Луз - Шуморо сахт таъқиб мекунанд ва хоҳанд буд

Муқаддастарин Вирҷинияи Марям ба Луз де Мария де Бонилла 10 июн:

Дуруди ин Модареро, ки туро дуст медорад, бигир.

Ман шуморо дар ин санаи хеле махсус муборакбод мекунам; ба Писари Илоҳии ман наздик шавед - ба воситаи Ӯ ва дар Ӯ зиндагӣ кунед, дар наздикии доимӣ бо ҷонҳое, ки ба Писари Илоҳии ман содиқанд. Писари Илоҳии Ман дар ҳар як фарзандони худ зиндагӣ мекунад, онҳоро роҳнамоӣ мекунад, дӯст медорад, ба онҳо кӯмак мекунад, аз муҳаббат ва марҳамат ва ба онҳо ҳаёти ҷовидониро пешкаш мекунад. Фарзандони маҳбуб, ҳар яки шумо қисми калисое ҳастед, ки Писари Илоҳии ман онро таъсис додааст; Ӯ дар ту сокин аст.

Фарзандони маҳбуб, ҳамчун як ҷузъи ҷисми ирфонии Писари Илоҳии ман, шумо мисли Писари ман, шумо таъқиб ҳастед ва хоҳед буд. Писари Илоҳии Ман аз ин сабаб азоб мекашад ва ҳангоме ки Ӯ аз Шоул пурсид, аз таъқибкунандагони фарзандонаш мепурсад: "Чаро Маро таъқиб мекунед?" (ниг. Аъмол 9,4)

Фарзандони маҳбуб! Бешубҳа, ки шумо Эвхаристиро қабул кардаед, ки воқеан дар Масҷиди муқаддас ҳузур доред, худро пайваста бо Эвхаристҳое, ки гирифтаед, дар якҷоягӣ бо вақтҳои саҷда дар назди Сакраменти Муборак ғизо диҳед. ^[1]Ваҳйҳо дар бораи Эвхаристии муқаддас Фарзандони маҳбуб, шумо манзили Писари Илоҳии ман ҳастед ва ҳамин тавр, ҷои истиқомати арзанда бошед. Аз дунё рӯй гардонед ва аз покизагон бошед; бародарону хохарони худро дуст доред. Писари Илоҳии Ман муҳаббат аст ва фарзандони Ӯ бояд муҳаббат ба худ ва бародарону хоҳарони худ бошанд.

Барои инсоният умуман озмоишхои хеле сахт наздик шуда истодаанд. Ин аст, ки ман шуморо даъват мекунам, ки бо Писари Илоҳии худ дар сулҳ бошед, то ки пеш аз хомӯшии бузург^[2]истиноди номаълум: шояд хокистари вулқонӣ, шояд астероид ки ба амал меояд, шумо аз Рӯҳулқудс мунаввар хоҳед шуд ва ӯҳдадории омодагии худро пеш аз ин озмоиши бузург, ки боиси пастшавии иқлим мегардад, фаромӯш накунед. Худро омода кунед!

Барои Писари Илоҳии ман дардовар аст, ки ҷанг то чӣ андоза наздиктар аст; барои ин Модар дардовар аст... Гӯё фарзандонам худро ба шабнишинӣ омода карда бошанд ва ин нафратовар аст.

Фарзандони ман дуо гӯед, барои кишварҳое дуо кунед, ки ҳокимон мехоҳанд калисоро аз байн баранд ва мехоҳанд, ки мардуми худ нобуд шаванд.

Дуо кунед, фарзандонам, дуо кунед ва саломатии худро ҳифз кунед: марги ногаҳонӣ, ки аз рафтори нодурусти ҳукмронии башарият ба амал меояд, меафзояд.

Дуо кунед, фарзандонам, барои асбобҳои ҳақиқии ман дуо гӯед: онҳо таъқиб карда мешаванд.

Дуо кунед, фарзандони ман, барои Иёлоти Муттаҳида дуо кунед: он азоб хоҳад кашид.

Барои Чили, Эквадор ва Колумбия дуо кунед.

Дар ҳар яки шумо манзилҳои сазовори ҳузури Писари Илоҳии ман бошед. Ман дар ин ҷо ҳастам, то дар назди Писари Илоҳии худ барои ҳар яки шумо шафоат кунам. Ман худро аз ту чудо намекунам: Туро бо мехри модарона дуст медорам. Ба Писари Илоҳии ман содиқ бошед ва Ҳузури воқеии Писари Илоҳии маро, ки дар Эвхаристӣ ҳузур дорад, қабул кунед.

Дарди ҷиддӣ наздик шуда истодааст ва бинобар ин ман шуморо огоҳ мекунам, ки худро ба ҳавои сард бо либос омода кунед. Офтоб пинҳон хоҳад шуд; бадӣ ин ҳақиқатро ба даст хоҳад овард, то бар қисми зиёди инсоният ҳукмронӣ кунад.^[3]Нишонаҳо аз осмон (зеркашӣ Писари Илоҳии Ман муҳаббат аст ва дар сулҳ будан бо бародарону хоҳарони шумо барои рӯҳ як неъмати бузург аст.

Дуст медорам туро,

Модар Мэр

Салом Марям, покиза, ки бе гуноҳ буд

Салом Марям, покиза, ки бе гуноҳ буд

Салом Марям, покиза, ки бе гуноҳ буд

Шарҳи Луз де Мария

Бародарон ва хоҳарон,

Дар ин тантание, ки дар он мо Бадан ва Хуни Масеҳро ҷашн мегирем, биёед аз бузургие, ки мо ҳамчун калисо дорем, огоҳ шавем. Мо мӯъҷизаҳои ҳақиқӣ – мӯъҷизаҳоеро дидем, ки танҳо Худои Мутаол ба амал оварда метавонад. Чӣ тавр мо метавонем ба Худо бовар накунем?

Биёед бифаҳмем, ки мо бо суръат ба сӯи муқовимати шадиди ду кишвар, ки аз он ҷо дар тамоми башарият паҳн мешавад, пеш рафта истодаем. Ин аз ғурури инсон, сабабгори тамоми бадӣ аст. Биёед ғурурро аз байн бибарем ва ба ин васила офаридаҳои нек бошем; биёед худро ба воқеияте омода кунем, ки насли инсоният қабул кардан намехоҳад. Биёед дар ин асрори бепоёни Муҳаббати Эвхаристии Илоҳӣ, ки Падари Осмонии мо барои наҷоти тамоми ҷаҳон ба мо мерос гузоштааст, иштирок кунем.

, Омин.