Pedro – De kerk zal teruggaan…

Onze Lieve Vrouw Pedro Regis op 30 juli 2022:

*De transcriptie van een radio-uitzending uit 1969 met kardinaal Joseph Ratzinger (paus Benedictus XVI) die een kerk voorspelt die weer vereenvoudigd zal worden...

“De toekomst van de Kerk kan en zal voortkomen uit hen wiens wortels diep zijn en die leven vanuit de zuivere volheid van hun geloof. Het zal niet voortkomen uit degenen die zich slechts aanpassen aan het voorbijgaande moment of van degenen die anderen alleen maar bekritiseren en aannemen dat ze zelf onfeilbare meetlatten zijn; noch zal het voortkomen uit degenen die de gemakkelijkere weg nemen, die de hartstocht van het geloof omzeilen, vals en achterhaald, tiranniek en wettisch verklaren, alles wat eisen stelt aan mensen, dat hen pijn doet en hen dwingt zichzelf op te offeren.

Om dit positiever te zeggen: de toekomst van de Kerk zal, zoals altijd, opnieuw worden vormgegeven door heiligen, door mannen, dat wil zeggen wier geest dieper peilt dan de slogans van de dag, die meer zien dan anderen zien, omdat hun leven een bredere realiteit omarmen. Onzelfzuchtigheid, die de mens vrij maakt, wordt alleen bereikt door het geduld van kleine dagelijkse daden van zelfverloochening. Door deze dagelijkse passie, die alleen aan een man onthult op hoeveel manieren hij verslaafd is aan zijn eigen ego, door deze dagelijkse passie en alleen daardoor, worden de ogen van een man langzaam geopend. Hij ziet alleen voor zover hij heeft geleefd en geleden.

Als we tegenwoordig nauwelijks meer in staat zijn om ons van God bewust te worden, is dat omdat we het zo gemakkelijk vinden om onszelf te ontwijken, om te vluchten uit de diepten van ons wezen door middel van de verdovende middelen van een of ander genot. Zo blijven onze eigen innerlijke diepten voor ons gesloten. Als het waar is dat een mens alleen met zijn hart kan zien, hoe blind zijn we dan!

Welke invloed heeft dit alles op het probleem dat we onderzoeken? Het betekent dat het grote gepraat van degenen die een kerk zonder God profeteren en zonder geloof is alles loos geklets. We hebben geen kerk nodig die de cultus van actie viert in politieke gebeden. Het is volkomen overbodig. Daarom zal het zichzelf vernietigen. Wat zal blijven is de Kerk van Jezus Christus, de Kerk die gelooft in de God die mens is geworden en ons leven na de dood belooft. Het soort priester dat niet meer is dan een maatschappelijk werker kan worden vervangen door de psychotherapeut en andere specialisten; maar de priester die geen specialist is, die niet aan de zijlijn staat, de wedstrijd bekijkt, officieel advies geeft, maar in de naam van God zich ter beschikking stelt van de mens, die naast hen staat in hun verdriet, in hun vreugden, in hun hoop en in hun angst, zo'n priester zal in de toekomst zeker nodig zijn.

Laten we een stap verder gaan. Uit de crisis van vandaag zal de kerk van morgen voortkomen - een kerk die veel heeft verloren. Ze zal klein worden en zal min of meer opnieuw moeten beginnen. Ze zal niet langer in staat zijn om veel van de gebouwen te bewonen die ze in welvaart heeft gebouwd. Naarmate het aantal van haar aanhangers afneemt, zal het veel van haar sociale privileges verliezen. In tegenstelling tot vroeger zal het veel meer worden gezien als een vrijwillige samenleving, die alleen door een vrije beslissing wordt ingevoerd. Als kleine samenleving zal het veel hogere eisen stellen aan het initiatief van haar individuele leden. Ongetwijfeld zal het nieuwe vormen van bediening ontdekken en zal het priesterschapsgoedgekeurde christenen wijden die een of ander beroep uitoefenen. In veel kleinere gemeenten of in op zichzelf staande sociale groepen zal de pastorale zorg normaal gesproken op deze manier worden verleend. Daarnaast zal de voltijdse bediening van het priesterschap, net als vroeger, onmisbaar zijn. Maar bij alle veranderingen die men zou kunnen raden, zal de Kerk haar essentie opnieuw en met volle overtuiging vinden in datgene wat altijd in haar middelpunt stond: het geloof in de drie-enige God, in Jezus Christus, de mensgemaakte Zoon van God, in de aanwezigheid van de Geest tot het einde van de wereld. In geloof en gebed zal ze de sacramenten weer erkennen als de eredienst van God en niet als een onderwerp voor liturgische wetenschap.

De kerk zal een meer spirituele kerk zijn, die niet uitgaat van een politiek mandaat en evenmin flirt met links als met rechts. Het zal de Kerk zwaar worden, want het proces van kristallisatie en opheldering zal haar veel waardevolle energie kosten. Het zal haar arm maken en ervoor zorgen dat ze de Kerk van de zachtmoedigen wordt. Het proces zal des te moeilijker zijn, want zowel sektarische bekrompenheid als pompeuze eigenzinnigheid zullen moeten worden afgeworpen. Men kan voorspellen dat dit allemaal tijd zal vergen. Het proces zal lang en vermoeiend zijn, net als de weg van het valse progressivisme aan de vooravond van de Franse Revolutie - toen een bisschop misschien slim werd gevonden als hij de spot dreef met dogma's en zelfs insinueerde dat het bestaan ​​van God helemaal niet zeker was - tot de vernieuwing van de negentiende eeuw.

Maar wanneer de beproeving van deze zifting voorbij is, zal er een grote kracht vloeien uit een meer vergeestelijkte en vereenvoudigde Kerk. Mannen in een totaal geplande wereld zullen zich onuitsprekelijk eenzaam voelen. Als ze God volledig uit het oog hebben verloren, zullen ze de hele verschrikking van hun armoede voelen. Dan zullen ze de kleine kudde gelovigen ontdekken als iets geheel nieuws. Ze zullen het ontdekken als een hoop die voor hen bedoeld is, een antwoord waarnaar ze altijd in het geheim hebben gezocht.

En dus lijkt het mij zeker dat de kerk zeer moeilijke tijden doormaakt. De echte crisis is nog maar net begonnen. We zullen moeten rekenen op geweldige omwentelingen. Maar ik ben even zeker van wat er aan het einde zal blijven: niet de kerk van de politieke cultus, die al dood is, maar de kerk van het geloof. Het is misschien niet langer de dominante sociale macht in de mate dat ze tot voor kort was; maar het zal een frisse bloei genieten en gezien worden als het huis van de mens, waar hij leven en hoop zal vinden na de dood.” -ucatholic.com