Istnieje wyraźna różnica między obecnymi rezultatami posynodalnymi w porównaniu z pontyfikatem św. Jana Pawła II, którego wspomnienie dziś obchodzimy. To właśnie ten wielki święty, który w 1976 r. skanując horyzont ludzkości, oświadczył proroczo nad Kościołem:
Stoimy teraz w obliczu ostatecznej konfrontacji między Kościołem a antyKościołem, Ewangelii z antyewangelią, Chrystusa z antychrystem… To jest próba… 2,000 lat kultury i cywilizacji chrześcijańskiej, z całym jego konsekwencje dla godności człowieka, praw jednostki, praw człowieka i praw narodów. —Kardynał Karol Wojtyła (JAN PAWEŁ II) na Kongresie Eucharystycznym w Filadelfii; 13 sierpnia 1976; por. Katolicki online (Powyższe słowa zostały potwierdzone przez diakona Keitha Fourniera, który był obecny tego dnia.)
I tak jest: dziś jesteśmy świadkami pojawienia się fałszywej ewangelii, propagowanej nie mniej przez: biskupi i kardynałowie którzy otwarcie sprzeciwiają się nauczaniu katolickiemu.[1]na przykład. tutaj i tutaj Za ich sofistykami kryje się an Przeciw Miłosierdziu – fałszywe współczucie, które usprawiedliwia, a nawet celebruje grzech pod fałszywymi cnotami „tolerancji” i „inkluzywności”. Wręcz przeciwnie, autentyczna Ewangelia nazywana jest „dobrą nowiną” precyzyjnie ponieważ nie pozostawia nas w łańcuchach grzechu, ale zapewnia środki, aby stać się nowym stworzeniem w Chrystusie: tym, który jest wolny od mocy ciemności, namiętności ciała i potępienia piekła. W zamian dusza, która żałuje za grzech jest przesycony łaską uświęcającą, napełniony Duchem Świętym i upoważniony do udziału w Boskiej Naturze. Jak słyszeliśmy, jak głosił św. Paweł w tej przeszłości? Pierwsze czytanie Mszy św. W poniedziałek:
Wszyscy kiedyś żyliśmy wśród nich w pragnieniach naszego ciała, podążając za życzeniami ciała i impulsami, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak reszta. Ale Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, z powodu wielkiej miłości, jaką miał dla nas, nawet gdy byliśmy martwi w naszych występkach, przywróciłeś nas do życia z Chrystusem (łaską zostałeś zbawiony), wskrzesił nas z Nim i posadził z Nim w niebiosach w Chrystusie Jezusie… (por. Ef 2-1)
W Posynodalna adhortacja apostolskaśw. Jan Paweł II po raz kolejny potwierdził 2000 lat Tradycji i jasne nauczanie Pisma Świętego o potrzebie nawrócenia i pokuty — tj. „samopoznanie” — abyśmy nie dali się oszukać, skazując siebie w ten sposób:[2]por. 2 Tes 2: 10-11
Mówiąc słowami św. Jana Apostoła: „Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. Jeśli wyznajemy nasze grzechy, On jest wierny i sprawiedliwy i przebaczy nam nasze grzechy”. Te natchnione słowa, napisane u zarania Kościoła, lepiej niż jakikolwiek inny ludzki wyraz wprowadzają temat grzechu, który jest ściśle związany z tematem pojednania. Te słowa ukazują problem grzechu w jego ludzkim wymiarze: grzechu jako integralnej części prawdy o człowieku. Ale od razu wiążą wymiar ludzki z jego wymiarem boskim, gdzie grzechowi przeciwstawia się prawda Bożej miłości, która jest sprawiedliwa, hojna i wierna, a która objawia się przede wszystkim w przebaczeniu i odkupieniu. Tak więc św. Jan pisze również nieco dalej, że „jakiekolwiek oskarżenia (nasze sumienie) mogą podnieść przeciwko nam, Bóg jest większy niż nasze sumienie”.
Uznać swój grzech, a nawet głębiej wnikając w rozważania nad własną osobowością, rozpoznać…
siebie jako grzesznika, zdolnego do grzechu i skłonnego do grzechu, jest podstawowym pierwszym krokiem na drodze do powrotu do Boga. Takie jest na przykład doświadczenie Dawida, który „uczyniwszy to, co złe w oczach Pana” i napominany przez proroka Natana, woła: „Bo znam swoje występki, a mój grzech jest zawsze przede mną. Tylko przeciw tobie zgrzeszyłem i uczyniłem to, co złe w twoich oczach”. Podobnie sam Jezus wkłada w usta i serce syna marnotrawnego następujące znaczące słowa: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu i wobec ciebie”.
