Луз - Итоаткор бошед ва дар ин ҳафтаи муқаддас зиндагӣ кунед ...

Паёми Худованди мо Исои Масеҳ ба Луз де Мария де Бонилла 15 марти соли 2024:

Фарзандони маҳбуби ман, шумо дар дили ман муҳаббати Маро қабул мекунед. Ман туро дуст медорам ва мебахшам, туро мебахшам ва туро дӯст медорам. Кӯдакон, ман шуморо даъват мекунам, ки Ҳафтаи муқаддасро дар андеша зиндагӣ кунед. Итоаткор бошед (ниг. 2 Қӯр. 10:4–7; Рум. 5:6) ва дар ин Ҳафтаи муқаддас зиндагӣ кунед, чунон ки шумо ҳеҷ гоҳ дар он зиндагӣ накардаед. Ин як ҳафта дар сол аст, ки шумо набояд барои ҷашн берун равед, балки бояд дар бораи корҳо ва амалҳои шахсии худ дар худ мулоҳиза кунед. Барои шумо мулоҳиза кардан ва барои тамоми умри худ омода шудан лозим аст. Тағйироти шахсӣ як лаҳза нест, балки асоси он аст, ки шумо бо роҳи Ман кор кунед ва амал кунед. Мехохам, ки заминеро, ки «ширу асал равон аст»-ро бичашед. (Хур. 3: 8), аммо хар кас бо ихтиёри худ тоъат ё нофармониро интихоб мекунад. Натарсидан аз огоҳиҳои Ман, натарсидан аз ваҳйҳое, ки Модари муқаддаси ман додааст, натарсидам аз огоҳиҳои маҳбуби ман Микоил Архангел, омодагии рӯҳонӣ дар ин лаҳза муҳим аст.

Ҷанг бо суръати суст, вале устувор пеш меравад, ки метавонад дар як лаҳза тағйир ёбад ва он чизеро, ки шумо дар дур медидед, аз як лаҳза то лаҳзаи дигар дар пеши худ хоҳед дид. Ин офати бузурги ҷанг барои онҳое, ки дар айни замон аз он азоб мекашанд, даҳшат меорад ва дар тамоми замин паҳн хоҳад шуд ва барои фарзандони Ман, ки ман онҳоро даъват мекунам, ки бидуни имон ва умед ва амният дар ҳифзи хонаи худ зиндагӣ кунанд. Бачаҳо, ҳушёр бошед! Ман ба шумо маълум мекунам, ки яке аз бемориҳое, ки истифодаи нодурусти илм ба инсоният меорад ва ба роҳҳои нафас таъсири ҷиддӣ мерасонад ^[1]Растаниҳои шифобахше, ки аз ҷониби Осмон барои таҳкими системаи нафас тавсия дода мешавад, инҳоянд: санавбар, дулона, mullein, эвкалипт, эхинацея ва ананас – дар саҳифаи 22-и китобча дар бораи Растаниҳои шифобахш, инчунин пӯст ба таври мухтасар, бо дарди шадиди сар. Вақте ки насли инсон дар бораи аломатҳо нигарон аст, ин беморӣ пеш рафта, ба шуши фарзандонам зарари ҷиддӣ мерасонад.

Фарзандони азиз, бедор шудани якчанд вулканхо ^[2]Вулқонҳо: пай дар пай оғоз карда, баъзе парвозҳои ҳавоиро маҳдуд мекунад ва боиси тарс дар фарзандони Ман, ки дар наздикии бузургҷуссаҳои вулканӣ зиндагӣ мекунанд, мегардад. Дар ин лахза иблис ба осонй кисми зиёди инсониятро, ки аз ифлосии чисмон кур шуда буд, ба даст гирифта, аз ифлосии Садом ва Аморо пеш гузашта истодааст. Иблис ва ёрони ӯ дар ҷустуҷӯи неъмати ҷони худ рӯи замин ҳуҷум карданд ва фарзандони ман онҳоро хушнуд мекунанд. Муқовимат кунед, кӯдакон! Ба васвасаи зиёд муқобилат кунед; қавӣ будан, беҷуръат мондан — домҳои бадӣ хеле зиёданд: занон бо фаҳшои зиёд мепӯшанд, мардон либосҳои танг ва бо матоъҳои ба занон монанд мепӯшанд. Дар ҳаёти ин насл чӣ қадар гуноҳ ва изтироб вуҷуд дорад! Хонаи ман сабрро интизор шуд, ки насли башар дигаргун шавад, аммо шумо нофармон ҳастед ва бо завқи фосиди худ идома медиҳед ва шайтонро хушнуд мекунед. Ин замонест, ки инсоният вазни хатоҳои хеле ҷиддии худро эҳсос хоҳад кард, ки бо онҳо Маро хафа мекунад.

