Schrift - Over ons christelijk getuigenis

Broeders en zusters: Streef gretig naar de grootste geestelijke gaven. Maar ik zal je een nog betere manier laten zien...

Liefde is geduldig liefde is aardig.
Het is niet jaloers, het is niet pompeus,
Het is niet opgeblazen, het is niet onbeleefd,
het zoekt niet zijn eigen belangen,
het is niet opvliegend, het piekert niet over verwonding,
het verheugt zich niet over kwaaddoen
maar verheugt zich met de waarheid.
Het verdraagt ​​alles, gelooft alles,
hoopt op alle dingen, verdraagt ​​alle dingen.

Liefde faalt nooit. -Zondag Tweede lezing

 

We leven in een tijd waarin een enorme verdeeldheid zelfs christenen verdeelt – of het nu gaat om politiek of vaccins, de groeiende kloof is reëel en vaak bitter. Bovendien is de katholieke kerk op het eerste gezicht een "instelling" geworden die doorzeefd wordt door schandalen, zowel financieel als seksueel, en geplaagd door zwak leiderschap dat alleen maar de de status quo in plaats van het Koninkrijk van God te verspreiden. 

Als gevolg hiervan wordt het geloof als zodanig ongelooflijk en kan de kerk zichzelf niet langer geloofwaardig presenteren als de heraut van de Heer. —PAUS BENEDICTUS XVI, Licht van de wereld, de paus, de kerk en de tekenen des tijds: een gesprek met Peter Seewald, p. 23-25

Bovendien heeft het Amerikaanse evangelicalisme in Noord-Amerika politiek en religie zodanig versmolten dat de een met de ander wordt geïdentificeerd – en deze paradigma's zijn min of meer overgeslagen naar vele andere delen van de wereld. Een trouwe "conservatieve" christen zijn, is bijvoorbeeld zogenaamd zijn de facto een "Trump-aanhanger"; of protesteren tegen vaccinmandaten is van het “religieuze recht” zijn; of om morele bijbelse principes te omarmen, wordt men onmiddellijk opgevat als een veroordelende "bijbeltopper", enz. Natuurlijk zijn dit brede oordelen die net zo verkeerd zijn als aannemen dat elke persoon aan "links" het marxisme omarmt of een zogenaamde "sneeuwvlok". De vraag is hoe wij als christenen het evangelie over de muren van dergelijke oordelen brengen? Hoe overbruggen we de afgrond tussen ons en de verschrikkelijke perceptie die de zonden van de Kerk (ook de mijne) hebben uitgezonden naar de wereld?

 

De meest effectieve methode?

Een lezer deelde deze aangrijpende brief met mij op De Now Word Telegram-groep: 

De lezingen en homilie tijdens de mis van vandaag zijn een beetje een uitdaging voor mij. De boodschap, bevestigd door hedendaagse zieners, is dat we ondanks mogelijke negatieve gevolgen de waarheid moeten spreken. Als levenslange katholiek is mijn spiritualiteit altijd persoonlijker geweest, met een aangeboren angst om er met niet-gelovigen over te praten. En mijn ervaring met het bashen van de Bijbel is altijd geweest om ineen te krimpen, denkend dat ze meer kwaad dan goed doen door te proberen mensen te bekeren die niet openstaan ​​voor wat ze zeggen - hun toehoorders worden waarschijnlijk alleen maar bevestigd in hun negatieve ideeën over christenen.  Ik heb altijd vastgehouden aan het idee dat je meer kunt getuigen door je daden dan door je woorden. Maar nu deze uitdaging uit de lezingen van vandaag!  Misschien ben ik gewoon laf door mijn stilzwijgen? Mijn dilemma is dat ik trouw wil zijn aan de Heer en onze Gezegende Moeder in het getuigen van de waarheid - zowel met betrekking tot de waarheid van het evangelie als de huidige tekenen van de tijd - maar ik ben bang dat ik mensen die zullen denken dat ik een gekke samenzweringstheoreticus of een religieuze fanaat ben, van me zal vervreemden. En wat heeft dat voor zin?  Dus ik denk dat mijn vraag is: hoe getuig je effectief van de waarheid? Het lijkt mij dringend om mensen in deze donkere tijden te helpen het licht te zien. Maar hoe laat je ze het licht zien zonder ze verder het donker in te jagen?

