Deus qui non putes

by

Marcus Mallett

Per multos annos adulescens summa diligentia laboravi. Quacumque de causa dubitavi Deum amare me — nisi essem perfectus. Minor confessio momentum conversionis factus est, eoque magis ut me Patri caelesti gratiorem redderem. Quod me, ut sum, amare posset, perdifficile fuit mihi accipere. Scripturae, "Estote perfecti, sicut Pater vester coelestis perfectus est."^[1]Matt 5: 48 vel sancti, quia ego sanctus sum;^[2]Cor 1 1: 16 tantum coluit ut me etiam peius sentirem. non sum perfectus. non sum sanctus. ergo Deo displicere debeo. 

Sed contra, id quod Deo displicet actu, est diffidentia bonitatis eius. S. Paulus scripsit;

Sine fide impossibile est placere Deo. Credere enim oportet accedentem ad Deum quia est, et inquirentibus se remunerator sit. (Epistula ad Hebraeos 11: 6)

Iesus autem ait S. Antoninus,

Et effundebatur flamma ardenti mihi misericordiae sunt, clamavit pertinet otium; Adde super eos volo animarum In animabus modo non vis credere mihi bonitatem.  Jesus autem S. Antoninus, Divinae misericordiae, in Maria, Diary, n. MDLXXVIII

Fides non est exercitatio intellectualis qua quis Deum existentiam simpliciter admittit. Diabolus etiam credit in Deum, qui vix satanas delectatur. Sed fides est puerilis fiducia et obsequium bonitati Dei eiusque salutis consilio. Haec fides augetur et dilatatur, simpliciter per amorem… quo filius vel filia suum papam amarent. Et ideo, si fides nostra imperfecta est de Deo, nihilominus desiderium nostrum portatur, id est, conatus est ut Deum vicissim amemus. 

Caritas operit multitudinem peccatorum. (II Petr III: VIII)

Sed quid de peccato? Nonne Deus peccatum oderit? Ita absolute et sine subsidio. Sed non hic odit peccatorem. Sed Deus hoc ipsum peccatum detestatur quod suam creationem deformat. Peccatum distorquet imaginem Dei, in qua creati sumus, et ad miseriam, tristitiam et ad humanam tristitiam recidit. Non opus est tibi dicere. Et nos ambo cognoscimus effectus peccati in vita nostra, ut cognoscamus hoc verum esse. Hac de causa, Deus Sua nobis praecepta, Suas Leges Divinas ac postulata dat: in Sua Divina voluntate et cum ea consentaneum est, quod homo spiritus suam quietem ac pacem inveniat. Haec omnia mihi videntur esse verba gratissima a S. Ioanne Paulo II.

Iesus id postulat quod nostram veram beatitudinem desiderat.  IOANNES PAULUS II, Nuntius Iuventutis Mundialis MMV, Civitas Vaticana, 2005 Aug.

Sentit bene sacrificare, erudiri, noxia respuere. Dignum facimus cum facimus, tum quod respondemus cui vere facti sumus. Nec fecit Deus nobis mirabilia in creatione frui. Fructus vitis, delectamentum cibi, concubitus maritalis, odorum naturae, puritas aquae, carbasa solis occasum… Totum est Deus modus dicendi; "Ego te ad haec bona creavi." Haec demum abutimur quae animae venenum fiunt. Etiam aqua nimis bibens te potest occidere, vel nimis aerem spirans nimis cito transire potest. Sic iuvat scire te non sentire culpam, Ut fruatur vita et fruatur creatione. Et tamen, si natura caduca in aliquibus rebus nititur, interdum melius est haec bona relinquere ad altiora pacis et concordiae in amicitia manendi cum Deo. 

Loquens de amicitia cum Deo, unum ex potioribus locis sanitatis Legi in Catechismo (locus qui donum est religiosis) doctrina de peccato veniali. Umquam ad Confessionem, veni domum, ac perdes patientiam tuam, an in antiquum morem pene sine cogitatione incideris? ibi est satanas dicens: “Ah, iam non es mundus, non iam purus, non iam sanctus. Iterum, peccator... succendis. Sed hic est quod Catechismus dicit, quod peccatum veniale diminuit caritatem et animae potentias.

... Peccatum veniale Foedus cum Deo non solvit. Cum gratia Dei humana est reparabilis. « Non privat gratiam gratum facientem, amicitiam ad Deum, caritatem, et per consequens aeternam felicitatem. - Catechismus Catholicae Ecclesiae, n. LXVII

Quam laetus eram legere Deum adhuc amicum meum, quamvis nimis edebam scelerisque vel frigus meum perdidi. Nimirum tristis est mihi, quod adhuc videt me esse servilem. 

Amen, amen dico vobis: omnis qui facit peccatum, servus est peccati. (John 8: 34)

Sed tunc est prorsus infirmus et peccator, quem ad liberandum Iesus venit;

Peccatori colum- sibi omnimodam privationem omnis sanctus purus solennes pro peccato peccatorem suis oculis tenebras avulsum a spe salutis per lucem et ascendit ad cælos, is se ad amicum, quem Iesus invitavit ad cenam, quod ille qui accersitus interrogo ergo quam ab tergo sepes ille interrogavit esse socium, in eius nuptias, et herede Deo ... qui est pauper, esurientem, peccatum, aut inscius lapsus est refectio Christi. -Matthew pauperum, Indicandam communionem amoris, p.93

Ad quem dicit ipse Iesus:

Domine animam qui in tenebris, et non est desperandum. Nondum amisit omnem. Venite, et confiditis vobis in Deum, qui est amoris et misericordiae ... ne ultra animae timor est proximamus ad Me, etsi sua peccata vestra ut coccinum ... non potest punire usque ad maximum peccator, si id facit auctoritate meus misericordia, sed in sed et investigabiles viae misericordia iustificare meis. Jesus autem S. Antoninus, Divinae misericordiae, in Maria, Diary, n. MCDLXXXVI, DCXCIX, MCXLVI

In clausula igitur pro iis, qui vere laborantes existimant Iesum posse aliquem similem tui, imo amare, exstat carmen quod maxime ad te scripsi. Sed primo in verbis Iesu hoc modo respicit humanitatem hanc pauperem, iacentem — etiam nunc.

Nolo punire dolore hominum et sanare vellem premens Clemens ad Cor. Quamvis ipsi ultionis facere cogunt; Manus gladii iustitiae adprehendet piget. Ante diem autem iustitiae in die mitto te miserante, reddantur.  Jesus autem S. Antoninus, Divinae misericordiae, in Maria, Diary, n. MDLXXVIII

Doleo, cum me graviter existimant, eoque plus iustitiae quam misericordiae utar. mecum sunt quasi in singulis percuterem. O quam foeda haec sentio! Reapse hoc eos ad debitam distantiam a me manere perducit, et qui distat, omnem amoris mei fusionem capere non potest. Dumque sunt qui me non amant, acerbum me esse ac prope metuentem putant; sed videndo videndo vitam meam, solum animadvertere me unum solum esse actum iustitiae — cum ad defendendam domum Patris mei, funes cepi et ad dextram et ad laevam eas abripui. profanatores deleverunt. Caetera sola fuit Misericordia: conceptio mea, nativitas mea, verba mea, opera, gressus meos, sanguinem effudi, dolores meos — omnia in me fuit misericors amor. Me tamen timent, dum se plus quam me timent. - Iesus Servus Dei Luisa Piccarreta, 9 iunii 1922; Volume 14