En la hodiaŭa unua meslegado, Nia Sinjoro diras:
Vi diras: La vojo de la Eternulo ne estas justa. Aŭskultu nun, domo de Izrael: ĉu mia maniero estas maljusta, aŭ pli ĝuste, ĉu viaj vojoj ne estas maljustaj? Kiam iu virta deturnas sin de virto por fari malbonagon, kaj mortas, estas pro la malbonago, kiun li faris, ke li devas morti. Sed se la malvirtulo deturnas sin de la malboneco, kiun li faris, faras justulon kaj juston, li konservos sian vivon; ĉar li deturnis sin de ĉiuj pekoj, kiujn li faris, li certe vivos, li ne mortos. (Ezekiel 18: 25)
Multaj modernistoj hodiaŭ atribuas ĉi tiujn vortojn de justeco al la "Dio de la Malnova Testamento" "- venĝema, senkompata diaĵo, kiu kaŭzas morton ĉiufoje. La "Dio de la Nova Testamento", aliflanke, estas tiu de kompato, toleremo kaj amo, kiu ĉirkaŭbrakas ĉiujn pekulojn sendube; oni atendas de ili nenion kompense krom havi "fidon" al la amo de Dio.
Nenio povus esti pli malproksima de la vero, kompreneble. Tio estas la herezo de "universalismo", la kredo, ke ĉiuj estos savitaj. La Dio de la tuta Biblio estas Unu kaj la sama, kiu "estas amo."[1]1 John 4: 8 Fakte la unuaj vortoj predikitaj de Jesuo estis "Penti kaj kredu la bonajn novaĵojn. "[2]Mark 1: 15
En sia nova libro, D-ro Ralph Martin klarigas la nunan krizon de vero en la Eklezio:
Se mi priskribus, kiom multaj el niaj kunkatolikoj vidas la mondon hodiaŭ, mi priskribus ĝin tiel: "Larĝa kaj larĝa estas la vojo, kiu kondukas al la ĉielo, kaj preskaŭ ĉiuj iras tiel; mallarĝa estas la pordo, kiu kondukas al infero, malfacila estas la vojo, kaj malmultaj estas, kiuj vojaĝas tiel. " Ĉi tio ... estas la ĝusta malo de tio, kion Jesuo mem diras pri la situacio de la homa raso, kiel Li vidas ĝin. La defaŭlta situacio de la homa raso estas perdita - ne konservita - kaj la avertoj de Jesuo pri tio estas ricevotaj kun la plej granda atento. -Preĝejo en Krizo: Vojoj Antaŭen, p. 67, Eldonejo pri Eŭmaŭso
Inter la multaj viktimoj de politika ĝusteco hodiaŭ estas la esprimoj "justeco", "infero" aŭ "puno". De jardekoj, katolikaj retiriĝaj domoj estis la bredejo de Nova Epoko kaj radikalaj feminismaj programoj, kiujn multaj en la hierarkio ricevis senpagan enirpermesilon. Sed laikoj aŭ pastroj, kiuj traktas la veron pri peko, eterna kondamno, riparo, konsekvencoj, ktp, estas ŝajne la vera problemo. Jes, la koro de la Evangelio estas efektive la nekredeblaj amo kaj kompato de Dio ... sed eĉ tiu pasejo de la Vorto finiĝas per averto:
Ĉar Dio tiel amis la mondon, ke Li donis sian solan Filon, por ke ĉiuj, kiuj kredas al li, ne pereu, sed havu eternan vivon. Ĉar Dio sendis Sian Filon en la mondon, por kondamni la mondon, sed por ke la mondo per li estu savita. Kiu kredas al li, tiu ne estos kondamnita, sed kiu ne kredas, tiu jam estis kondamnita, ĉar li ne kredis al la nomo de la sola Filo de Dio. (John 3: 16-18)
Sed tiam ĝi ricevas vere politike malĝusta:
Kiu kredas al la Filo, tiu havas eternan vivon; sed kiu malobeas la Filon, tiu ne vidos vivon, sed la kolero de Dio restas sur li. (John 3: 36)
Kondamnita? Kolerego? Ĉu vere? Jes, vere. Sed kiel ni aŭdas en tiu Evangelio kaj hodiaŭa unua legado, Dio ĝis nun donis sian vivon, por ke pekuloj ne nur estu savitaj, sed resanigitaj de la detruaj efikoj de peko.