Op een theologische conferentie enkele jaren geleden luisterde Dr. Ralph Martin, M.Th., naar verschillende theologen en filosofen die debatteerden over hoe het geloof het beste kan worden voorgesteld aan een geseculariseerde cultuur. De ene zei dat 'kerkonderwijs' (een beroep op het intellect) het beste was; een ander zei dat "heiligheid" de beste overtuiger was; een derde theoloog vermoedde dat, omdat de menselijke redenering zo verduisterd is door de zonde, "wat echt nodig was voor een effectieve communicatie met de seculiere cultuur de diepe overtuiging was van de waarheid van het geloof die iemand ertoe brengt om bereid te zijn voor het geloof te sterven, het martelaarschap."

Dr. Martin bevestigt dat deze dingen essentieel zijn voor de overdracht van het geloof. Maar voor Sint-Paulus, zegt hij, “was zijn manier van communiceren met de omringende cultuur in de eerste plaats de gedurfde en zelfverzekerde verkondiging van het evangelie. in de kracht van de Heilige Geest. In zijn eigen woorden”:

Wat mij broeders betreft, toen ik naar u toe kwam, was dat niet met enige vorm van welsprekendheid of filosofie, maar gewoon om u te vertellen wat God heeft gegarandeerd. Tijdens mijn verblijf bij u beweerde ik alleen kennis te hebben over Jezus, en alleen over hem als de gekruisigde Christus. Verre van te vertrouwen op enige eigen kracht, kwam ik onder u met grote 'angst en beven' en in mijn toespraken en de preken die ik hield, waren er geen van de argumenten die tot de filosofie behoren; slechts een demonstratie van de kracht van de Geest. En ik deed dit zodat je geloof niet zou afhangen van menselijke filosofie, maar van de kracht van God. (1 Kor 2:1-5, De Jeruzalem Bijbel, 1968)

Dr. Martin concludeert: “Er moet blijvende theologische/pastorale aandacht worden besteed aan wat de “kracht van de Geest” en de “kracht van God” betekenen in het algehele evangelisatiewerk. Dergelijke aandacht is essentieel als er, zoals het recente Leergezag heeft beweerd, een nieuw Pinksteren moet komen^[1]cf. Het verschil en Charismatisch? Deel VI zodat er een nieuwe evangelisatie kan plaatsvinden.”^[2]“Een nieuw Pinksteren? Katholieke theologie en "Doop in de Geest", door Dr. Ralph Martin, pag. 1. nb. Ik kan dit document momenteel niet online vinden (mijn exemplaar kan een concept zijn geweest). dit onder dezelfde titel

… De Heilige Geest is de belangrijkste vertegenwoordiger van de evangelisatie: Hij is het die elk individu ertoe aanzet om het evangelie te verkondigen, en Hij is het die in de diepten van het geweten ervoor zorgt dat het woord van verlossing wordt aanvaard en begrepen. —POPE PAULUS VI, Evangelii Nuntiandi, zn. 74; www.vatican.va

… De Heer opende haar hart om aandacht te schenken aan wat Paulus zei. (Handelingen 16: 14)

 

