Луз - Овозаҳо дар бораи ҷанг …

Микоили Мукаддас ба Луз де Мария де Бонилла дар 11 январи соли 2022: 

Халқи Подшоҳ ва Худованди мо Исои Масеҳ: Ба номи Сегонаи муқаддаси шумо шуморо баракат медиҳам. Ҳамчун капитани лашкарҳои осмон туро баракат медиҳам. Ман шуморо даъват менамоям, ки дилҳо, фикрҳо ва мулоҳизаҳои худро баланд бардоред, то шумо бо огоҳии бештар боварӣ ҳосил кунед, ки муносибат бо Подшоҳи мо ва Худованди мо Исои Масеҳ, вобаста ба ниёзҳои инсоният барои наздик шудан ба иродаи илоҳӣ ва иҷрои он дар ҳаёт самаранок аст. . Имон шуморо даъват мекунад, ки аз худпарастии шахсӣ, танҳоӣ ва беақлӣ берун шавед, то шумо ба дидор бо Подшоҳи мо ва Худованди мо Исои Масеҳ биравед. Муносибати шахсӣ бо Подшоҳ ва Худованди мо Исои Масеҳ барои он зарур аст, ки шахс дар бародарӣ ва эҳтиром рафтори ботиниро нисбат ба бародар ва хоҳари худ амал кунад.
 
Инсоният: шумо худатон ғолиб намешавед! Шумо тӯъмаи гургҳо хоҳед буд, ки ташнагии худро барои интиқом аз фарзандони «Зане дар бари офтоб ва моҳ зери пои худ» рафъ мекунанд. (Ваҳй 12:1).
 
Худро тафтиш кунед! Ту дар китф салиб бо пайраха кадам мезанй. Ҳар як шахс озмуда мешавад ва ҳар кас бояд худро ба итоат кардан ба Подшоҳ ва Худованди мо Исои Масеҳ бахшад. Ҳама бояд худро инкор кунанд, то ки одамизод, ки ба ҳеҷ ваҷҳ будани худ боварӣ дорад ва ба эътиқод овардааст, ба Подшоҳи мо ва Худованди мо Исои Масеҳ содиқ бошад.
 
Ин насл ё ба сӯи варта ё ба сӯи дидор бо иродаи илоҳӣ равон аст. ^[1]cf. Бархӯрди салтанатҳои Ин аст, ки маҳбубро шинохт ва шинохт, то фирефта нашавед. Кӯдакони зулмот берун баромаданд, ҳама чизеро, ки ба онҳо лозим аст, муттаҳид ва сохторбандӣ карданд, то бар зидди атои ҳаёт бираванд. Дар натиҷаи таслими озодии иродаи инсон ба Иблис ва ба онҳое, ки ӯро дар рӯи замин намояндагӣ мекунанд, натиҷаҳо барои онҳо қаноатбахш буданд. Дар айни замон онҳо паси ниқобҳои ниятҳои нек ба ҳаёт ҳамла мекунанд ... ва инсоният мисли гӯсфанд ба забҳ идома дорад. Инсоният дар чизҳои ҷаҳон зиндагӣ мекунад; онҳо намехоҳанд, ки барои Подшоҳи мо ва Худованди мо Исои Масеҳ кор кунанд, ва «аз сабаби афзудани шарорат муҳаббати бисьёр касон сард хоҳад шуд» ^[2]«Ва ҳамин тавр, ҳатто бар хилофи иродаи мо, фикре пайдо мешавад, ки ҳоло он рӯзҳое, ки Худованди мо пешгӯӣ карда буд, наздик омада истодааст: “Ва азбаски шарорат зиёд шудааст, садақаи бисёр касон сард хоҳад шуд” (Матто 24:12). . -ПОП ПИУС XI, Мисрентиссимус Redemptor, Энсиклӣ оид ба ҷуброн ба дили муқаддас, н. 17 . Онҳо бовар намекунанд, умед надоранд ва дӯст намедоранд... Шуморо водор мекунанд, ки дар мутеъ зиндагӣ кунед, бе ҳаво ва нури офтоб, бе моҳ ва ситорагон. Хотираҳо ризқу рӯзии инсонҳое хоҳад буд, ки дар наздикии марг рангин шудаанд.
 
