Nia Sinjorino de Zaro to angela la 26an de septembro 2020:
Ĉi-posttagmeze Patrino aperis tute blanke vestita; la mantelo ĉirkaŭ ŝi estis grandega kaj tre helblua. La sama mantelo ankaŭ kovris ŝian kapon, sur kiu estis krono de dek du steloj. Patrino havis siajn brakojn malfermitaj kiel bonvena signo. En ŝia dekstra mano estis longa, blanka sankta rozario, kvazaŭ el lumo, kiu malsupreniris preskaŭ al ŝiaj piedoj nudaj kaj ripozintaj sur la mondo, sur kiuj videblis scenoj de perforto. Patrino malrapide glitis sian mantelon super la mondon.
Ke Jesuo Kristo estu laŭdata.
Karaj infanoj, dankon, ke hodiaŭ vi denove estas ĉi tie en mia benita arbaro. Infanoj, mi amas vin, mi amas vin ege, kaj se mi estas ĉi tie, estas ĉar mi volas savi vin ĉiujn. Miaj infanoj, malfacilaj tempoj vin atendas, mallumaj kaj doloraj tempoj, sed ne timu. Etendu viajn manojn al mi kaj mi prenos vin kaj kondukos vin sur la ĝustan vojon. Ne malmoligu viajn korojn: malfermu viajn korojn al mi. Mia koro estas malfermita; rigardu, filino ...
Je ĉi tiu punkto, Patrino montris al mi sian koron kronitan de dornoj kaj diris al mi:
Mia koro estas trapikita de doloro de ĉiuj tiuj infanoj, kiujn mi invitas sekvi min, sed, ho ve, turnas sian dorson al mi. Eniru en mian koron!
Mi komencis aŭdi la koron de Patrino ekbati laŭte - pli kaj pli laŭte.
Miaj infanoj, mia koro batas por ĉiu el vi, ĝi batas por ĉiuj. Infanetoj, hodiaŭ mi denove invitas vin preĝi por la Eklezio - ne nur por la universala eklezio, sed ankaŭ por via loka eklezio. Preĝu, miaj infanoj, preĝu. Infanoj, se mi ankoraŭ estas ĉi tie, tio estas per la senfina kompato de Dio: ĉiun monaton[1]Noto de tradukisto: ĉi tio estas supozeble adresita al la ĉeestantaj pilgrimoj en Zaro di Ischia la 8an kaj 26an de ĉiu monato. vi spertas momenton de graco, kiun vi ne ĉiam ricevas kun ĝojo. Miaj infanoj, bonvolu plu formi preĝajn Cenaklojn: denove mi invitas vin preĝi la Sanktan Rozarion en viaj hejmoj. Bonvolu, infanoj, parfumi viajn hejmojn per preĝo.
Tiam Patrino pasis inter la pilgrimantoj kaj donis sian benon.
En la nomo de la Patro, la Filo kaj la Sankta Spirito. Amen.
Nia Sinjorino de Zaro to Simona la 26an de septembro 2020:
Mi vidis Patrinon: ŝi estis vestita per blanka vesto kaj havis oran zonon ĉirkaŭ la talio, delikatan blankan vualon kaj la kronon de dek du steloj sur la kapo. Sur ŝiaj ŝultroj estis blua mantelo, kiu malsupreniris al ŝiaj piedoj, sur kiu ŝi portis simplan paron da ledaj sandaloj. La piedoj de patrino ripozis sur la mondo. Patrino havis siajn brakojn malfermitaj kiel bonvena signo.
Ke Jesuo Kristo estu laŭdata.
Miaj karaj infanoj, vidi vin ĉi tie en miaj benitaj arbaroj en ĉi tiu tago kara por mi plenigas mian koron de ĝojo. Miaj infanoj, mi venis al vi per la grandega amo de la Patro. Infanoj, se vi nur komprenus, kiom granda estas la amo de la Patro por ĉiu el vi. Miaj infanoj, mi ĉiam estas proksima al vi, mi akompanas vin en ĉiu momento de via vivo; Mi amas vin, infanoj. Preĝu, miaj infanoj, preĝu. Infanoj, mi petas vin refoje preĝoj por mia amata Eklezio.
Dum ŝi diris tion, la vizaĝo de Patrino malĝojiĝis kaj larmo fluis sur ŝian vizaĝon.
