Луиза - Барқарорсозии Салтанат

Дар соли 1903 Попи Сент Пиус X як кӯтоҳ навишт энциклӣ дар бораи «барқароршавии насли инсоният дар Исои Масеҳ».[1]н. 15, Е Супрэми Вай фаҳмид, ки ин барқарорсозӣ зуд наздик шуда истодааст, зеро як аломати асосии дигар низ аён буд:

Зеро кӣ намебинад, ки ҷомеа дар замони ҳозира беш аз ҳар даврони гузашта гирифтори бемории даҳшатнок ва решаканшуда аст, ки ҳар рӯз инкишоф ёфта, ба даруни худ мехӯрад ва онро ба сӯи ҳалокат мекашад? Шумо мефаҳмед, эй бародарони муҳтарам, ин чӣ беморӣ аст, яъне осият аз Худо... н. 3, Е Супрэми

Ӯ ба таври машҳур ба хулосае омад, ки «шояд дар ҷаҳон «Писари ҳалокшуда» вуҷуд дошта бошад, ки ҳавворӣ дар бораи ӯ сухан меронад» (2 Тас. 2:3).[2]н. 5, ҳамон ҷо. Албатта, нуқтаи назари ӯ ҳам ба Навиштаҳо ва ҳам ба Навиштаҳо мувофиқ буд Ҷадвали Апостолӣ:

Бештар мақомот ақида ва яке аз он, ки ба Навиштаҳои Муқаддас бештар мувофиқат мекунад, ин аст, ки пас аз фурӯпошии зиддимасеҳ, Калисои католикӣ бори дигар ба давраи шукуфоӣ ва тантана ворид мешавад. -Охири дунё ва асрори зиндагии оянда, Fr. Чарлз Арминҷон (1824-1885), саҳ. 56-57; Матбуоти Институти София

дар ифшои тасдиқшуда ба бандаи Худо Луиза Пиккаррета, Исо борҳо мефаҳмонад, ки чӣ гуна тамоми Офаридгорӣ ва кафорати Ӯ дар инсон «салоҳияти» иродаи илоҳии Ӯро барқарор мекунад. Ин барқарорсозӣ аст, ки ҳоло дар ин ҷост ва оянда аст, ки онро дар Ваҳй 20 номидан мумкин аст. «эҳёи аввалини» калисо.

 

Худованди мо Исои Масеҳ ба Луиса Пиккаррета 26 октябри соли 1926:

...дар офариниш, ин Малакути Фиат буд, ки ман мехостам дар байни махлуқот таъсис диҳам. Ва инчунин дар Малакути наҷот, ҳама амалҳои Ман, худи ҳаёти ман, пайдоиши онҳо, моҳияти онҳо - дар умқи онҳо, ин Фиат буд, ки онҳо талаб карданд ва барои Фиат онҳо сохта шуданд. Агар метавонӣ ба ҳар як ашки Ман, ҳар қатраи Хуни Ман, ҳар дард ва тамоми корҳои Ман нигоҳ кун, дар дохили онҳо Фиатеро, ки онҳо талаб мекарданд, меёбӣ; онҳо ба сӯи Малакути иродаи Ман равона карда шуданд. Ва гарчанде, ки аз афташ, онҳо ба наҷот ва наҷоти инсон равона шуда буданд, ин роҳе буд, ки онҳо барои расидан ба Малакути Иродаи Ман кушоданд…. [3]яъне. иҷрошавии Падари мо: «Малакути Ту биёяд, иродаи Ту дар замин ҳам ба амал ояд, чунон ки дар осмон аст».

Духтари ман, агар тамоми амалҳо ва дардҳое, ки инсонияти ман аз сар гузаронида буд, барқарорсозии Малакути Фиати Ман дар рӯи замин ҳамчун асл, ҷавҳар ва ҳаёт намебуд, ман аз он дур мегаштам ва ҳадафи офаринишро аз даст медодам, ки он нест. , зеро вақте ки Худо ба худ мақсад гузоштааст, Ӯ бояд ниятро ба даст орад ва метавонад…. [4]Ишаъё 55:11: «Каломи Ман, ки аз даҳони Ман мебарояд, ҳамин тавр хоҳад буд; он ба сӯи Ман холӣ барнамегардад, балки он чиро, ки ба Ман писанд аст, ба ҷо хоҳад овард ва ба анҷоме, ки онро фиристодаам, ба ҷо хоҳад овард».

Акнун, шумо бояд бидонед, ки ҳама Офариниш ва ҳама корҳои Ман дар кафорат анҷом дода шудаанд, гӯё аз интизорӣ хаста шудаанд… [5]Ниг. Румиён 8:19-22: «Зеро ки махлуқот ваҳйи фарзандони Худоро бесаброна интизор аст; зеро офариниш на аз худ, балки ба сабаби он ки онро мутеъ карда буд, тобеи бефоида шуд, то ки худи махлуқот аз ғуломии фасод озод шавад ва дар озодии пурҷалоли фарзандони Худо шарик шавад. Мо медонем, ки тамоми махлуқот то ҳол аз дарди зоиш нола мекунад…” гаму андухи онхо наздик аст. -20 ҷилди

 

Хониши марбут

Эҳёи калисо

Попес ва даврони Даврон

Ҳазор сол

Навсозии сеюм

Дӯстони азиз, PDF & Email

Далелҳо

Далелҳо

1 н. 15, Е Супрэми
2 н. 5, ҳамон ҷо.
3 яъне. иҷрошавии Падари мо: «Малакути Ту биёяд, иродаи Ту дар замин ҳам ба амал ояд, чунон ки дар осмон аст».
4 Ишаъё 55:11: «Каломи Ман, ки аз даҳони Ман мебарояд, ҳамин тавр хоҳад буд; он ба сӯи Ман холӣ барнамегардад, балки он чиро, ки ба Ман писанд аст, ба ҷо хоҳад овард ва ба анҷоме, ки онро фиристодаам, ба ҷо хоҳад овард».
5 Ниг. Румиён 8:19-22: «Зеро ки махлуқот ваҳйи фарзандони Худоро бесаброна интизор аст; зеро офариниш на аз худ, балки ба сабаби он ки онро мутеъ карда буд, тобеи бефоида шуд, то ки худи махлуқот аз ғуломии фасод озод шавад ва дар озодии пурҷалоли фарзандони Худо шарик шавад. Мо медонем, ки тамоми махлуқот то ҳол аз дарди зоиш нола мекунад…”
Садо Луиса Пиккаррета, паёмҳо.