"ម៉ារី, ម្តាយរបស់យើង" ទៅ វ៉ារីយ៉ាកូពប៉ូនី នៅថ្ងៃទី ៥ ខែវិច្ឆិកាឆ្នាំ ១៩៧៧៖
សូមឲ្យសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅជាមួយអ្នកជានិច្ច។ ខ្ញុំ ម្តាយរបស់អ្នកនៅជាមួយអ្នក៖ ខ្ញុំនឹងមិនចាកចេញពីអ្នកសូម្បីតែមួយភ្លែត។ កូនរបស់ខ្ញុំដែលដើរតាមខ្ញុំមានចំនួនតិចទៅៗ ប៉ុន្តែខ្ញុំ ម៉ារៀ ម្តាយនៃសាសនាចក្រនឹងមិនចាកចេញពីអ្នកសូម្បីតែមួយភ្លែត។ ពេលនេះអ្នកនឹងយល់ថាមេកំណាចកំពុងប្លន់កូនចៅដែលខ្សោយបំផុតរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែគាត់ដឹងយ៉ាងច្បាស់ថាពេលនេះក៏ជាលើកចុងក្រោយសម្រាប់គាត់ដែរ។ កូនៗអើយ ចូរចូលទៅជិតព្រះយេស៊ូវ ជាអាហារដែលមិនអាចខ្វះបានរបស់អ្នក។ បើគ្មានទ្រង់ទេ អ្នកនឹងវិនាស។ ខ្ញុំនៅជិតអ្នក ប៉ុន្តែភាគច្រើន ជាពិសេសយុវវ័យ បែរចេញពីខ្ញុំ និងព្រះយេស៊ូវ។ ពួកគេមិនដឹងថាមេកំណាចអរសប្បាយ ហើយក្លាយជាម្ចាស់ពិតប្រាកដរបស់ពួកគេទេ។ កូនៗអើយ កូនដឹងច្បាស់ថា ពេលវេលាជិតដល់ទីបញ្ចប់ហើយ។ [1]ឧ. ចុងបញ្ចប់នៃសម័យនេះ មិនមែនពិភពលោកទេ។ សូមមើល ពួកសម្តេចប៉ាបនិងអរុណរះ ផែនដីរបស់អ្នកនឹងលែងផ្ដល់ផលផ្លែដែលអ្នកមានរហូតដល់ឥឡូវនេះ អ្នកនឹងខ្វះនំបុ័ង និងអ្វីៗដែលអ្នកគិតថាចាំបាច់ [2]ព្រះយេស៊ូវ: «នឹងមានរញ្ជួយដីពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ ហើយនឹងមានទុរ្ភិក្ស។ ទាំងនេះគឺជាការចាប់ផ្តើមនៃការឈឺចាប់ពលកម្ម។(ម៉ាកុស ១៣:៨) «ពេលគាត់ទម្លាយត្រាទីបី ខ្ញុំបានឮសត្វមានជីវិតទីបីស្រែកឡើងថា « ចូរចេញមក»។ ខ្ញុំក្រឡេកមើលទៅ ឃើញសេះខ្មៅមួយ ហើយអ្នកជិះរបស់វាកាន់ជញ្ជីងមួយនៅក្នុងដៃ។ ខ្ញុំបានឮអ្វីដែលហាក់ដូចជាសំឡេងនៅកណ្ដាលសត្វមានជីវិតទាំងបួន។ វាបាននិយាយថា៖ «ស្រូវសាលីមួយត្រូវចំណាយក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយបាយបាយបីត្រូវចំណាយក្នុងមួយថ្ងៃ»។ (វិវរណៈ ៦:៥-៦) — បន្ទាប់មក ប្រហែលជាបងប្អូនប្រុសស្រីមួយចំនួនដែលមិនស្តាប់បង្គាប់របស់អ្នកនឹងប្រែចិត្ត។ ព្រះយេស៊ូវបានត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេចដើម្បីអភ័យទោស; ចូរចូលទៅជិតទ្រង់ដែលនឹងនៅតែផ្តល់ឱ្យអ្នកនូវជំនួយដ៏ទេវភាពរបស់ទ្រង់។ ខ្ញុំអធិស្ឋានសម្រាប់អ្នក ហើយគាំទ្រអ្នក; សូមកុំឲ្យការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំអន់ថយក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះឡើយ។ [3]«ក្រ» ដោយសារការមិនបានគាំទ្រដោយការអធិស្ឋានពីខាងអ្នកជឿនៅលើផែនដី។ កំណត់ចំណាំរបស់អ្នកបកប្រែ។ ជួយខ្ញុំផង កូនៗអើយ! ខ្ញុំកំពុងពឹងលើអ្នកជាខ្លាំង និងលើការអធិស្ឋានដែលអ្នកអង្វរកូនរបស់ខ្ញុំទាំងអស់ដែលស្ថិតនៅក្រោមការល្បួងអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម។ ចូរក្លាហានឡើង ដ្បិតសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់អ្នកជិតមកដល់ហើយ។ ព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់អ្នក ហើយនៅតែពឹងផ្អែកលើអ្នក។ ខ្ញុំជូនពរអ្នកហើយគាំទ្រអ្នកក្នុងការលំបាករបស់អ្នក។
លេខយោង
| ↑1 | ឧ. ចុងបញ្ចប់នៃសម័យនេះ មិនមែនពិភពលោកទេ។ សូមមើល ពួកសម្តេចប៉ាបនិងអរុណរះ |
|---|---|
| ↑2 | ព្រះយេស៊ូវ: «នឹងមានរញ្ជួយដីពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ ហើយនឹងមានទុរ្ភិក្ស។ ទាំងនេះគឺជាការចាប់ផ្តើមនៃការឈឺចាប់ពលកម្ម។(ម៉ាកុស ១៣:៨) «ពេលគាត់ទម្លាយត្រាទីបី ខ្ញុំបានឮសត្វមានជីវិតទីបីស្រែកឡើងថា « ចូរចេញមក»។ ខ្ញុំក្រឡេកមើលទៅ ឃើញសេះខ្មៅមួយ ហើយអ្នកជិះរបស់វាកាន់ជញ្ជីងមួយនៅក្នុងដៃ។ ខ្ញុំបានឮអ្វីដែលហាក់ដូចជាសំឡេងនៅកណ្ដាលសត្វមានជីវិតទាំងបួន។ វាបាននិយាយថា៖ «ស្រូវសាលីមួយត្រូវចំណាយក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយបាយបាយបីត្រូវចំណាយក្នុងមួយថ្ងៃ»។ (វិវរណៈ ៦:៥-៦) |
| ↑3 | «ក្រ» ដោយសារការមិនបានគាំទ្រដោយការអធិស្ឋានពីខាងអ្នកជឿនៅលើផែនដី។ កំណត់ចំណាំរបស់អ្នកបកប្រែ។ |
វ៉ារីយ៉ាកូពប៉ូនី
អាលីចាឡេនសេសេស្កា
អេលីសាបិត Kindelmann
តាមរយៈអ្វីដែលបានក្លាយជា កំណត់ហេតុប្រចាំថ្ងៃខាងវិញ្ញាណព្រះយេស៊ូវនិងម៉ារីបានបង្រៀនអេលីសាបិតហើយពួកគេបន្ដណែនាំមនុស្សស្មោះត្រង់ក្នុងសិល្បៈនៃការរងទុក្ខដើម្បីសង្គ្រោះព្រលឹង។ ភារកិច្ចត្រូវបានកំណត់សម្រាប់រាល់ថ្ងៃនៃសប្តាហ៍ដែលរួមមានការអធិស្ឋានការតមអាហារនិងការប្រុងប្រយ័ត្នពេលយប់ដោយមានការសន្យាដ៏ស្រស់ស្អាតដែលភ្ជាប់ជាមួយពួកគេដែលមានភ្ជាប់ជាមួយក្រអូបពិសេសសម្រាប់បូជាចារ្យនិងព្រលឹងដែលមិនស្អាត។ នៅក្នុងសាររបស់ពួកគេព្រះយេស៊ូវនិងម៉ារីបាននិយាយថាអណ្តាតភ្លើងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលមិនចេះរីងស្ងួតរបស់ម៉ារីគឺជាព្រះគុណដ៏អស្ចារ្យបំផុតដែលបានផ្តល់ដល់មនុស្សជាតិចាប់តាំងពីការបង្កើតមក។ ហើយនៅពេលអនាគតមិនឆ្ងាយនោះអណ្តាតភ្លើងរបស់នាងនឹងឆាបឆេះពេញពិភពលោក។
ឪពុក Stefano Gobbi
ហេតុអ្វីបានជាហ្គីសឡា Cardia?
