Domina nostra
in December 1, MMXX,
Filia mea, iam non meministi quod primum rogavi te ut locutus sum tibi? Hoc te admonere volo, mea filia; - Mundus mutatur et filii mei damnari possunt si aliquis beneuolentiae me adiuvet, offerens Filium meum dolorem suum pro salute infirmissimorum fratrum ac sororum et inoboedientium Verbo Dei.
Doleo de omnibus quae pateris, sed rogo te ne me deseras: magnum mihi auxilium es. Te peto, itaque perge in via qua iter tot annos incepisti. Non possum tibi persuadere te ab hodierno vita mutaturum esse, nec te amplius passurum esse, sed in dolore mehercules, propius tibi esse ac te sustentaturum. Aliis animabus debes indigere, quae me oratione adiuvant, sed etiam videre potes quam difficile sit his temporibus. continue [Plurale hinc ad finem verbi] prope me stabant; Suscipe me oratione tua in hisce temporibus, et mehercules te non paenitebit.
Hodie te rogamus ut prope me maneas: Mater tua sum — quomodo sine meo amore vivere potuisti? Ex hoc nunc orate et ieiunate, ut pro salute carorum vestrorum et omnium incredulorum fratrum ac sororum vestrarum passiones offeratis. Valde te amo; numquam te deseram. Hisce temporibus etiam propinquior ero tibi. Orabo Deum omnipotentem, ut dolorem tuum minuat. Tempora complebuntur ac tandem simul in Dei amore gaudebimus.
Crede in me: non relinquam te in misericordia diaboli. Benedicat tibi Dominus, et in tentatione defendat te.