A Mhuire Zaro di Ischia a Simona an 8 Eanáir, 2024:
Chonaic mé Máthair: bhí sí gléasta go léir i mbán, le coróin de dhá réalta déag ar a ceann agus maintlín leathan bán a chlúdaigh a guaillí freisin agus a chuaigh síos go dtí a cosa lom, a cuireadh ar an domhan. Bhí a lámha oscailte ag máthair i gcomhartha fáilte agus ina lámh dheas rósaí fada déanta amhail as braon oighir.
Go moltar Íosa Críost.
“A pháistí daor, is breá liom tú le grá ollmhór. A pháistí, tagaim chugaibh chun an bealach a thaispeáint daoibh, chun sibh a threorú chuig Íosa mo ghrá. A pháistí, táim ag teacht in bhur measc le fada an lá, ach faraor, a pháistí, ní éisteann sibh liom agus is minic a théann sibh i muinín draoithe, draoithe, dúthrachta agus lucht feallsa, a threoraíonn thú síos cosáin mhíchearta. A chlann, fill ar an Athair: níl aon pheaca, má admhaítear faoi aithrí é, nach maithfear dó agus nach gcuirfear ar ceal é. Fill ar an Athair trí shacraimint an Fhaoistin Naofa. A chlann, ligigigí dom cabhrú libh: glacaigí mo lámh agus treoróidh mé sibh slán sábháilte go teach an Athar. Guigh, mo pháistí, faoi chinniúint an tsaoil seo; leanaí, is i gCríost amháin atá fíor-ghrá, fíor-shíocháin, fíor-áthas, Is é an t-aon duine is féidir leis an tsíocháin a thabhairt duit, Is é an Bealach, an Fhírinne agus an Bheatha amháin é. Is breá liom tú, a pháistí, grá agam duit agus ba mhaith liom tú go léir a shábháil. Mo pháistí, guí agus múin daoine eile chun guí.
Anois tugaim mo bheannacht naofa duit.
Go raibh maith agat as hastened dom."
A Mhuire Zaro di Ischia a Angela an 8 Eanáir, 2024:
An tráthnóna seo bhí an Mhaighdean Mhuire le feiceáil mar Bhanríon agus Máthair na bpobal go léir. Bhí gúna bándearg an-éadrom á caitheamh aici; bhí sí fillte i maintlín mór, leathan, gorm-uaine, agus an maintlín céanna ag clúdach a ceann freisin. Bhí coróin na banríona ar a ceann ag an Mhaighdean Mhuire, a lámha fáiscthe i nguí, rósaí fada naofa ina lámha, chomh bán le solas. Bhí sí i bhfianaise dazzling freisin. Bhí a cosa lom agus cuireadh ar an domhan [globe] iad. Bhí aghaidh bhrónach ar an Mhaighdean: bhí a súile lán de dheora. Shleamhnaigh Máthair cuid dá maintlín thar chuid den domhan, á clúdach. Bhí an chuid eile den domhan faoi shrouded i scamall mór liath.
Ar dheis na Maighdine Muire bhí Naomh Mícheál an tArd-Aingeal mar chaptaen mór.
Go moltar Íosa Críost.
“A pháistí, go raibh maith agaibh as freagra a thabhairt ar mo ghlaoch seo, go raibh maith agaibh as a bheith anseo.
A pháistí, bígí clúdaithe le mo sholas, bígí clúdaithe le mo ghrá, ná bíodh eagla oraibh.
A chlann ionúin, má táim fós anseo, is mar gheall go bhfuil grá agam daoibh, táim anseo trí mhórthrócaire Dé, is mian leis gach duine dá chlann a shábháil.
A leanaí ionúin, is tráthanna trialach agus pian iad seo; amanna crua ag fanacht leat.
A pháistí, iarraim oraibh an tráthnóna seo guí ar son na síochána – an tsíocháin i bhur gcroí, an tsíocháin i bhur dteaghlaigh, an tsíocháin don chine daonna seo atá faoi bhagairt níos mó ag an olc, ag éirí níos faide ón mhaith.
A chlann ionúin, iarraim urnaí oraibh: urnaí déanta as an gcroí agus ní [amháin] leis na liopaí.
Leanaí, is paidir shimplí é paidir an Phaidrín Naofa, ach is paidir láidir í, paidir chumhachtach.
A pháistí beaga, guí gan staonadh; bí buanseasmhach, ach thar aon ní eile bí ar an airdeall, ná bíodh aon mhearbhall ort le háilleachtaí bréagacha an tsaoil seo.
