé anois. Má bhí am ann riamh chun pléadáil a dhéanamh go gcuireann Dia ar ár gcumas an fhírinne a labhairt go dána le domhan atá ag snámh i bréaga agus i meabhlaireacht, tá sé anois. Má bhí gá riamh leis an Tiarna a lámh a shíneadh amach i gcomharthaí agus iontais do ghlúin a adhrann eolaíocht agus chúis ina n-aonar, tá sé anois. Má bhí gá riamh leis an Spiorad Naomh teacht anuas ar na dílseoirí chun sinn a chroitheadh ó bhogás, eagla agus chruinneas, is cinnte anois.
Agus is é seo an fáth gur seoladh Mhuire chuig an nglúin seo: iad a bhailiú arís i Seomra Uachtarach a Croí gan Smál, agus iad a fhoirmiú sa docility céanna leis an Uacht Dhiaga a bhí aici ionas go dtiocfadh an Spiorad Naomh orainn agus overshadow dúinn, freisin, lena chumhacht.[3]Luke 1: 35
-Mark Mallett
... chomh mór sin tá riachtanais agus contúirtí na haoise seo,
léaslíne an chine daonna chomh mór sin tarraingthe i dtreo
cómhaireachtála an domhain agus gan chumhacht chun é a bhaint amach,
nach bhfuil aon slánú ann dó ach amháin in a
toradh nua ar bhronntanas Dé.
Lig dó teacht ansin, an Spiorad Cruthaithe,
chun aghaidh na talún a athnuachan!
-POPE PAUL VI, Gaudete i Domino, Bealtaine 9th, 1975
www.vatican.va
An Spiorad Naomh, ag fáil a Chéile daor i láthair arís in anamacha,
tiocfaidh siad anuas iontu le cumhacht mhór.
Líonfaidh sé iad lena bhronntanais, go háirithe eagna,
trína gcuirfidh siad iontais ghrásta ar fáil ...
Go aois Mhuire, nuair a bhíonn go leor anamacha, roghnaithe ag Muire
agus tugtha ag an Dia is Airde í,
cuirfidh siad iad féin i bhfolach go hiomlán i ndoimhneacht a hanama,
ag éirí mar chóipeanna beo di, ag grádh agus ag glóiriú Íosa.
—St. Louis de Montfort, Fíor-Tiomna don Mhaighdean Bheannaithe, n.217
Bí oscailte do Chríost, fáilte roimh an Spiorad,
ionas go mbeidh Pentecost nua ar siúl i ngach pobal!
Eascraíonn daonnacht nua, ceann lúcháireach, as do lár;
gheobhaidh tú taithí arís ar chumhacht choigiltis an Tiarna.
—POPE JOHN PAUL II, “Aitheasc chuig Easpaig Mheiriceá Laidineach,”
L'Osservatore Romano (eagrán Béarla),
21 Deireadh Fómhair, 1992, lch.10, alt.30.
Nótaí nótaí
| ↑1 | 2 4 Cor: 7 |
|---|---|
| ↑2 | cf. Misneach sa Stoirm |
| ↑3 | Luke 1: 35 |
Alicja Lenczewska
elizabeth Kindelmann
Tríd a tháinig An Dialann Spioradálta, Mhúin Íosa agus Muire Eilís, agus leanann siad orthu ag treorú na gcreidmheach in ealaín dhiaga na fulaingthe ar mhaithe le slánú anamacha. Sanntar tascanna do gach lá den tseachtain, ina mbíonn paidir, troscadh, agus fuinneamh oíche, le geallúintí áille ceangailte leo, le grásta speisialta do shagairt agus do na hanamacha i purgadóir. Ina dteachtaireachtaí, deir Íosa agus Muire gurb é lasair an ghrá de chroí gan Smál Mhuire an grásta is mó a tugadh don chine daonna ó tháinig an t-ionchoiriú. Agus amach anseo ní i bhfad i gcéin, glacfaidh a lasair an domhan ar fad.
An tAthair Stefano Gobbi
Cén fáth Gisella Cardia?
Ar an tríú dul síos, is minic a bhíonn feiniméin infheicthe, fianaise grianghrafadóireachta a fuarthas in I Cammino con Maria, nach féidir a bheith mar thoradh ar shamhlaíocht suibiachtúil, go háirithe láithreacht an stigmata ar chorp Giselle agus an chuma atá ar chrosa nó ar théacsanna reiligiúnacha i fola ar airm Gisella. Féach na pictiúir a tógadh óna suíomh Gréasáin apparition 
Jennifer
Cén fáth Manuela Strac?
Cén Fáth Físitheoirí Mhuire Medjugorje?
Cén fáth Pedro Regis?
Cén fáth seirbhíseach Dé Luisa Piccarreta?
de na naoimh. Níor tháinig deireadh leis na hoícheanta go dtí aon bhliain déag d’aois go dtí gur “Iníon Mhuire” a bhí inti. An bhliain dár gcionn, thosaigh Íosa ag labhairt istigh léi go háirithe tar éis an Chomaoineach Naofa a fháil. Nuair a bhí sí trí bliana déag, thaispeáin sé di i bhfís a chonaic sí ó bhalcóin a tí. Ann, ar an tsráid thíos, chonaic sí slua agus saighdiúirí armtha i gceannas ar thrí phríosúnach; d’aithin sí Íosa mar cheann acu. Nuair a tháinig sé faoina bhalcóin, d’ardaigh sé a cheann agus ghlaodh sé amach: “Anam, cuidigh liom! " Ar athraíodh a ionad go domhain, thairg Luisa í féin ón lá sin ar aghaidh mar anam íospartach agus í ag dul i léig ar son peacaí an chine daonna.
stát gluaisteáin, docht cosúil le cuma a bhí beagnach mar a bheadh sí marbh. Is nuair a rinne sagart comhartha na Croise thar a corp a d’aimsigh Luisa a dámha. Mhair an stát mistéireach suntasach seo go dtí go bhfuair sí bás i 1947 - agus sochraid ina dhiaidh sin nach raibh mórán cleamhnais léi. Le linn na tréimhse sin ina saol, ní raibh aon tinneas corpartha uirthi (go dtí gur éirigh sí le niúmóine ag an deireadh) agus ní raibh taithí aici riamh ar leapacha leapa, in ainneoin go raibh sí teoranta dá leaba bheag ar feadh seasca ceithre bliana.
Cén fáth Simona agus Angela?
Valeria Copponi