Дуо кун, фарзандонам, дуо кун; замин сахт меларзад, ки дар як вакт дар якчанд мамлакат хис карда мешавад.

Дуо кун, фарзандонам, дуо кун; инсоният аз беитоатӣ, ғурур ва беинсофӣ, ки шумо Маро хафа мекунед, дард хоҳад дошт.

Фарзандони Ман дуо гӯед, барои Калисои Ман дуо гӯед; як кисми фарзандони ман дар сарсонанд ^[3]Нофаҳмиҳои бузург:. Баъзе калисоҳои Ман таҳқир карда шуданд ва хоҳанд шуд ^[4]Тақвоми калисоҳо:, дар ҳоле ки онҳое, ки бояд хонаи Манро нигоҳубин кунанд, иҷозат медиҳанд, ки онҳоро ҳамчун макони фароғат истифода баранд. Чӣ гуна Дили ман дарднок аст!

Фарзандони маҳбуби ман, дуо гӯед ва ҷуброн кунед, Маро дар Иди Муборак зиёрат кунед, Маро дар муқаддасоти Эвхарист қабул кунед ^[5]Китобча барои зеркашӣ дар бораи Эвхаристии муқаддас:, ки ман туро қувват мебахшам ва дӯст медорам. туро баракат медихам.

Исо

Салом Марям, покиза, ки бе гуноҳ буд

Салом Марям, покиза, ки бе гуноҳ буд

Салом Марям, покиза, ки бе гуноҳ буд

Шарҳи Луз де Мария

Бародарон ва хоҳарон,

Дар саҷда ва миннатдорӣ ба Худованди мо Исои Масеҳ муттаҳид шуда, дуо кунем:

То абад ҳамду сано бод, Исои муқаддаси ман,

Дар осмону дар замин Номи Ту ҳамду сано бод.

То абад ҳамду сано бод, Исои муқаддаси ман,

Дар осмону дар замин Номи Ту ҳамду сано бод.

Бигзор Исои муқаддаси ман то абад ситоиш карда шавад, эҳтиром ва эҳтиром карда шавад, бо Марям, ки бе доғи гуноҳи аслӣ таваллуд шудааст.

Парвардигори ман ва Худои ман! Мо дар назди Ту, дар назди Каломи Илоҳии Ту саҷда мекунем ва бар зидди табиати инсонии худамон меҷангем, то иродаи муқаддаси Туро иҷро кунем.

Мо ташнаи Ту ҳастем, эй Парвардигори ман ва Худои ман! Мо ташнаи Каломи Ту ҳастем - на аз он сабаб, ки мо Туро дӯст намедорем ё Туро ҳис намекунем, балки аз он сабаб ки мо ҳамеша ташнаи Ту ҳастем, зеро ба қуввати Ту ниёз дорем, мо ба таслими Ту ба иродаи Падар ниёз дорем.

Бигзор туро дар ҳар замон ва дар ҳама ҷо парастиш кунӣ, ки Ту Подшоҳи ҷалол, Подшоҳи қувват ва бузургӣ ҳастӣ, зеро ки Ту Устоди ҳама махлуқот ҳастӣ; бигзор туро хозир ва то абад таърифу таъриф кунанд.

 Мо мисли кӯдаке, ки дар оғӯши Падараш буд, ба иродаи Ту таслим мешавем.

, Омин.