ទីបីសារជារឿយៗត្រូវបានអមដោយបាតុភូតដែលអាចមើលឃើញភស្តុតាងរូបថតដែលត្រូវបានរកឃើញ នៅ Cammino con ម៉ារីយ៉ាដែលមិនអាចជាផ្លែផ្កានៃការស្រមើស្រមៃដែលគួរអោយកត់សំគាល់ជាពិសេសវត្តមាននៃស្លាកស្នាមស្លាកស្នាមលើរាងកាយរបស់ហ្គីសែលនិងរូបរាងនៃឈើឆ្កាងឬអត្ថបទសាសនានៅក្នុង ឈាម នៅលើដៃរបស់ជីសាឡា សូមមើលរូបភាពដែលយកចេញពីគេហទំព័ររបស់នាង 
នាង Jennifer
ហេតុអ្វីបានជា Manuela Strack?
ហេតុអ្វីបានជាចក្ខុវិស័យរបស់ស្ត្រីរបស់យើងនៃ Medjugorje?
ហេតុអ្វី Pedro Regis?
ហេតុអ្វីបានជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះ Luisa Piccarreta ហេតុអ្វី?
នៃពួកបរិសុទ្ធ។ រហូតទាល់តែនាងក្លាយជា“ បុត្រីម៉ារី” ដែលសុបិន្តអាក្រក់បានបញ្ចប់នៅអាយុដប់មួយឆ្នាំ។ នៅឆ្នាំបន្ទាប់ព្រះយេស៊ូបានចាប់ផ្តើមនិយាយជាមួយនាងជាពិសេសនៅខាងក្នុងបន្ទាប់ពីទទួលបានការរួបរួមបរិសុទ្ធ។ នៅពេលនាងមានអាយុ ១៣ ឆ្នាំទ្រង់បានលេចមកឯនាងតាមការនិមិត្តដែលនាងបានឃើញពីយ៉ផ្ទះរបស់នាង។ នៅតាមផ្លូវខាងក្រោមនាងបានឃើញហ្វូងមនុស្សនិងទាហានប្រដាប់អាវុធកំពុងដឹកនាំអ្នកទោសបីនាក់។ នាងបានទទួលស្គាល់ថាព្រះយេស៊ូជាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេ។ ពេលទ្រង់យាងមកដល់ក្រោមយ៉រនាងបានលើកក្បាលហើយស្រែកថា៖ព្រលឹងជួយខ្ញុំ! រំជួលចិត្តយ៉ាងខ្លាំងលូសាបានលះបង់ខ្លួនពីថ្ងៃនោះមកជាព្រលឹងជនរងគ្រោះក្នុងការធ្វើបាបសំរាប់អំពើបាបរបស់មនុស្សជាតិ។
មានសភាពដូចជាសភាពរឹងដែលហាក់ដូចជាស្ទើរតែដូចជានាងបានស្លាប់ទៅហើយ។ វាគ្រាន់តែនៅពេលដែលបូជាចារ្យម្នាក់បានធ្វើសញ្ញានៃឈើឆ្កាងនៅលើដងខ្លួនរបស់នាងដែលលូសាសាបានទទួលសតិបញ្ញាឡើងវិញ។ ស្ថានភាពអាថ៌កំបាំងដ៏អស្ចារ្យនេះបានបន្តរហូតដល់មរណភាពរបស់នាងក្នុងឆ្នាំ ១៩៤៧ បន្ទាប់មកមានពិធីបុណ្យសពមួយដែលមិនមានអ្វីគួរឱ្យកត់សម្គាល់។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះនៅក្នុងជីវិតរបស់នាងនាងមិនមានជំងឺរាងកាយទេ (រហូតដល់នាងបានចុះចាញ់នឹងជំងឺរលាកសួតនៅចុងបញ្ចប់) ហើយនាងមិនដែលជួបប្រទះនឹងគ្រែគេងទេទោះបីជាត្រូវបានគេដាក់នៅលើគ្រែតូចរបស់នាងអស់រយៈពេលហុកសិបបួនឆ្នាំក៏ដោយ។
ហេតុអ្វីស៊ីមណូនិងអេនណាឡា?