Сент-Луис Григнион де Монфорт (1673 - 1716) бо мавъиза ва садоқатмандии пурқудрати худ ба Марями Муборак маълум буд. Ӯ мегуфт: «Ба воситаи Марям ба Исо». 'Сент-Луис Мари де Монфорт аз ибтидои ҳаёти рӯҳонии худ орзу мекард, ки "як гурӯҳи хурди коҳинон" -ро, ки дар зери парчами Вирҷинияи Муборак ба таблиғи миссияҳо ба камбизоатон бахшида мешаванд. Бо гузашти солҳо, кӯшишҳои ӯ барои таъмини баъзе наваскарон, ки бо ӯ бо ин роҳ кор мекунанд, дучанд шуд. Ин порчае аз Дуои ӯ барои миссионерҳо, ки ба забони фаронсавӣ бо номи "Prière Embrasée" (дуои сӯзон) маъруф аст, ки аз ҷониби ӯ эҳтимолан дар охири умраш эҷод шудааст, як фарёди самимӣ ба Худо барои амалӣ кардани орзуҳояш аст. Он навъи «ҳаввориён»-ро, ки ӯ меҷӯяд, тасвир мекунад, ки ӯ пешбинӣ мекунад, ки дар он чизе, ки ӯ дар [навишти худ] садоқати ҳақиқӣ меномад, махсусан зарур хоҳанд буд,[1]No. 35, 45-58 «замонхои охир».'[2]Манбаъ: montfortian.info
... вақти амал кардан расидааст, эй Худованд, онҳо шариати Туро рад карданд. Дар ҳақиқат вақти иҷро кардани ваъдаи худ расидааст. Аҳкомҳои илоҳии Ту шикастаанд, Инҷили Ту ба як сӯ партофта шудаанд, селҳои шарорат тамоми заминро фаро гирифта, ҳатто бандагони Туро мебуранд. Тамоми замин хароб шудааст, шарорат ҳукмронӣ мекунад, маъбади шумо палид шудааст ва зишти харобӣ ҳатто макони муқаддасро олуда кардааст. Худои адолат, Худои интиқом, оё шумо ҳама чизро ба ҳамон роҳ равед? Оё ҳама чиз мисли Садӯм ва Амӯра анҷом меёбад? Оё шумо ҳеҷ гоҳ хомӯшии худро вайрон намекунед? Оё шумо ба ин ҳама то абад таҳаммул хоҳед кард? Оё дуруст нест, ки шумо ирода бояд дар замин ба амал ояд, чунон ки дар осмон аст? Оё ин дуруст нест, ки подшоҳии шумо бояд биёяд? Оё шумо ба баъзе ҷонҳое, ки ба шумо азиз аст, дар бораи навсозии ояндаи калисо тасаввурот надодаед? Оё яҳудиён набояд ба ҳақиқат табдил шаванд ва магар ин чизе нест, ки Калисо интизори он аст? [3]«Ман намехоҳам, ки шумо, эй бародарон, аз ин асрор бехабар бошед, то дар баҳодиҳии худ хирад нахоҳед дошт: қисман сахтдилӣ бар Исроил фаро гирифта шудааст, то даме ки шумораи пурраи халқҳо ворид нагардад, ва ҳамин тавр тамоми Исроил наҷот хоҳад ёфт, чунон ки навишта шудааст: «Наҷотдиҳанда аз Сион берун хоҳад омад, ва худоёнро аз Яъқуб дур хоҳад кард; ва ин аст аҳди Ман бо онҳо, вақте ки гуноҳҳои онҳоро мебардорам» (Румиён 11:25-27). Ҳамчунин нигаред Бозгашти яҳудиён. Ҳама баракатҳои осмон фарьёд мезананд, ки адолат ба амал ояд: виндикава мӯъминони рӯи замин ба онҳо ҳамроҳ шуда, нидо мекунанд: омин! вани, Домин, омин, биё, Худовандо. Ҳама махлуқот, ҳатто беэҳсостарин, дар зери бори гуноҳҳои бешумори Бобил оҳу нола мекунанд ва аз ту илтиҷо мекунанд, ки биёед ва ҳама чизро нав кунед: махлуқи офаридаҳои махфӣва ғайра, тамоми махлуқот нола мекунад…. -St. Луис де Монтфорф, Дуо барои миссионерон, н. 5
Далелҳо
| ↑1 | No. 35, 45-58 |
