Nia Sinjorino de Zaro to angela la 26an de februaro 2021:
Ĉi-posttagmeze Patrino aperis kiel Reĝino kaj Patrino de ĉiuj popoloj. Ŝi portis rozkoloran robon kaj estis envolvita en grandan bluverdan mantelon. Ŝi havis siajn brakojn malfermitaj en signo de bonvenigo kaj en sia dekstra mano longa blanka sankta rozario, kvazaŭ el lumo. Sur ŝia kapo estis krono de reĝino. La piedoj de patrino estis nudaj kaj estis metitaj sur la mondon. La mondo estis ĉirkaŭita de granda griza nebulo. Patrino havis tre belan rideton, sed ŝiaj okuloj estis plenaj de larmoj. Jesuo Kristo estu laŭdata.
Karaj infanoj, dankon, ke hodiaŭ vi denove estas ĉi tie en miaj benitaj arbaroj por bonvenigi min kaj respondi al ĉi tiu mia alvoko. Infanoj, ĉi tio estas tempo de graco, ĝi estas tempo de pardono. Karaj infanoj, bonvolu ne perdi pli da tempo, kaj revenu al Dio. Miaj infanoj, malfacilaj tempoj vin atendas, kiel mi rakontas al vi delonge. Jen la tempoj de doloro, kaj se vi ne fortigas vin per preĝo kaj sakramentoj, vi facile falos. Karaj amataj infanoj, mi petas de vi preĝajn Rokojn de kelka tempo, kaj de kelka tempo mi diras al vi, ke vi parfumu viajn domojn per preĝo. Miaj infanoj, preĝo helpas vin, por ke en la momentoj de la granda provo vi ne hezitu. Bonvolu aŭskulti min.
Tiam Patrino petis min preĝi kun ŝi. Subite aperis io simila al granda drako, forte skuanta sian voston: ĝi flagris ĝin tiel forte, ke ĝi tremigis la teron. Patrino diris al mi:
Ne timu, ĝi neniel malutilos al vi. Malbono volas superi bonon kaj la tero estas ĉiam pli en la teno de malbono. Viroj pli kaj pli fidas al scienco kaj malmulte al Dio. Dio ofte estas metita en duan lokon aŭ simple eĉ ne estas nomita. Infanoj, metu Dion unue en viajn vivojn: konfidu vin al Dio kaj metu ĉion en liajn manojn. Dio amas vin kaj volas vian bonon. Karaj infanoj, preĝu multe por la sorto de ĉi tiu mondo kaj por la sorto de la tuta homaro.
Tiam Patrino etendis siajn brakojn kaj el siaj manoj eliris radioj kiel lumo, lumigante la tutan arbaron. Fine ŝi benis ĉiujn. En la nomo de la Patro, la Filo kaj la Sankta Spirito. Amen.
Rilata Legado
Kial Simona kaj Angela?
Alicja Lenczewska
Elizabeto Kindelmann
Per kio fariĝis La Spirita Taglibro, Jesuo kaj Maria instruis Elizabeton, kaj ili daŭre instruas la fidelulojn pri la dia arto de sufero por savo de animoj. Taskoj estas asignitaj por ĉiu tago de la semajno, kiuj implikas preĝon, fastadon kaj nokton viglojn, kun belaj promesoj ligitaj al ili, laĉitaj per specialaj gracoj por pastroj kaj la animoj en purgatorio. En iliaj mesaĝoj, Jesuo kaj Maria diras, ke La Flamo de Amo de la Senmakula Koro de Maria estas la plej granda graco donita al la homo ekde la Enkarniĝo. Kaj en la ne tiom malproksima estonteco ŝia flamo englutos la tutan mondon.
Patro Stefano Gobbi
Kial Gisella Cardia?
Trie, la mesaĝoj ofte estis akompanataj de videblaj fenomenoj, fotografaj evidentaĵoj En Cammino kun Maria, kio ne povas esti frukto de subjektiva imago, precipe la ĉeesto de la stigmato sur la korpo de Giselle kaj la apero de krucoj aŭ religiaj tekstoj en sango sur la brakoj de Gisella. Vidu la bildojn prenitajn de ŝia apera retejo 
jennifer
Kial Manuela Strack?
Kial la Vidantoj de Nia Sinjorino de Medjugorje?
Kial Petro Regis?
Kial la Servistino de Dio Luisa Piccarreta?
de la sanktuloj. Nur post kiam ŝi fariĝis "Filino de Maria", la koŝmaroj fine ĉesis en la aĝo de dek unu jaroj. En la sekva jaro, Jesuo komencis paroli interne al ŝi precipe post ricevado de la Sankta Komunio. Kiam ŝi estis dek tri, Li aperis al ŝi en vizio, kiun ŝi vidis de la balkono de sia hejmo. Tie, sur la strato sube, ŝi vidis homamason kaj armitajn soldatojn gvidantajn tri kaptitojn; ŝi rekonis Jesuon kiel unu el ili. Kiam Li alvenis sub ŝian balkonon, Li levis la kapon kaj kriis: “Animo, helpu Min! ” Profunde kortuŝita, Luisa sin ofertis de tiu tago kiel viktima animo en repago pro la pekoj de la homaro.
nemovebla, rigida-simila stato, kiu aperis preskaŭ kvazaŭ ŝi estus mortinta. Nur kiam pastro faris la signon de la Kruco super ŝia korpo, Luisa reakiris siajn kapablojn. Ĉi tiu rimarkinda mistika stato daŭris ĝis ŝia morto en 1947 - sekvata de entombigo, kiu ne estis malgranda afero. Dum tiu periodo de ŝia vivo, ŝi ne suferis fizikan malsanon (ĝis ŝi pereis de pulminflamo ĉe la fino) kaj ŝi neniam spertis litotukojn, malgraŭ estado limigita al sia eta lito dum sesdek kvar jaroj.
Valeria Copponi