Het innerlijke leven

In mijn laatste reflectie Roer het geschenk in vlammen op, Ik heb dit precies en summier behandeld hoe vervuld te worden met de Heilige Geest. In het belangrijke onderzoek en documentatie van Fr. Kilian McDonnell, OSB, STD en Fr. George T. Montague SM, S.TH.D.,^[3]bv. Open de ramen, de pausen en charismatische vernieuwing, De vlam aanwakkeren en Christelijke inwijding en doop in de Geest - Bewijs uit de eerste acht eeuwen ze laten zien hoe in de vroege Kerk de zogenaamde "doop in de Heilige Geest", waarbij een gelovige vervuld wordt met de kracht van de Heilige Geest, met nieuwe ijver, geloof, gaven, een honger naar het Woord, een gevoel van missie, enz., een essentieel onderdeel was van pasgedoopte catechumenen - juist omdat ze gevormd in deze verwachting. Ze zouden vaak een aantal van dezelfde effecten ervaren die talloze keren zijn waargenomen door de moderne beweging van de Charismatische Vernieuwing.^[4]cf. Charismatisch? Door de eeuwen heen heeft de Kerk echter verschillende stadia van intellectualisme, scepsis en uiteindelijk rationalisme doorgemaakt.^[5]cf. Rationalisme en de dood van mysterie de leringen over de charisma's van de Heilige Geest en de nadruk op een persoonlijke relatie met Jezus zijn afgenomen. Het Sacrament van het Vormsel is op veel plaatsen slechts een formaliteit geworden, veeleer als een diploma-uitreiking dan als een anticipatie op een diepe vervulling met de Heilige Geest om de discipel op te dragen tot een dieper leven in Christus. Mijn ouders onderwezen bijvoorbeeld mijn zus over de gave van tongen en de verwachting om nieuwe genaden van de Heilige Geest te ontvangen. Toen de bisschop de handen op haar hoofd legde om het sacrament van het Vormsel uit te reiken, begon ze onmiddellijk in tongen te spreken. 

Vandaar dat de kern van deze 'ontkoppeling'^[6]"De katholieke theologie erkent het concept van een geldig maar "gebonden" sacrament. Een sacrament wordt gebonden genoemd als de vrucht die het zou moeten vergezellen, gebonden blijft vanwege bepaalde blokkades die de doeltreffendheid ervan belemmeren. —Vr. Raneiro Cantalamessa, OFMCap, Doop in de Geest van de Heilige Geest, verleend aan de gelovige in het Doopsel, is in wezen een kinderlijk hart dat oprecht op zoek is naar een intieme relatie met Jezus.^[7]cf. Een persoonlijke relatie met Jezus "Ik ben de Wijnstok en jij bent de ranken", zei Hij. "Wie in mij blijft, zal veel vrucht dragen."^[8]cf. Johannes 15:5 Ik denk graag aan de Heilige Geest als het sap. En over dit goddelijke sap zei Jezus:

Wie in mij gelooft, zoals de Schrift zegt: 'Rivieren van levend water zullen uit zijn binnenste stromen.' Hij zei dit met betrekking tot de Geest die degenen die in hem kwamen geloven, zouden ontvangen. (John 7: 38-39)

Het zijn precies deze Rivieren van Levend Water waar de wereld naar hunkert - of ze het nu beseffen of niet. En daarom is een "Geestvervulde" Christen van het allergrootste belang, zodat ongelovigen - niet iemands charme, humor of intellectuele bekwaamheid - maar de "kracht van God" kunnen ontmoeten.

Dus de innerlijk leven van de gelovige is van het grootste belang. Door gebed, intimiteit met Jezus, meditatie over zijn Woord, ontvangst van de eucharistie, bekentenis wanneer we vallen, recitatie en toewijding aan Maria, echtgenote van de Heilige Geest, en de Vader smeken om nieuwe golven van de Geest in je leven te sturen... zal het goddelijke sap beginnen te stromen.

Wat ik dan zou zeggen, is dat de "voorwaarde" voor effectieve evangelisatie op zijn plaats begint te komen.^[9]En ik bedoel niet perfect op zijn plaats, aangezien we allemaal "aarden vaten" zijn, zoals Paulus zei. Integendeel, hoe kunnen we aan anderen geven wat we zelf niet hebben? 