Preĝu, infanoj, por ke ŝi [la Eklezio] ne estu superfortita de la malbono, kiu jam disvastiĝas en ŝi. Preĝu por miaj amataj kaj elektitaj filoj [pastroj], preĝu por la Sankta Patro, Vikario de Kristo. Gravaj decidoj dependas de li: preĝu, ke la Sankta Spirito plenigu lin per ĉiu graco kaj beno. Preĝu, miaj infanoj, ke la bono okupu ĉiam pli grandan lokon por ĉi tiu homaro, por ĉi tiu civilizacio tiel kaptita de konsumismo, aperi prefere ol esti, voli pli ol doni, kiu estas ĉiam pli plena de sia propra memo kaj ĉiam pli for de Dio. Mi amas vin, miaj infanoj, mi estas apud vi; preĝu, infanoj, preĝu. Nun mi donas al vi mian sanktan benon. Dankon, ke vi rapidis al mi.
Piednotoj
| ↑1 | Noto de tradukisto: ĉi tio estas supozeble adresita al la ĉeestantaj pilgrimoj en Zaro di Ischia la 8an kaj 26an de ĉiu monato. |
|---|
Kial Simona kaj Angela?
Alicja Lenczewska
Elizabeto Kindelmann
Per kio fariĝis La Spirita Taglibro, Jesuo kaj Maria instruis Elizabeton, kaj ili daŭre instruas la fidelulojn pri la dia arto de sufero por savo de animoj. Taskoj estas asignitaj por ĉiu tago de la semajno, kiuj implikas preĝon, fastadon kaj nokton viglojn, kun belaj promesoj ligitaj al ili, laĉitaj per specialaj gracoj por pastroj kaj la animoj en purgatorio. En iliaj mesaĝoj, Jesuo kaj Maria diras, ke La Flamo de Amo de la Senmakula Koro de Maria estas la plej granda graco donita al la homo ekde la Enkarniĝo. Kaj en la ne tiom malproksima estonteco ŝia flamo englutos la tutan mondon.
Patro Stefano Gobbi
Kial Gisella Cardia?
Trie, la mesaĝoj ofte estis akompanataj de videblaj fenomenoj, fotografaj evidentaĵoj En Cammino kun Maria, kio ne povas esti frukto de subjektiva imago, precipe la ĉeesto de la stigmato sur la korpo de Giselle kaj la apero de krucoj aŭ religiaj tekstoj en sango sur la brakoj de Gisella. Vidu la bildojn prenitajn de ŝia apera retejo 
jennifer
Kial Manuela Strack?
Kial la Vidantoj de Nia Sinjorino de Medjugorje?
Kial Petro Regis?
Kial la Servistino de Dio Luisa Piccarreta?
de la sanktuloj. Nur post kiam ŝi fariĝis "Filino de Maria", la koŝmaroj fine ĉesis en la aĝo de dek unu jaroj. En la sekva jaro, Jesuo komencis paroli interne al ŝi precipe post ricevado de la Sankta Komunio. Kiam ŝi estis dek tri, Li aperis al ŝi en vizio, kiun ŝi vidis de la balkono de sia hejmo. Tie, sur la strato sube, ŝi vidis homamason kaj armitajn soldatojn gvidantajn tri kaptitojn; ŝi rekonis Jesuon kiel unu el ili. Kiam Li alvenis sub ŝian balkonon, Li levis la kapon kaj kriis: “Animo, helpu Min! ” Profunde kortuŝita, Luisa sin ofertis de tiu tago kiel viktima animo en repago pro la pekoj de la homaro.
nemovebla, rigida-simila stato, kiu aperis preskaŭ kvazaŭ ŝi estus mortinta. Nur kiam pastro faris la signon de la Kruco super ŝia korpo, Luisa reakiris siajn kapablojn. Ĉi tiu rimarkinda mistika stato daŭris ĝis ŝia morto en 1947 - sekvata de entombigo, kiu ne estis malgranda afero. Dum tiu periodo de ŝia vivo, ŝi ne suferis fizikan malsanon (ĝis ŝi pereis de pulminflamo ĉe la fino) kaj ŝi neniam spertis litotukojn, malgraŭ estado limigita al sia eta lito dum sesdek kvar jaroj.
Valeria Copponi