Publicado o 8 de xaneiro de 2020, desde Valeria Copponi
María, enviada polo fillo:
Meus fillos queridos, hoxe o meu cenáculo está convertido no espírito ao meu Fillo. Lembre que sen El son como ovellas sen pastor. Tráiocho a El e desexo que as túas oracións flúen do corazón.
Xa o sabes ben: para dar gloria ao Creador, a oración debe ser froito que nace do corazón. Teña sempre máis presente que a palabra baleira non dá os seus froitos. Estou preto de ti sobre todo para ensinarche este xeito de oración.
Escoita o que non é deste mundo se quere conquistar o ceo. Se cres, verás a gloria de Deus e todos os santos farán festa ao teu regreso ao Pai. Que utilidade estará vivindo uns días na terra coa alegría máis sen restricións só para perder, entón, a vida eterna?
Neste momento sodes coma tolos, cada un de vós pensa en desvíos que poden encher o baleiro que rodea a túa vida. Pobre fillos meus, levanta os ollos ao ceo e darase conta dos teus límites.
Quero a todos vós comigo. Non defraudes as miñas expectativas. A túa terra rexeita todo o mal que tivo que recibir da raza humana e, polo tanto, como esperas para volver a poñer todo no seu lugar?
Se os xeonllos non se inclinan á vontade de Deus, xa non podes ter a salvación eterna, a vida eterna. Os meus cenáculos servirán precisamente para recuperar o que perdiches polo teu egotismo.
Ore, meus queridos fillos, e prometo que recuperarás todo o que perdiches. Estea sempre preparado para ofrecer boas intencións. Sexa coherente na fe. Viaxa polo camiño recto coa certeza de que só así podes alcanzar a vida, a verdadeira vida, a que é eterna. Bendigo. Escoita a miña voz.
En Traducións »