Шумо огоҳиро дар замоне фаромӯш мекунед, ки он наздик аст ва овозаҳо аз чанг ^[3]«Албатта он рӯзҳое, ки Худованди мо Масеҳ пешгӯӣ карда буд, ба сари мо омадаанд: “Шумо дар бораи ҷангҳо ва овозаҳои ҷангҳо хоҳед шунид, зеро қавм бар зидди қавме ва салтанате бар зидди салтанате қиём хоҳад кард” (Матто 24:6-7). . —БЕНЕДИКТ XV, Мактуби энциклй, Ад Беатиссими Апостолорум 1 ноябри соли 1914.овоза шуданро бас кунанд. Вабоҳо дар шаҳрҳои бузург ва шаҳракҳои хурд вуҷуд доранд. Бемориҳо хабарро идома медиҳанд, сарҳадҳо баста мешаванд ва суқути иқтисоди ҷаҳонӣ суръати зиддимасеҳро, ки дар рӯи замин дар паҳлӯи тобеонаш зиндагӣ мекунад, суръат мебахшад.
 
Барои Фаронса дуо гӯед: ин миллат ба фоҷиа афтодааст.
 
Маҳбуб(ҳо)-и Подшоҳ ва Худованди мо Исои Масеҳ: Ба пеш, бидуни таваққуф, бе қафо!… Дар роҳи рӯҳонӣ кор карданро давом диҳед. Малика ва Модари моро дӯст доред: дар хотир доред, ки шумо муҳофизат карда мешавед. Мо шуморо муҳофизат мекунем: мо пеш, пас ва дар паҳлӯи ҳар яки шумо меравем. Натарсед, натарсед: ин замони мӯъҷизаҳои бузург аст.
 
Бо шамшерам баланд, Ман туро баракат медиҳам.
 

Салом Марям, покиза, ки бе гуноҳ буд
Салом Марям, покиза, ки бе гуноҳ буд
Салом Марям, покиза, ки бе гуноҳ буд
 

Шарҳи Луз де Мария

Бародарон ва хоҳарон: Микоили Архангел ба мо дарси вафодорӣ ба Худо медиҳад ва моро бо равшанӣ роҳнамоӣ мекунад, то ба Сирри Муҳаббати Худо ва сифат ва миқдори посухи инсоният ворид шавем, то ба наздикии рӯҳонӣ бо Подшоҳ ва Худованди маҳбуби мо бирасем. Исои Масеҳ. Мо дар замонҳои хеле ҷиддӣ зиндагӣ дорем. Вохӯриҳои ҳаррӯзае, ки аллакай ошкор шудаанд, моро водор мекунад, ки овози худро баланд кунем, то фарёд кунем: "Аббо, Падар". Ҳодисаҳое, ки ҷомеаи илмӣ аз онҳо ба ташвиш афтодаанд, аммо чӣ қадар бародарону хоҳарон ба даъватҳои осмон шубҳа доранд!
 
Халқи Худо бояд дар айни замон ба пеш нигоҳ кунанд ва пеш аз иҷро шудани пешгӯиҳои бузург ва ҷиддӣ, ки ба мо дода шудаанд, вақтро аз даст надиҳанд. Ҳамчун фарзандони Худо ва аз ҷониби Хонаи Падар ҳифзшуда, биёед бо Малика ва Модари Охирзамон муттаҳид бошем ва халқе бошем, ки ба сӯи Писари Илоҳии Ӯ бо роҳбарии Дасти ӯ қадам занем. Масеҳ имрӯз, Масеҳ фардо, Масеҳ то абад. омин.