W efekcie pojednanie z Bogiem zakłada i obejmuje świadome i zdecydowane oderwanie się od grzechu, w który się upadł. Zakłada i obejmuje zatem czynienie pokuty w pełnym tego słowa znaczeniu: pokutę, okazanie tej pokuty, przyjęcie rzeczywistej postawy pokuty – czyli postawy osoby, która wyrusza na drogę powrotu do Ojca. Jest to ogólne prawo, którego każda osoba musi przestrzegać w swojej konkretnej sytuacji. Nie można bowiem zajmować się grzechem i nawróceniem tylko w abstrakcyjnych terminach.
W konkretnych okolicznościach grzesznej ludzkości, w której nie ma nawrócenia bez uznania własnego grzechu, posługa pojednania Kościoła interweniuje w każdym indywidualnym przypadku z konkretnym celem pokutnym. Oznacza to, że posługa Kościoła interweniuje, aby doprowadzić osobę do „poznania samego siebie” — słowami św. Katarzyny ze Sieny — do odrzucenia zła, do przywrócenia przyjaźni z Bogiem, do nowego uporządkowanie wnętrz, do nowego nawrócenia kościelnego. Rzeczywiście, nawet poza granicami Kościoła i wspólnoty wierzących, orędzie i posługa pokuty skierowane są do wszystkich mężczyzn i kobiet, ponieważ wszyscy potrzebują nawrócenia i pojednania. — „Pojednanie i pokuta”, przyp. 13; watykan.va
—Mark Mallett jest autorem Słowo Teraz, Ostateczna konfrontacjai współzałożycielem Countdown to the Kingdom
Powiązane artykuły
Poprawność polityczna i wielkie odstępstwo
Alicji Lenczewskiej
Elżbieta Kindelmann
Przez to, co się stało Dziennik duchowyJezus i Maryja nauczali Elżbietę i nadal nauczają wiernych boskiej sztuki cierpienia dla zbawienia dusz. Zadania są przydzielane na każdy dzień tygodnia, które obejmują modlitwę, post i czuwanie nocne, z dołączonymi pięknymi obietnicami, opatrzonymi specjalnymi łaskami dla kapłanów i dusz w czyśćcu. W swoich orędziach Jezus i Maryja mówią, że Płomień Miłości Niepokalanego Serca Maryi jest największą łaską udzieloną ludzkości od Wcielenia. A w niezbyt odległej przyszłości jej płomień pochłonie cały świat.
Ojciec Stefano Gobbi
Dlaczego Gisella Cardia?
Po trzecie, przekazom często towarzyszyły widoczne zjawiska, dowody fotograficzne znalezione w W Cammino con Maria, która nie może być owocem subiektywnej wyobraźni, zwłaszcza obecności stygmatów na ciele Giselle i pojawienia się krzyży lub tekstów religijnych w krew na ramionach Giselli. Zobacz zdjęcia z jej strony objawień 
Jennifer
Dlaczego Manuela Strack?
Dlaczego wizjonerki Naszej Pani z Medziugorja?
Dlaczego Pedro Regis?
Dlaczego Sługa Boży Luisa Piccarreta?
świętych. Dopiero gdy została „Córką Marii”, koszmary w końcu ustały w wieku jedenastu lat. W następnym roku Jezus zaczął do niej wewnętrznie przemawiać, zwłaszcza po przyjęciu Komunii św. Kiedy miała trzynaście lat, ukazał się jej w wizji, której była świadkiem z balkonu swojego domu. Tam, na ulicy poniżej, zobaczyła tłum i uzbrojonych żołnierzy prowadzących trzech więźniów; rozpoznała Jezusa jako jednego z nich. Kiedy przybył pod jej balkon, podniósł głowę i zawołał: „Duszo, pomóż mi! ” Głęboko wzruszona Luisa ofiarowała się od tego dnia jako ofiara duszy w zadośćuczynieniu za grzechy ludzkości.
nieruchomy, sztywny stan, który wyglądał prawie tak, jakby była martwa. Dopiero gdy ksiądz wykonał znak krzyża na jej ciele, Luiza odzyskała zdolności. Ten niezwykły mistyczny stan trwał aż do jej śmierci w 1947 r. - po czym nastąpił niemały pogrzeb. W tym okresie jej życia nie chorowała fizycznie (do końca zachorowała na zapalenie płuc) i nigdy nie doświadczyła odleżyn, mimo że była przykuta do swojego małego łóżeczka przez sześćdziesiąt cztery lata.
Dlaczego Simona i Angela?
Waleria Copponi