Publicado o 12 de febreiro de 2020, desde Valeria Copponi O teu Deus:
Os meus fillos máis queridos, se estás aquí, é porque te reunín no Cenáculo de miña nai. Ela está aquí, xunto a min. Estamos felices porque son fillos obedientes. Vostede obedece a miña palabra, é dicir. Ore, vostede que cre no poder da oración.
Escoito e farei de ti os meus fillos máis queridos. Quero que sintas a miña proximidade para que, no plano espiritual, cada un de vostedes poida gozar da nosa compañía.
Cada un de vós ten o seu deber. Entendes moi ben en cada momento como debes actuar. Só desobedecindo a miña palabra non sentirás a nosa proximidade.
Necesítote. Moitos dos teus irmáns só poderán converterse ao ver e tocar coas mans o seu comportamento. Deixa que un bo exemplo sexa o deber principal para cada un de vós.
Os meus fillos tan queridos, podo contar cunha mínima parte de ti; por este motivo te reunín hoxe neste cenáculo. Escoitame e trae a miña palabra ao mundo. Quero a todos conmigo na eternidade. Verás que non se arrepentirá.
Eu me fago comida para ti. Aquí está o máis importante. Coma do meu corpo e sangue todos os días. Só así poderás ter forza para loitar nestes últimos tempos.
Quero quedar contigo. Por este motivo, hoxe fíxenche atopar este gran agasallo, a presenza dos meus obedientes, os consagrados. Quérote e quero darche todo. Aquí están os meus cregos; permanece preto deles, reza con eles e por eles e asegúrovos que escoitarei as túas peticións.
A miña nai, neste momento, deixa entrever un sorriso. Te bendigo. Dálle as grazas ao teu Deus.
En Traducións »