Nia Sinjorino de Zaro to Simona la 8an de decembro 2021:
Mi vidis Patrinon; ŝi estis tute blanke vestita, sur ŝia kapo estis krono el dek du steloj kaj delikata blanka vualo, sur ŝiaj ŝultroj larĝa blua mantelo, kiu malsupreniris ĝis ŝiaj piedoj, kiuj estis nudaj kaj metitaj sur la globon. Patrino havis la manojn kunigitaj en preĝado kaj inter ili blankan rozon kaj la kronon de la Sankta Rozario, kvazaŭ faritaj el glacigutoj. Estu laŭdata Jesuo Kristo...
Miaj karaj infanoj, mi amas vin kaj mi dankas vin, ke vi rapidis ĉi tien al ĉi tiu mia voko. Infanoj miaj, la Sinjoro plenigu vin per ĉiu graco kaj beno; kiel la petaloj de ĉi tiu rozo malsupreniras sur vin, tiel ankaŭ malsupreniras la gracojn de Dio. Mi amas vin, miaj infanoj, kaj mi venas denove por peti vin preĝon, preĝon por mia amata Eklezio.
Dum Patrino diris tion, mi komencis havi vizion. Dum la bildoj sekvis unu la alian, Patrino iomete klinis sin antaŭen, alportis la manojn al la vizaĝo kaj ekploris; ŝi ploris larmojn de sango, kiuj falis el ŝiaj manoj sur la mondon sub ŝi kaj tuŝinte ĝin, fariĝis floroj. Tiam Patrino rekomencis la mesaĝon, kun la okuloj ankoraŭ malsekaj pro larmoj sed kun dolĉa rideto.
Mi amas vin, miaj infanoj, mi amas vin per grandega amo. Infanoj miaj, mia amata Jesuo, via amata Jesuo, naskiĝu en viaj koroj; envolvu Lin per viaj larmoj kaj viaj ridetoj, lulu Lin per viaj preĝoj; amu Lin, infanoj, kaj bonvenigu Lin, faru Lin parto de viaj vivoj. Miaj karaj infanoj, mia amata Jesuo venis al la mondo por vi - por vi Li faris miraklojn. Estis ankaŭ por vi, ke Li mortis, kaj leviĝinte Li detruis la morton - ĉion ĉi por vi, miaj infanoj - por ke vi estu liberaj, liberaj de la katenoj de malbono. Mi amas vin, miaj infanoj, aŭskultu min, kiam mi diras al vi, ke vi amu Jesuon. Amu Lin per via tuta koro, per via tuta forto; amu Lin nun — ne atendu, amu Lin.
Patrino kovris nin ĉiujn per sia mantelo kaj poste rekomencis.
Mi amas vin, miaj infanoj. Nun mi donas al vi mian sanktan benon. Dankon, ke vi rapidis al mi.
Kial Simona kaj Angela?
Alicja Lenczewska
Elizabeto Kindelmann
Per kio fariĝis La Spirita Taglibro, Jesuo kaj Maria instruis Elizabeton, kaj ili daŭre instruas la fidelulojn pri la dia arto de sufero por savo de animoj. Taskoj estas asignitaj por ĉiu tago de la semajno, kiuj implikas preĝon, fastadon kaj nokton viglojn, kun belaj promesoj ligitaj al ili, laĉitaj per specialaj gracoj por pastroj kaj la animoj en purgatorio. En iliaj mesaĝoj, Jesuo kaj Maria diras, ke La Flamo de Amo de la Senmakula Koro de Maria estas la plej granda graco donita al la homo ekde la Enkarniĝo. Kaj en la ne tiom malproksima estonteco ŝia flamo englutos la tutan mondon.
Patro Stefano Gobbi
Kial Gisella Cardia?
Trie, la mesaĝoj ofte estis akompanataj de videblaj fenomenoj, fotografaj evidentaĵoj En Cammino kun Maria, kio ne povas esti frukto de subjektiva imago, precipe la ĉeesto de la stigmato sur la korpo de Giselle kaj la apero de krucoj aŭ religiaj tekstoj en sango sur la brakoj de Gisella. Vidu la bildojn prenitajn de ŝia apera retejo 
jennifer
Kial Manuela Strack?
Kial la Vidantoj de Nia Sinjorino de Medjugorje?
Kial Petro Regis?
Kial la Servistino de Dio Luisa Piccarreta?
de la sanktuloj. Nur post kiam ŝi fariĝis "Filino de Maria", la koŝmaroj fine ĉesis en la aĝo de dek unu jaroj. En la sekva jaro, Jesuo komencis paroli interne al ŝi precipe post ricevado de la Sankta Komunio. Kiam ŝi estis dek tri, Li aperis al ŝi en vizio, kiun ŝi vidis de la balkono de sia hejmo. Tie, sur la strato sube, ŝi vidis homamason kaj armitajn soldatojn gvidantajn tri kaptitojn; ŝi rekonis Jesuon kiel unu el ili. Kiam Li alvenis sub ŝian balkonon, Li levis la kapon kaj kriis: “Animo, helpu Min! ” Profunde kortuŝita, Luisa sin ofertis de tiu tago kiel viktima animo en repago pro la pekoj de la homaro.
nemovebla, rigida-simila stato, kiu aperis preskaŭ kvazaŭ ŝi estus mortinta. Nur kiam pastro faris la signon de la Kruco super ŝia korpo, Luisa reakiris siajn kapablojn. Ĉi tiu rimarkinda mistika stato daŭris ĝis ŝia morto en 1947 - sekvata de entombigo, kiu ne estis malgranda afero. Dum tiu periodo de ŝia vivo, ŝi ne suferis fizikan malsanon (ĝis ŝi pereis de pulminflamo ĉe la fino) kaj ŝi neniam spertis litotukojn, malgraŭ estado limigita al sia eta lito dum sesdek kvar jaroj.
Valeria Copponi