 

Het buitenleven

Hier moet de gelovige oppassen niet te vervallen in een soort van quiëtisme waardoor iemand in diep gebed en gemeenschap met God komt, maar dan tevoorschijn komt zonder echte bekering. Als de wereld dorst, het is ook voor authenticiteit.

Deze eeuw dorst naar authenticiteit… Predik je wat je leeft? De wereld verwacht van ons eenvoud van leven, de geest van gebed, gehoorzaamheid, nederigheid, onthechting en zelfopoffering. —POPE PAULUS VI, Evangelisatie in de moderne wereld, 22, 76

Denk dus aan een waterput. Om ervoor te zorgen dat de put water vasthoudt, moet er een omhulling worden geplaatst, of het nu een steen, een duiker of een pijp is. Deze structuur is dus in staat om water vast te houden en het toegankelijk te maken voor anderen om uit te putten. Het is door een intense en oprechte persoonlijke relatie met Jezus dat het gat in de grond (d.w.z. in het hart) wordt gevuld met "elke geestelijke zegening in de hemel".^[10]Eph 1: 3 Maar tenzij de gelovige een omhulsel op zijn plaats zet, kan dat water niet worden vastgehouden, waardoor het bezinksel alleen kan bezinken zuiver water blijft. 

Het omhulsel is dus het uiterlijke leven van de gelovige, geleefd volgens het Evangelie. En het kan in één woord worden samengevat: lief te hebben. 

Je zult de Heer, je God, liefhebben met heel je hart, met heel je ziel en met heel je verstand. Dit is het grootste en het eerste gebod. De tweede is vergelijkbaar: je zult je naaste liefhebben als jezelf. (Matt 22: 37-39)

In de mislezingen van deze week spreekt St. Paulus over deze “uitstekende weg” die de geestelijke gaven van tongentaal, wonderen, profetie enz. te boven gaat. Het is de weg van de liefde. Tot op zekere hoogte kan men, door het eerste deel van dit gebod te vervullen door een diepe, blijvende liefde voor Christus door meditatie over Zijn Woord, voortdurend in Zijn aanwezigheid blijven, enz. vervuld worden met liefde om aan de naaste te geven. 

...de liefde van God is uitgestort in onze harten door de Heilige Geest die ons is gegeven. (Rm 5:5)

Hoe vaak ben ik na een tijd van gebed of na het ontvangen van de Eucharistie niet vervuld geweest van een brandende liefde voor mijn familie en gemeenschap! Maar hoe vaak heb ik deze liefde niet zien verdwijnen omdat de muren van mijn bron niet op hun plaats zijn gebleven. Liefhebben, zoals St. Paulus hierboven beschrijft - "liefde is geduldig, liefde is vriendelijk ... is niet opvliegend, piekert niet" enz. - is een keuze. Het is opzettelijk, dag na dag, de stenen van liefde een voor een op hun plaats zetten. Maar als we niet oppassen, als we egoïstisch, lui en in beslag genomen worden door wereldse dingen, kunnen de stenen vallen en stort de hele put in zichzelf in! Ja, dit is wat zonde doet: bezoedelt de Levende Wateren in ons hart en verhindert dat anderen er toegang toe krijgen. Dus zelfs als ik de Schrift kan citeren woordelijk; zelfs als ik theologische verhandelingen kan reciteren en welsprekende preken, toespraken en lezingen kan schrijven; zelfs als ik geloof heb om bergen te verzetten... als ik geen liefde heb, ben ik niets. 

 

De methode - de manier

Dit wil allemaal zeggen dat de "methodologie" van evangelisatie veel minder is wat we doen en veel meer wie we zijn. Als leiders van lofprijzing en aanbidding kunnen we liedjes zingen of we kunnen word het lied. Als priesters kunnen we veel mooie riten uitvoeren of we kunnen het het ritueel worden. Als leraren kunnen we veel woorden spreken of word het Woord. 