|---|---|
| ↑2 | Манбаъ: montfortian.info |
| ↑3 | «Ман намехоҳам, ки шумо, эй бародарон, аз ин асрор бехабар бошед, то дар баҳодиҳии худ хирад нахоҳед дошт: қисман сахтдилӣ бар Исроил фаро гирифта шудааст, то даме ки шумораи пурраи халқҳо ворид нагардад, ва ҳамин тавр тамоми Исроил наҷот хоҳад ёфт, чунон ки навишта шудааст: «Наҷотдиҳанда аз Сион берун хоҳад омад, ва худоёнро аз Яъқуб дур хоҳад кард; ва ин аст аҳди Ман бо онҳо, вақте ки гуноҳҳои онҳоро мебардорам» (Румиён 11:25-27). Ҳамчунин нигаред Бозгашти яҳудиён. |
Аличон Ленчевска
Элизабет Kindelmann
Тавассути чӣ шуд Рӯзномаи рӯҳонӣ, Исо ва Марям Элисобаъро таълим медоданд ва онҳо ба санъатчиёни илоҳӣ барои наҷот додани ҷонҳо таълим медиҳанд. Барои ҳар як рӯзи ҳафта супоришҳо иҷро карда мешаванд, ки намоз, рӯза ва пардаи шабро дар бар мегирад ва ваъдаҳои зебо ба онҳо дода мешавад, ки бо рахматҳои махсус барои коҳинон ва ҷонҳо дар тазаррӯъ ҳастанд. Дар паёмҳояшон Исо ва Марям мегӯянд, ки Шӯълаи Муҳаббати Дили Меҳрубон Марям бузургтарин неъматест, ки ба инсоният аз давраи табаддулот дода шудааст. Ва дар ояндаи начандон дур оташи ӯ тамоми ҷаҳонро фаро хоҳад гирифт.
Падар Стефано Гобби
Чаро Ҷизелла Кардия?
Сеюм, паёмҳо зуд-зуд бо падидаҳои намоён, далелҳои аксҳои дар онҳо ҷойдошта ҳамроҳ мегарданд Дар Cammino con Мария, ки наметавонад самараи хаёли субъективӣ бошад, алахусус мавҷудияти стигма дар бадани Ҷизел ва пайдоиши салибҳо ё матнҳои динӣ дар хун дар оғӯши Ҷиселла. Тасвирҳоро, ки аз вебсайти зоҳирии ӯ гирифта шудаанд, бубинед 
Ҷенифер
Чаро Мануэла Стрек?
Чаро бинандагони Ваҳйи Медиҷугорже?
Чаро Педро Регис?
Чаро Бандаи Худо Луиза Пиккаррета аст?
аз муқаддасон Танҳо пас аз он ки ӯ "Духтари Марям" шуд, хобҳо дар ниҳоят дар синни ёздаҳсолагӣ қатъ шуданд. Дар соли дигар, Исо бо вай ботинӣ сухан ронд, хусусан пас аз қабули Умумии муқаддас. Вақте ки ӯ сездаҳсола буд, Ӯ ба вай дар рӯъё зоҳир шуд, ки вай аз балкони хонааш шоҳид буд. Дар он ҷо, вай дар кӯчаи поён, мардум ва сарбозони мусаллаҳро дид, ки се маҳбусро пеш мебаранд; вай Исоро ҳамчун яке аз онҳо шинохт. Вақте ки ӯ ба зери балконаш расид, сарашро баланд карда фарёд зад: «Ҷон, ба ман кӯмак кун! ” Луиза аз таҳти дил ба ҳаяҷон омада, аз ҳамон рӯз худро ҳамчун ҷабрдида барои кафорати гуноҳҳои инсоният пешниҳод кард.
ҳолати беҷо, сахт монанд аст, ки тақрибан гӯё ӯ мурда бошад. Танҳо вақте ки коҳин аломати Салибро бар баданаш гузошт, Луиза қобилиятҳои худро дубора ба даст овард. Ин ҳолати аҷиби тасаввуфӣ то дами маргаш дар соли 1947 боқӣ монд - пас аз маросими дафн, ки ин чандон осон набуд. Дар ин давраи ҳаёти худ, ӯ ягон бемории ҷисмонӣ надошт (то он даме, ки ӯ ба пневмония гирифтор шуд) ва бо вуҷуди он ки дар шасту чаҳор сол бо бистари хурди худ бандӣ буд, ҳеҷ гоҳ рахти хоб надошт.
Чаро Симона ва Анжела?
Валерия Коппони