"Ĉu mi efektive ricevas ian plezuron de la morto de malvirtulo?" diras la Sinjoro, la Eternulo. "Ĉu mi ne ĝojas prefere, kiam li deturnas sin de sia malbona vojo, por vivi?" (Ezekiel 18: 23)
Hodiaŭ nia mondo rapide forigas la limojn inter bono kaj malbono, ĝusta kaj malĝusta, la vero kaj la mensogo; inter bestoj kaj viro, inter masklo kaj ino, inter vivado kaj mortado. Sekve, la antaŭdiritaj tempoj en la Sankta Skribo estas nun sur nin, kiam la mano de Dio estas devigita purigi la mondon, laŭ antaŭvidantoj tra la mondo. En 1975, kunveninta sur la Placo Sankta Petro kun Papo Paŭlo la XNUMX-a, D-ro Ralph Martin profetis, kiu eble estas la plej bona resumo de Nia Sinjoro pri tio, kio estas ĉi tie kaj venonta:
Ĉar mi amas vin, mi volas montri al vi, kion mi faras en la mondo hodiaŭ. Mi volas prepari vin por kio venos. Tagoj de mallumo venas sur la mondon, tagoj de aflikto ... Konstruaĵoj nun starantaj ne staros. Subtenoj, kiuj estas nun por mia popolo, ne estos. Mi volas, ke vi estu preta, Mia popolo, koni nur Min kaj algluiĝi al Mi kaj havi Min laŭ maniero pli profunda ol iam ajn antaŭe. Mi kondukos vin en la dezerton ... Mi senigos vin de ĉio, pri kio vi dependas nun, do vi dependas nur de Mi. Tempo de mallumo venas sur la mondon, sed tempo de gloro venas por Mia Eklezio, tempo de gloro venas por Mia popolo. Mi elverŝos sur vin ĉiujn donacojn de mia Spirito. Mi preparos vin por spirita batalo; Mi preparos vin por tempo de evangeliismo, kiun la mondo neniam vidis ... Kaj kiam vi havos nenion krom Mi, vi havos ĉion: teron, kampojn, hejmojn kaj fratojn kaj fratojn kaj amon kaj ĝojon kaj pacon pli ol iam ajn antaŭe. Estu preta, miaj homoj, mi volas prepari vin ... —Pentekosta lundo, 1975, Romo, Italujo
Simila vorto venis al Fr. Michael Scanlan jaron poste (vidu tie). Tamen ĉi tiuj estas nur eoesoj de tio, kion Jesuo diris al Servisto de Dio Luisa Piccarreta plurajn jardekojn antaŭe:
Filino mia, la tero ankoraŭ ne estas purigita; la popoloj ankoraŭ malmoliĝas. Kaj krome, se la plago ĉesos, kiu savos la pastrojn? Kiu konvertos ilin? La vesto, kiu por multaj el ili kovras iliajn vivojn, estas tiel bedaŭrinda, ke eĉ la laikuloj naŭzas alproksimiĝi al ili ... En multaj punktoj [sur la tero] ili diros: "Ĉi tie estis tia urbo, ĉi tie tiaj konstruaĵoj." Iuj punktoj tute malaperos. La tempo estas mallonga. Viro atingis la punkton devigi Min puni lin. Li volis preskaŭ defii Min, instigi Min, kaj mi restis pacienca - sed ĉiuj tempoj venas. Ili ne volis koni Min per amo kaj kompato - ili konos Min per Justeco. —La 4-a, la 21-a de novembro, 1915; Libro de Ĉielo, Volumo 11
Sed eĉ ĉi tio estas amo - kvankam ĝi estas "malmola amo." A Bonega Skuado de la Eklezio kaj de la mondo necesas, ne ĉar Dio devas ellasiĝi kiel iu ekscitita tirano, sed por savi la plej grandan nombron da animoj. Sekve, justeco estas amo, justeco ankaŭ estas kompato.
