Nia Sinjorino de Zaro to angela la 8an de julio, 2020:
Ĉi-vespere Patrino aperis ĉiuj vestita en blanka. La mantelo, kiu estis ĉirkaŭvolvita al ŝi kaj kovrita ŝia kapo, estis ankaŭ blanka, sed kvazaŭ travidebla kaj kovrita de brilo. Patrino havis la brakojn malfermitaj; en ŝia dekstra mano estis longa sankta rozario, blanka kun lumo, kaj en la maldekstra mano ŝi havis grandan blankan rozon, kiu iom post iom perdis siajn petalojn, sed sen perdi sian belon. Sur ŝia brusto, Patrino havis korpon de karno kronita per dornoj; ŝiaj piedoj estis nudaj kaj ripozis sur la mondo. Ke Jesuo Kristo estu laŭdata.
Karaj infanoj, dankon, ke ĉi-vespere vi denove estas ĉi tie en miaj benitaj arbaretoj por bonvenigi min kaj respondi ĉi tiun mian vokon. Miaj infanoj, se mi estas ĉi tie en ĉi tiu benita loko, ĝi estas per la grandega amo de Dio, kiu volas, ke vi ĉiuj estu savitaj. Miaj infanoj, mi diris al vi delonge: "Preĝu, amu unu la alian, formu preĝajn cenaklojn, ne peku, amu vian proksimulon kiel vin mem". Estis multaj avertoj kaj mesaĝoj, kiujn mi alportas al vi ĉiumonate, kaj multaj amas min kaj sekvas miajn konsilojn. Sed ve, estas same multaj, kiuj ne kredas kaj kiuj atendas signon. Jen la plej granda signo: mi estas inter vi! Infanoj, multaj konvertiĝis per la amo, kiun mi transdonis al ili, multaj pekuloj revenis al Dio, postlasante malnovajn kutimojn, kaj ili komencis sekvi mian Filon Jesuon. Infanoj, ĉi tiuj arbaroj estas benita loko; ili fariĝos didomo, ekestos malgranda kapelo kaj poste granda preĝejo. Sed la tempoj de Dio ne estas viaj tempoj; ne timu, Dio ĉiam plenumas siajn promesojn, kaj kiam la tempoj maturiĝos, ĉio ĉi realiĝos. Preĝu! Miaj infanoj, ĉi tiu rozo, kiun mi havas en mia maldekstra mano, reprezentas la Eklezion; la petaloj falantaj estas miaj elektitaj kaj favorataj filoj [te pastroj], kiuj falas pro sia malfortikeco. Bonvolu ne juĝi, sed preĝi por ili: ili bezonas tiom da preĝo. La tuta Eklezio bezonas preĝon. Estos mallumaj tempoj, sed preĝu. En ĉiu preĝa tombejo preĝu ĉiutage por la Eklezio.
Poste mi preĝis kun Patrino kaj fine ŝi benis ĉiujn.
En la nomo de la Patro, la Filo kaj la Sankta Spirito. Amen.
Kial Simona kaj Angela?
Alicja Lenczewska
Elizabeto Kindelmann
Per kio fariĝis La Spirita Taglibro, Jesuo kaj Maria instruis Elizabeton, kaj ili daŭre instruas la fidelulojn pri la dia arto de sufero por savo de animoj. Taskoj estas asignitaj por ĉiu tago de la semajno, kiuj implikas preĝon, fastadon kaj nokton viglojn, kun belaj promesoj ligitaj al ili, laĉitaj per specialaj gracoj por pastroj kaj la animoj en purgatorio. En iliaj mesaĝoj, Jesuo kaj Maria diras, ke La Flamo de Amo de la Senmakula Koro de Maria estas la plej granda graco donita al la homo ekde la Enkarniĝo. Kaj en la ne tiom malproksima estonteco ŝia flamo englutos la tutan mondon.
Patro Stefano Gobbi
Kial Gisella Cardia?
Trie, la mesaĝoj ofte estis akompanataj de videblaj fenomenoj, fotografaj evidentaĵoj En Cammino kun Maria, kio ne povas esti frukto de subjektiva imago, precipe la ĉeesto de la stigmato sur la korpo de Giselle kaj la apero de krucoj aŭ religiaj tekstoj en sango sur la brakoj de Gisella. Vidu la bildojn prenitajn de ŝia apera retejo 
jennifer
Kial Manuela Strack?
Kial la Vidantoj de Nia Sinjorino de Medjugorje?
Kial Petro Regis?
Kial la Servistino de Dio Luisa Piccarreta?
de la sanktuloj. Nur post kiam ŝi fariĝis "Filino de Maria", la koŝmaroj fine ĉesis en la aĝo de dek unu jaroj. En la sekva jaro, Jesuo komencis paroli interne al ŝi precipe post ricevado de la Sankta Komunio. Kiam ŝi estis dek tri, Li aperis al ŝi en vizio, kiun ŝi vidis de la balkono de sia hejmo. Tie, sur la strato sube, ŝi vidis homamason kaj armitajn soldatojn gvidantajn tri kaptitojn; ŝi rekonis Jesuon kiel unu el ili. Kiam Li alvenis sub ŝian balkonon, Li levis la kapon kaj kriis: “Animo, helpu Min! ” Profunde kortuŝita, Luisa sin ofertis de tiu tago kiel viktima animo en repago pro la pekoj de la homaro.
nemovebla, rigida-simila stato, kiu aperis preskaŭ kvazaŭ ŝi estus mortinta. Nur kiam pastro faris la signon de la Kruco super ŝia korpo, Luisa reakiris siajn kapablojn. Ĉi tiu rimarkinda mistika stato daŭris ĝis ŝia morto en 1947 - sekvata de entombigo, kiu ne estis malgranda afero. Dum tiu periodo de ŝia vivo, ŝi ne suferis fizikan malsanon (ĝis ŝi pereis de pulminflamo ĉe la fino) kaj ŝi neniam spertis litotukojn, malgraŭ estado limigita al sia eta lito dum sesdek kvar jaroj.
Valeria Copponi