Luisa – Auténtica loucura!

Noso Señor Xesús a Servo de Deus Luisa Piccarreta o 3 de xuño de 1925:

Ai, que certo é que mirar o Universo e non recoñecer a Deus, amarlle e crer nel, é unha verdadeira loucura! Todas as cousas creadas son como moitos veos que o ocultan; e Deus vén a nós coma velado en cada cousa creada, porque o home é incapaz de velo descuberto na súa carne mortal. O Amor de Deus por nós é tan grande que para non deslumbrarnos coa súa Luz, asustarnos co seu Poder, facernos sentir vergoña diante da súa Beleza, facernos aniquilar ante a súa inmensidade, El se ve no creado. cousas, para vir e estar connosco en cada cousa creada, aínda máis, para facernos nadar na súa mesma Vida. Meu Deus, canto nos amaches, e canto nos queres! (3 de xuño de 1925, tomo 17)


 

Sabedoría 13:1-9

Tolos por natureza eran todos os que ignoraban a Deus,
e quen das cousas boas vistas non conseguiu coñecer o que é,
e de estudar as obras non discerniu o Artesán;
En cambio, ou lume, ou vento, ou aire rápido,
ou o circuíto das estrelas, ou a auga poderosa,
ou as luminarias do ceo, os gobernadores do mundo, consideraban deuses.
Agora se por alegría pola súa beleza os consideraban deuses,
que saiban canto máis excelente é o Señor que estes;
pois a fonte orixinal da beleza formounas.
Ou se quedaran impresionados pola súa forza e enerxía,
que se dean conta destas cousas canto máis poderoso é quen os fixo.
Pois dende a grandeza e a beleza das cousas creadas
vese o seu autor orixinal, por analoxía.
Pero aínda así, para estes a culpa é menor;
Pois quizais se equivocaron,
aínda que buscan a Deus e desexan atopalo.
Pois buscan ocupados entre as súas obras,
pero están distraídos co que ven, porque as cousas que ven son xustas.
Pero, de novo, nin sequera estas son perdonables.
Pois se ata agora tiveron éxito no coñecemento
que poderían especular sobre o mundo,
como non atoparon máis rápido o seu Señor?

 

Romántico 1: 19-25

Porque o que se pode saber de Deus é evidente para eles, porque Deus llo fixo evidente.
Desde a creación do mundo, os seus atributos invisibles de poder eterno e divindade
puideron ser comprendidos e percibidos no que fixo.
Como resultado, non teñen escusa; pois aínda que coñecían a Deus
non lle deron gloria como Deus nin lle deron grazas.
Pola contra, volvéronse vanos nos seus razoamentos e as súas mentes sen sentido escurecéronse.
Mentres afirmaban ser sabios, convertéronse en parvos...
Polo tanto, Deus entregounos á impureza a través dos desexos dos seus corazóns
pola degradación mutua dos seus corpos.
Cambiaron a verdade de Deus por unha mentira
e veneraba e adoraba á criatura máis que ao creador,
quen é bendito para sempre. Amén.

Imprimir amigable, PDF e correo electrónico
Posta en Luisa Piccarreta, Mensaxes.