De moderne mens luistert gewilliger naar getuigen dan naar leraren, en als hij naar leraren luistert, is dat omdat zij getuigen zijn. —POPE PAULUS VI, Evangelii Nuntiandi, zn. 41; vaticaan.va

Getuige zijn van het evangelie betekent precies dat: dat ik de kracht van God in mijn eigen leven heb gezien en er daarom van kan getuigen. De methode van evangelisatie is dan om een ​​Living Well te worden waardoor anderen kunnen “proeven en zien dat de Heer goed is”.^[11]Psalm 34: 9 Zowel de buitenkant als de binnenkant van de put moeten aanwezig zijn. 

Het zou echter verkeerd zijn te denken dat dit de som van evangelisatie is.  

… Het is niet voldoende dat het christelijke volk aanwezig is en georganiseerd is in een bepaald land, noch is het voldoende om een ​​apostolaat uit te voeren als goed voorbeeld. Hiervoor zijn ze georganiseerd, hiervoor zijn ze aanwezig: om Christus aan hun niet-christelijke medeburgers aan te kondigen door woord en voorbeeld, en hen te helpen om Christus ten volle te ontvangen. —Tweede Vaticaans Concilie, Ad gentes, zn. 15; vaticaan.va

... de beste getuige zal op de lange termijn ondoeltreffend blijken te zijn als het niet wordt uitgelegd, gerechtvaardigd ... en expliciet gemaakt door een duidelijke en ondubbelzinnige verkondiging van de Heer Jezus. Het goede nieuws dat vroeg of laat door de getuigenis van het leven wordt verkondigd, moet door het woord des levens worden verkondigd. Er is geen echte evangelisatie als de naam, de leer, het leven, de beloften, het koninkrijk en het mysterie van Jezus van Nazareth, de Zoon van God, niet worden verkondigd. —POPE ST. PAULUS VI, Evangelii Nuntiandi, zn. 22; vaticaan.va

Dit is allemaal waar. Maar zoals de brief hierboven vraagt, hoe weet men dat wanneer is het juiste moment om te spreken of niet? Het eerste is dat we onszelf moeten verliezen. Als we eerlijk zijn, is onze aarzeling om het evangelie te delen meestal omdat we niet willen worden bespot, afgewezen of belachelijk gemaakt - niet omdat de persoon tegenover ons niet openstaat voor het evangelie. Hier moeten de woorden van Jezus de evangelieprediker (d.w.z. elke gedoopte gelovige) altijd vergezellen:

Wie zijn leven wil redden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij en dat van het evangelie, zal het redden. (Markeer 8: 35)

Als we denken dat we authentieke christenen in de wereld kunnen zijn en niet vervolgd kunnen worden, zijn we het meest bedrogen van allemaal. Zoals we St. Paulus vorige week hoorden zeggen: "God heeft ons niet een geest van lafheid gegeven, maar veeleer van kracht, liefde en zelfbeheersing."^[12]cf. Roer het geschenk in vlammen op Paus Paulus VI helpt ons daarbij met een evenwichtige aanpak:

Het zou beslist een vergissing zijn om iets aan het geweten van onze broeders op te leggen. Maar om hun geweten de waarheid van het evangelie en de zaligheid in Jezus Christus voor te stellen, met volledige duidelijkheid en met een totaal respect voor de vrije opties die het biedt ... verre van een aanval op religieuze vrijheid is, is die vrijheid volledig respecteren ... Waarom zou alleen onwaarheid en dwaling, vernedering en pornografie hebben het recht om voor mensen te worden gezet en helaas vaak aan hen opgelegd door de destructieve propaganda van de massamedia…? De respectvolle presentatie van Christus en Zijn koninkrijk is meer dan het recht van de evangelieprediker; het is zijn plicht. —POPE ST. PAULUS VI, Evangelii Nuntiandi, zn. 80; vaticaan.va

Maar hoe weten we wanneer iemand klaar is om het evangelie te horen, of wanneer ons stille getuigenis een krachtiger woord zou zijn? Voor dit antwoord wenden we ons tot ons Voorbeeld, Onze Heer Jezus in Zijn woorden tot Dienaar van God Luisa Piccarreta:

… Pilatus vroeg me: 'Hoe komt het dat – U bent Koning?!' En onmiddellijk antwoordde Ik hem: 'Ik ben Koning, en ik ben in de wereld gekomen om de Waarheid te onderwijzen...' Hiermee wilde Ik in zijn geest binnendringen om Mezelf bekend te maken; zozeer zelfs dat hij, ontroerd, Mij vroeg: 'Wat is de Waarheid?' Maar hij wachtte niet op mijn antwoord; Ik had niet het goede om Mezelf verstaanbaar te maken. Ik zou tegen hem gezegd hebben: 'Ik ben de Waarheid; alles is Waarheid in Mij. Waarheid is mijn geduld te midden van zoveel beledigingen; De waarheid is mijn zoete blik tussen zoveel spot, laster, minachting. Waarheden zijn mijn vriendelijke en aantrekkelijke manieren te midden van zoveel vijanden, die mij haten terwijl ik van ze hou, en die mij willen doden, terwijl ik ze wil omarmen en leven wil schenken. Waarheden zijn mijn woorden, vol waardigheid en hemelse wijsheid - alles is waarheid in mij. De Waarheid is meer dan de majestueuze Zon die, hoezeer ze haar ook proberen te vertrappen, steeds mooier en helderder opkomt, tot het punt dat ze zelfs haar vijanden beschaamt en ze voor haar voeten neerhaalt. Pilatus vroeg het me met oprechtheid van hart, en ik was klaar om te antwoorden. In plaats daarvan vroeg Herodes mij met kwaadaardigheid en nieuwsgierigheid, en ik antwoordde niet. Daarom, aan degenen die oprecht heilige dingen willen weten, openbaar Ik Mijzelf meer dan ze verwachten; maar voor degenen die ze met kwaadaardigheid en nieuwsgierigheid willen leren kennen, verberg Ik Me, en terwijl ze Mij voor de gek willen houden, breng Ik ze in de war en maak ik ze belachelijk. Aangezien mijn Persoon echter de Waarheid met Zichzelf droeg, vervulde Hij Zijn taak ook in het bijzijn van Herodes. Mijn stilzwijgen bij de stormachtige vragen van Herodes, mijn nederige blik, de uitstraling van mijn persoon, alles vol liefelijkheid, waardigheid en adel, waren allemaal waarheden - en werkende waarheden. —1 juni 1922, Volume 14

Hoe mooi is dat?

Kortom, laat me achteruit werken. Effectieve evangelisatie in onze heidense cultuur vereist dat we ons niet verontschuldigen voor het evangelie, maar het aan hen presenteren als de gave die het is. St. Paulus zegt: "predik het woord, wees dringend in het seizoen en buiten het seizoen, overtuig, berisp en vermaan, wees onfeilbaar in geduld en in het onderwijzen."^[13]2 Timothy 4: 2 Maar wanneer sluiten mensen de deur? Sluit dan je mond - en eenvoudig hou van hen zoals ze zijn, waar ze zijn. Deze liefde is dus de uiterlijke levende vorm die de persoon met wie je in contact staat in staat stelt te putten uit het Levende Water van je innerlijke leven, wat uiteindelijk de kracht van de Heilige Geest is. Slechts een klein slokje is soms genoeg voor die persoon, decennia later, om eindelijk zijn hart aan Jezus over te geven.

Dus wat betreft de resultaten... dat is tussen hen en God. Als u dit hebt gedaan, kunt u er zeker van zijn dat u op een dag de woorden zult horen: "Goed gedaan, mijn goede en trouwe dienaar."^[14]Matt 25: 23

 

---

Mark Mallett is de auteur van Het Nu Woord en De laatste confrontatie en medeoprichter van Countdown to the Kingdom. 

 

Gerelateerd lezen

Een evangelie voor iedereen

Jezus Christus verdedigen

De urgentie voor het evangelie

Beschaamd over Jezus