Schrift - Spreken met alle vrijmoedigheid

En nu, Heer, let op hun bedreigingen en stel uw dienstknechten in staat uw woord met alle vrijmoedigheid te spreken, terwijl u uw hand uitstrekt om te genezen, en tekenen en wonderen worden gedaan door de naam van uw heilige dienaar Jezus. Terwijl ze baden, schudde de plaats waar ze bijeen waren, en ze werden allemaal vervuld met de Heilige Geest en bleven het woord van God met vrijmoedigheid spreken. (Handelingen 4:29-31; vandaag Eerste massalezing, 12 april 2021)

Vroeger, toen ik persoonlijk voor menigten predikte, las ik dit vers vaak en vroeg ik ze: "Wat was deze gebeurtenis?" Het was onvermijdelijk dat velen zouden antwoorden: „Pinksteren!” Maar toen ik hen vertelde dat ze ongelijk hadden, viel de kamer stil. Ik zou willen uitleggen dat Pinksteren eigenlijk twee hoofdstukken eerder was. En toch lezen we dat hier alweer "ze waren allemaal vervuld met de Heilige Geest."

Het punt is dit. Doop en vormsel zijn slechts de begin van Gods vervulling van de Heilige Geest in het leven van een gelovige. De Heer kan ons keer op keer overstromen - als we Hem daartoe uitnodigen. In feite, als we "aarden vaten" zijn, zoals St. Paul zei,^[1]2 Cor 4: 7 dan zijn wij lek vaten die steeds weer Gods genade nodig hebben. Daarom verklaarde Jezus duidelijk:

Ik ben de wijnstok, jij bent de ranken. Wie in mij blijft en ik in hem, zal veel vrucht dragen, want zonder mij kun je niets. (John 15: 5)

Wie in mij gelooft, zoals de Schrift zegt: 'Rivieren van levend water zullen uit zijn binnenste stromen.' Hij zei dit met betrekking tot de Geest die degenen die in hem kwamen geloven, zouden ontvangen. (John 7: 38-39)

Maar zodra we ons loskoppelen van de wijnstok, stopt het "sap van de Heilige Geest" met stromen, en als we ons spirituele leven onbeheerd achterlaten, lopen we het risico een "dode" tak te worden. 

Iedereen die niet in mij blijft, zal worden weggegooid als een rank en verdort; mensen zullen ze verzamelen en in het vuur gooien en ze zullen verbranden. (John 15: 6)

De Catechismus van de katholieke kerk onderwijst:

Gebed is het leven van het nieuwe hart. Het zou ons op elk moment moeten bezielen. Maar we zijn geneigd hem te vergeten die ons leven en ons alles is. Dit is de reden waarom de vaders van het spirituele leven in de deuteronomische en profetische tradities volhouden dat gebed een herinnering aan God is, vaak gewekt door de herinnering van het hart. “We moeten God vaker gedenken dan dat we ademhalen.” Maar we kunnen niet 'te allen tijde' bidden als we niet op bepaalde tijden bidden en het bewust willen. Dit zijn de bijzondere tijden van het christelijk gebed, zowel qua intensiteit als qua duur. - n. 2697

Dus als we geen gebedsleven hebben, begint het "nieuwe hart" dat ons in het doopsel is gegeven, te sterven. Dus terwijl we voor de wereld misschien succesvol lijken in termen van ons fysieke leven, carrière, status, rijkdom, enz., sterft ons spirituele leven op veel subtiele maar cruciale manieren... en dat geldt ook voor de bovennatuurlijke vrucht van de Heilige Geest: "de vrucht van de Geest is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, vrijgevigheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing." (Gl 5:22) Laat u niet misleiden! Dit zal eindigen in schipbreuk voor de zorgeloze en onbekeerde ziel - zelfs als ze gedoopt zijn.

Vergis u niet: God laat niet met zich spotten, want een mens zal alleen oogsten wat hij zaait, want wie voor zijn vlees zaait, zal verderf van het vlees oogsten, maar wie voor de geest zaait, zal eeuwig leven uit de geest oogsten. (Gal 6: 7-8)

Ik zou misschien nog een fruit willen toevoegen: moed. Van de ene op de andere dag was het Pinksteren dat de apostelen veranderde van ineengedoken mannen in torenhoge martelaren. Van het ene uur op het andere veranderden ze van aarzelende discipelen in moedige getuigen die de heilige Naam van Jezus spraken met gevaar voor eigen leven.^[2]cf. Moed in de storm

Als er ooit een tijd was dat we de bovenkamer opnieuw moesten betreden, dan is het nu. Als er ooit een tijd was om de Heer te smeken om “nota te nemen van hun bedreigingen” om onze kerken te sluiten, onze lofprijzing het zwijgen op te leggen, onze deuren te ketenen en onze muren te barricaderen, dan is het nu. Als er ooit een tijd was om te pleiten dat God ons in staat stelt vrijmoedig de waarheid te spreken tegen een wereld die zwemt in leugens en bedrog, dan is het nu. Als het ooit nodig was dat de Heer Zijn hand uitstak in tekenen en wonderen naar een generatie die aanbidt wetenschap en reden alleen, het is nu. Als het ooit nodig was dat de Heilige Geest op de gelovigen neerdaalde om ons van zelfgenoegzaamheid, angst en wereldsgezindheid af te schudden, dan is het zeker nu. 

En dit is de reden waarom OLVrouw naar deze generatie is gestuurd: om ze weer te verzamelen in de cenakel van haar Onbevlekt Hart, en ze te vormen in dezelfde volgzaamheid aan de Goddelijke Wil die ze had, zodat de Heilige Geest over ons kan komen en ons ook kan overschaduwen met Zijn kracht.^[3]Luke 1: 35 

- Mark Mallett

... zo groot zijn de behoeften en de gevaren van de huidige tijd,
zo uitgestrekt waar de horizon van de mensheid naartoe wordt getrokken
wereldcoëxistentie en machteloos om dit te bereiken,
dat er geen redding voor is behalve in a
nieuwe uitstorting van de gave van God.
Laat Hem dan komen, de Scheppende Geest,
om het aangezicht van de aarde te vernieuwen!
—POPE PAULUS VI, Gaudete in Domino, 9 mei 1975
www.vatican.va

De Heilige Geest, die zijn geliefde echtgenoot weer aanwezig vindt in de zielen,
zal met grote kracht in hen neerdalen.
Hij zal ze vullen met zijn gaven, vooral wijsheid,
waardoor ze wonderen van genade zullen voortbrengen...
dat leeftijd van Mary, toen veel zielen, gekozen door Maria
en haar gegeven door de allerhoogste God,
zal zich volledig verbergen in het diepst van haar ziel,
levende kopieën van haar worden, Jezus liefhebben en verheerlijken.  
-NS. Louis de Montfort, Ware toewijding aan de Heilige Maagd217 

Sta open voor Christus, verwelkom de Geest,
opdat er in elke gemeente een nieuw Pinksteren mag plaatsvinden! 
Een nieuwe mensheid, een vreugdevolle, zal uit jullie midden oprijzen;
je zult opnieuw de reddende kracht van de Heer ervaren. 
—POPE JOHANNES PAULUS II, 'Toespraak tot bisschoppen van Latijns-Amerika', 
L'Osservatore Romano (Engelstalige editie),
21 oktober 1992, p.10, sec.30.