Dum landoj daŭre vastigas leĝojn pri abortigo, redifinas homan naturon kaj eksperimentas kun nia DNA mem ... ŝajnas, ke kolektive la homaro ne plu agnoskos Dion alimaniere. Estas ja niaj maljustaj manieroj.
- Mark Mallett
Rilata Legado
Faustina, kaj la Tago de la Sinjoro
Alicja Lenczewska
Elizabeto Kindelmann
Per kio fariĝis La Spirita Taglibro, Jesuo kaj Maria instruis Elizabeton, kaj ili daŭre instruas la fidelulojn pri la dia arto de sufero por savo de animoj. Taskoj estas asignitaj por ĉiu tago de la semajno, kiuj implikas preĝon, fastadon kaj nokton viglojn, kun belaj promesoj ligitaj al ili, laĉitaj per specialaj gracoj por pastroj kaj la animoj en purgatorio. En iliaj mesaĝoj, Jesuo kaj Maria diras, ke La Flamo de Amo de la Senmakula Koro de Maria estas la plej granda graco donita al la homo ekde la Enkarniĝo. Kaj en la ne tiom malproksima estonteco ŝia flamo englutos la tutan mondon.
Patro Stefano Gobbi
Kial Gisella Cardia?
Trie, la mesaĝoj ofte estis akompanataj de videblaj fenomenoj, fotografaj evidentaĵoj En Cammino kun Maria, kio ne povas esti frukto de subjektiva imago, precipe la ĉeesto de la stigmato sur la korpo de Giselle kaj la apero de krucoj aŭ religiaj tekstoj en sango sur la brakoj de Gisella. Vidu la bildojn prenitajn de ŝia apera retejo 
jennifer
Kial Manuela Strack?
Kial la Vidantoj de Nia Sinjorino de Medjugorje?
Kial Petro Regis?
Kial la Servistino de Dio Luisa Piccarreta?
de la sanktuloj. Nur post kiam ŝi fariĝis "Filino de Maria", la koŝmaroj fine ĉesis en la aĝo de dek unu jaroj. En la sekva jaro, Jesuo komencis paroli interne al ŝi precipe post ricevado de la Sankta Komunio. Kiam ŝi estis dek tri, Li aperis al ŝi en vizio, kiun ŝi vidis de la balkono de sia hejmo. Tie, sur la strato sube, ŝi vidis homamason kaj armitajn soldatojn gvidantajn tri kaptitojn; ŝi rekonis Jesuon kiel unu el ili. Kiam Li alvenis sub ŝian balkonon, Li levis la kapon kaj kriis: “Animo, helpu Min! ” Profunde kortuŝita, Luisa sin ofertis de tiu tago kiel viktima animo en repago pro la pekoj de la homaro.
nemovebla, rigida-simila stato, kiu aperis preskaŭ kvazaŭ ŝi estus mortinta. Nur kiam pastro faris la signon de la Kruco super ŝia korpo, Luisa reakiris siajn kapablojn. Ĉi tiu rimarkinda mistika stato daŭris ĝis ŝia morto en 1947 - sekvata de entombigo, kiu ne estis malgranda afero. Dum tiu periodo de ŝia vivo, ŝi ne suferis fizikan malsanon (ĝis ŝi pereis de pulminflamo ĉe la fino) kaj ŝi neniam spertis litotukojn, malgraŭ estado limigita al sia eta lito dum sesdek kvar jaroj.
Kial Simona kaj Angela?
Valeria Copponi