I paralizuar nga Frika

Nga një predikim që sot është më i rëndësishëm se kurrë… Dhënë nga Papa Benedikti XVI më 20 gusht 2011 me rastin e 26-të Ditës Botërore të Rinisë:

 

Si mundet një i ri të jetë besnik ndaj besimit dhe megjithatë të vazhdojë të aspirojë idealet e larta në shoqërinë e sotme? Në Ungjillin që sapo dëgjuam, Jezusi na jep një përgjigje për këtë pyetje urgjente: “Ashtu si Ati më ka dashur mua, ashtu edhe unë ju kam dashur juve; qëndro në dashurinë time” (Jn 15: 9).

Po, të dashur miq, Zoti na do. Kjo është e vërteta e madhe e jetës sonë; është ajo që e bën çdo gjë tjetër kuptimplotë. Ne nuk jemi produkt i rastësisë apo absurditetit të verbër; në vend të kësaj, jeta jonë buron si pjesë e një plani të dashur të Perëndisë. Të qëndrosh në dashurinë e tij, pra, do të thotë të jetosh një jetë të rrënjosur në besim, pasi besimi është më shumë sesa pranimi i thjeshtë i disa të vërtetave abstrakte: është një marrëdhënie intime me Krishtin, i cili na mundëson të hapim zemrat tona ndaj këtij misteri dashurie dhe për të jetuar si burra dhe gra të ndërgjegjshëm për të qenë të dashur nga Perëndia.

Nëse qëndroni në dashurinë e Krishtit, të rrënjosur në besim, do të ndeshni, edhe mes pengesave dhe vuajtjeve, burimin e lumturisë dhe gëzimit të vërtetë. Besimi nuk bie ndesh me idealet tuaja më të larta; përkundrazi, i ngre dhe i perfeksionon ato ideale. Të dashur të rinj, mos u kënaqni me asgjë më pak se e vërteta dhe dashuria, mos u kënaqni me asgjë më pak se Krishti.

Në ditët e sotme, megjithëse kultura mbizotëruese e relativizmit rreth nesh ka hequr dorë nga kërkimi i së vërtetës, edhe nëse është aspirata më e lartë e shpirtit njerëzor, ne duhet të flasim me guxim dhe përulësi për rëndësinë universale të Krishtit si Shpëtimtar i njerëzimi dhe burimi i shpresës për jetën tonë. Ai që mori mbi vete mundimet tona, e njeh mirë misterin e vuajtjes njerëzore dhe shfaq praninë e tij të dashur te ata që vuajnë. Ata nga ana e tyre, të bashkuar me mundimin e Krishtit, marrin pjesë ngushtë në veprën e tij të shëlbimit. Për më tepër, vëmendja jonë jointeresuese ndaj të sëmurëve dhe të harruarve do të jetë gjithmonë një dëshmi e përulur dhe e ngrohtë e respektit të dhembshur të Perëndisë.

Të dashur miq, mos t'ju paralizojë ndonjë fatkeqësi. Mos kini frikë as nga bota, as nga e ardhmja, as nga dobësia juaj. Zoti ju ka lejuar të jetoni në këtë moment historie, në mënyrë që, me besimin tuaj, emri i tij të vazhdojë të kumbojë në mbarë botën. —Udhëtim Apostolik në Madrid, Spanjë, në Vigjiljen e Lutjes me të Rinjtë; vatikan.va

 

Nëse "dashuria e përsosur e dëbon frikën" (1 Gjonit 4:18), 
frika dëbon dashurinë e përsosur. 
Bëhu dashuria që largon frikën. 

 

Lexime të ngjashme

Në fillim të shkrimit tim apostolate, unë krijova një kategori të quajtur "I paralizuar nga Frika“, një seri shkrimesh veçanërisht për orën që po jetojmë tani. Ju mund t'i shfletoni ato shkrime këtu. - mm

Print Friendly, PDF & Email
Postuar ne Nga bashkëpunëtorët tanë, Mesazhet.