A pháistí, an tráthnóna seo clúdaím sibh go léir arís i mo mhaintlín, féachaim ar bhur gcroíthe agus feicim go bhfuil croíthe cruaite, croíthe créachtaithe ag go leor agaibh, ainneoin mo láthair.
A pháistí, géilligí domsa: Táim anseo chun sibh go léir a threorú chuig Íosa, taispeánaim an bealach daoibh ach ní éisteann sibh liom.
A iníon, guigh liom anois!”
Ghuigh mé leis an Maighdine Muire: guímis ar son na hEaglaise agus ar son Bhiocáir Chríost. Agus mé ag guí leis an Mhaighdean, chonaic mé físeanna ag dul os mo chomhair.
Ansin thosaigh Máthair ag caint arís.
“Páistí, guigh, guí, guí.”
Mar fhocal scoir bheannaigh sí gach duine. In ainm an Athar, an Mhic agus an Spioraid Naoimh. Amen.
Cén fáth Simona agus Angela?
Alicja Lenczewska
elizabeth Kindelmann
Tríd a tháinig An Dialann Spioradálta, Mhúin Íosa agus Muire Eilís, agus leanann siad orthu ag treorú na gcreidmheach in ealaín dhiaga na fulaingthe ar mhaithe le slánú anamacha. Sanntar tascanna do gach lá den tseachtain, ina mbíonn paidir, troscadh, agus fuinneamh oíche, le geallúintí áille ceangailte leo, le grásta speisialta do shagairt agus do na hanamacha i purgadóir. Ina dteachtaireachtaí, deir Íosa agus Muire gurb é lasair an ghrá de chroí gan Smál Mhuire an grásta is mó a tugadh don chine daonna ó tháinig an t-ionchoiriú. Agus amach anseo ní i bhfad i gcéin, glacfaidh a lasair an domhan ar fad.
An tAthair Stefano Gobbi
Cén fáth Gisella Cardia?
Ar an tríú dul síos, is minic a bhíonn feiniméin infheicthe, fianaise grianghrafadóireachta a fuarthas in I Cammino con Maria, nach féidir a bheith mar thoradh ar shamhlaíocht suibiachtúil, go háirithe láithreacht an stigmata ar chorp Giselle agus an chuma atá ar chrosa nó ar théacsanna reiligiúnacha i fola ar airm Gisella. Féach na pictiúir a tógadh óna suíomh Gréasáin apparition 
Jennifer
Cén fáth Manuela Strac?
Cén Fáth Físitheoirí Mhuire Medjugorje?
Cén fáth Pedro Regis?
Cén fáth seirbhíseach Dé Luisa Piccarreta?
de na naoimh. Níor tháinig deireadh leis na hoícheanta go dtí aon bhliain déag d’aois go dtí gur “Iníon Mhuire” a bhí inti. An bhliain dár gcionn, thosaigh Íosa ag labhairt istigh léi go háirithe tar éis an Chomaoineach Naofa a fháil. Nuair a bhí sí trí bliana déag, thaispeáin sé di i bhfís a chonaic sí ó bhalcóin a tí. Ann, ar an tsráid thíos, chonaic sí slua agus saighdiúirí armtha i gceannas ar thrí phríosúnach; d’aithin sí Íosa mar cheann acu. Nuair a tháinig sé faoina bhalcóin, d’ardaigh sé a cheann agus ghlaodh sé amach: “Anam, cuidigh liom! " Ar athraíodh a ionad go domhain, thairg Luisa í féin ón lá sin ar aghaidh mar anam íospartach agus í ag dul i léig ar son peacaí an chine daonna.
stát gluaisteáin, docht cosúil le cuma a bhí beagnach mar a bheadh sí marbh. Is nuair a rinne sagart comhartha na Croise thar a corp a d’aimsigh Luisa a dámha. Mhair an stát mistéireach suntasach seo go dtí go bhfuair sí bás i 1947 - agus sochraid ina dhiaidh sin nach raibh mórán cleamhnais léi. Le linn na tréimhse sin ina saol, ní raibh aon tinneas corpartha uirthi (go dtí gur éirigh sí le niúmóine ag an deireadh) agus ní raibh taithí aici riamh ar leapacha leapa, in ainneoin go raibh sí teoranta dá leaba bheag ar feadh seasca ceithre bliana.
Valeria Copponi