Nia Sinjorino al Simona
, 8 aprilo 2020:
Mi vidis Patrinon: ŝi estis tute vestita per blanko, sur la kapo ŝi havis la kronon de dek du steloj kaj blankan vualon pikitan de oraj punktoj, kiuj malsupreniris al ŝiaj nudaj piedoj metitaj sur la mondon. Patrino havis la brakojn malfermitaj en signo de bonveno kaj en la dekstra mano estis sankta Rozario farita kvazaŭ el gutoj da glacio. Ke Jesuo Kristo estu laŭdata.
Karaj infanoj, mi amas vin. Infanoj, mi vidas multajn malgrandajn flamojn brulantajn de amo al la Sinjoro tra la tuta mondo, kaj ĉi tio plenigas mian koron de ĝojo. Mi amas vin miaj infanoj, mi amas vin. Infanoj, mi venas por kolekti mian armeon, mi venas por peti vin denove por via "jes" dirita per via koro, kun forto kaj konvinkiĝo. Mi kolektas la armeon de tiuj, kiuj amas Dion, tiujn, kiuj pretas batali kun la Sankta Rozario firme tenita en siaj manoj, kun fido kaj persistemo. Miaj infanoj, preĝu, ke la tuta homaro malfermu siajn korojn kaj lasu la Sanktan Spiriton agi en ili. Miaj infanoj, mi neniam laciĝos diri al vi, kiom granda estas la amo de la Sinjoro por ĉiu el vi; kiam ĉiu ĉi tiu malbono ĉirkaŭ la mondo finiĝos, nur la Resurektinta Sinjoro Jesuo povos doni al vi la forton rekomenci. Restu firmaj en la fido, fortigu vin per la sakramentoj, faru eŭkaristian adoron, preĝu infanoj, preĝu. Miaj infanoj, mi amas vin, mi estas via patrino kaj mi estas ĉiam apud vi eĉ en ĉi tiu periodo de mallumo; Mi ne forlasas vin, mi ne forlasas vin, mi tenas vin je la mano kaj akompanas vin en ĉiu paŝo de via vivo. Mi amas vin miaj infanoj, mi amas vin. Miaj amataj infanoj, mi ankoraŭ petas vin preĝo por mia amata Eklezio, por la Sankta Patro, por miaj favorataj kaj elektitaj filoj; bedaŭrinde, ho ve, ili penetras kaj perfidas min, forgesante la vestojn, kiujn ili portas, kaj la ĵurojn, kiujn ili prononcis. Preĝu por ili, miaj infanoj, preĝu, preĝu. Mi amas vin, infanoj. Nun mi donas al vi mian sanktan benon. Dankon, ke vi rapidis al mi.
Kial Simona kaj Angela?
Alicja Lenczewska
Elizabeto Kindelmann
Per kio fariĝis La Spirita Taglibro, Jesuo kaj Maria instruis Elizabeton, kaj ili daŭre instruas la fidelulojn pri la dia arto de sufero por savo de animoj. Taskoj estas asignitaj por ĉiu tago de la semajno, kiuj implikas preĝon, fastadon kaj nokton viglojn, kun belaj promesoj ligitaj al ili, laĉitaj per specialaj gracoj por pastroj kaj la animoj en purgatorio. En iliaj mesaĝoj, Jesuo kaj Maria diras, ke La Flamo de Amo de la Senmakula Koro de Maria estas la plej granda graco donita al la homo ekde la Enkarniĝo. Kaj en la ne tiom malproksima estonteco ŝia flamo englutos la tutan mondon.
Patro Stefano Gobbi
Kial Gisella Cardia?
Trie, la mesaĝoj ofte estis akompanataj de videblaj fenomenoj, fotografaj evidentaĵoj En Cammino kun Maria, kio ne povas esti frukto de subjektiva imago, precipe la ĉeesto de la stigmato sur la korpo de Giselle kaj la apero de krucoj aŭ religiaj tekstoj en sango sur la brakoj de Gisella. Vidu la bildojn prenitajn de ŝia apera retejo 
jennifer
Kial Manuela Strack?
Kial la Vidantoj de Nia Sinjorino de Medjugorje?
Kial Petro Regis?
Kial la Servistino de Dio Luisa Piccarreta?
de la sanktuloj. Nur post kiam ŝi fariĝis "Filino de Maria", la koŝmaroj fine ĉesis en la aĝo de dek unu jaroj. En la sekva jaro, Jesuo komencis paroli interne al ŝi precipe post ricevado de la Sankta Komunio. Kiam ŝi estis dek tri, Li aperis al ŝi en vizio, kiun ŝi vidis de la balkono de sia hejmo. Tie, sur la strato sube, ŝi vidis homamason kaj armitajn soldatojn gvidantajn tri kaptitojn; ŝi rekonis Jesuon kiel unu el ili. Kiam Li alvenis sub ŝian balkonon, Li levis la kapon kaj kriis: “Animo, helpu Min! ” Profunde kortuŝita, Luisa sin ofertis de tiu tago kiel viktima animo en repago pro la pekoj de la homaro.
nemovebla, rigida-simila stato, kiu aperis preskaŭ kvazaŭ ŝi estus mortinta. Nur kiam pastro faris la signon de la Kruco super ŝia korpo, Luisa reakiris siajn kapablojn. Ĉi tiu rimarkinda mistika stato daŭris ĝis ŝia morto en 1947 - sekvata de entombigo, kiu ne estis malgranda afero. Dum tiu periodo de ŝia vivo, ŝi ne suferis fizikan malsanon (ĝis ŝi pereis de pulminflamo ĉe la fino) kaj ŝi neniam spertis litotukojn, malgraŭ estado limigita al sia eta lito dum sesdek kvar jaroj.
Valeria Copponi