Nia Sinjorino de Zaro di Ischia ricevita de Simona Marto 8, 2023:
Mi vidis Patrinon. Ŝi portis malhelruĝan robon kaj oran zonon ĉirkaŭ la talio. Sur ŝia kapo estis blanka vualo kaj la krono el dek du steloj, sur ŝiaj ŝultroj malhelverda mantelo, kiu malsupreniris ĝis ŝiaj nudaj piedoj, kiuj ripozis sur la globo. Patrino havis la brakojn malfermitaj en signo de bonvenigo, kaj sur ŝia brusto estis karna koro kronita per dornoj. En la dekstra mano Patrino havis longan Sanktan Rozarion, kvazaŭ faritan el glacigutoj. Jesuo Kristo estu laŭdata.
Miaj karaj infanoj, mi amas vin kaj dankas vin, ke vi rapidis al ĉi tiu mia voko.
Miaj infanoj, preĝu kaj preĝu aliajn. Infanoj, estu pretaj sekvi mian amatan Jesuon ĝis la Kalvario. Infanoj miaj, kiam ĉio iras bone, estas facile esti bonaj kristanoj, sed en la momento de la kruco, tie oni devas esti [bonaj kristanoj]. En la momento, kiam vi alfrontas malfacilaĵojn, en la momento, kiam vi estas ŝarĝita per la kruco, estu preta sekvi mian Filon ĝis la piedo de Lia Kruco; sekvu Lin sur la Kalvario, restu apud Lia flanko, estu bonaj kristanoj.
Miaj infanoj, nenio estas ŝuldata al vi, sed ĉio estas donita al vi per la grandega amo, kiun la Patro havas al ĉiu el vi. Infanoj miaj, se mi malsupreniras inter vin, estas nur pro la grandega amo de la Patro. Mi malsupreniras al vi por montri al vi la vojon, por preni vin je la mano kaj konduki vin al Kristo, por averti vin, por ke vi ĉiuj estu savitaj. Se tio estas ebla, estas tiel nur per la grandega kompato de la Patro.
Miaj infanoj, mi amas vin kaj ĉiam estas ĉe via flanko. Preĝu, miaj infanoj, vivu la sakramentojn, genuu antaŭ la Sankta Sakramento de la Altaro kaj faru silentan adoradon. Miaj infanoj, en tempoj de provo kaj malĝojo, ne forturniĝas de mi, sed forte tenas la Sanktan Rozarion kaj preĝas kun pli granda fervoro. Rigardu mian Filon sur la Kruco, najlita pro amo al vi, kaj Li donos al vi forton. Preĝu, infanoj, preĝu kaj instruu infanojn preĝi - la estonteco estas ilia.
Nun mi donas al vi mian sanktan benon.
Dankon, ke vi rapidis al mi.
Kial Simona kaj Angela?
Alicja Lenczewska
Elizabeto Kindelmann
Per kio fariĝis La Spirita Taglibro, Jesuo kaj Maria instruis Elizabeton, kaj ili daŭre instruas la fidelulojn pri la dia arto de sufero por savo de animoj. Taskoj estas asignitaj por ĉiu tago de la semajno, kiuj implikas preĝon, fastadon kaj nokton viglojn, kun belaj promesoj ligitaj al ili, laĉitaj per specialaj gracoj por pastroj kaj la animoj en purgatorio. En iliaj mesaĝoj, Jesuo kaj Maria diras, ke La Flamo de Amo de la Senmakula Koro de Maria estas la plej granda graco donita al la homo ekde la Enkarniĝo. Kaj en la ne tiom malproksima estonteco ŝia flamo englutos la tutan mondon.
Patro Stefano Gobbi
Kial Gisella Cardia?
Trie, la mesaĝoj ofte estis akompanataj de videblaj fenomenoj, fotografaj evidentaĵoj En Cammino kun Maria, kio ne povas esti frukto de subjektiva imago, precipe la ĉeesto de la stigmato sur la korpo de Giselle kaj la apero de krucoj aŭ religiaj tekstoj en sango sur la brakoj de Gisella. Vidu la bildojn prenitajn de ŝia apera retejo 
jennifer
Kial Manuela Strack?
Kial la Vidantoj de Nia Sinjorino de Medjugorje?
Kial Petro Regis?
Kial la Servistino de Dio Luisa Piccarreta?
de la sanktuloj. Nur post kiam ŝi fariĝis "Filino de Maria", la koŝmaroj fine ĉesis en la aĝo de dek unu jaroj. En la sekva jaro, Jesuo komencis paroli interne al ŝi precipe post ricevado de la Sankta Komunio. Kiam ŝi estis dek tri, Li aperis al ŝi en vizio, kiun ŝi vidis de la balkono de sia hejmo. Tie, sur la strato sube, ŝi vidis homamason kaj armitajn soldatojn gvidantajn tri kaptitojn; ŝi rekonis Jesuon kiel unu el ili. Kiam Li alvenis sub ŝian balkonon, Li levis la kapon kaj kriis: “Animo, helpu Min! ” Profunde kortuŝita, Luisa sin ofertis de tiu tago kiel viktima animo en repago pro la pekoj de la homaro.
nemovebla, rigida-simila stato, kiu aperis preskaŭ kvazaŭ ŝi estus mortinta. Nur kiam pastro faris la signon de la Kruco super ŝia korpo, Luisa reakiris siajn kapablojn. Ĉi tiu rimarkinda mistika stato daŭris ĝis ŝia morto en 1947 - sekvata de entombigo, kiu ne estis malgranda afero. Dum tiu periodo de ŝia vivo, ŝi ne suferis fizikan malsanon (ĝis ŝi pereis de pulminflamo ĉe la fino) kaj ŝi neniam spertis litotukojn, malgraŭ estado limigita al sia eta lito dum sesdek kvar jaroj.
Valeria Copponi