Nia Sinjorino de Zaro di Ischia al Simona la 26-an de marto 2024:
Mi vidis Patrinon — ŝi estis vestita en blanka; sur ŝia kapo estis helgriza mantelo, kiu kovris ankaŭ ŝiajn ŝultrojn kaj malsupreniris ĝis ŝiaj nudaj piedoj, kiuj estis metitaj sur la globon. Patrino havis siajn manojn en formo de taso kaj malgranda flamo ŝaltis inter ili. Jesuo Kristo estu laŭdata...
Miaj karaj infanoj, mi amas vin kaj dankas vin, ke vi respondis al ĉi tiu mia voko. Miaj infanoj, estu flamoj de amo brulanta por la Sinjoro. Infanoj, faru preĝcenaklojn, ĉiu domo estu odorigita per preĝo; estu cenaklo, estu malgrandaj hejmaj preĝejoj. Infanoj, preĝu kaj instruu aliajn preĝi; viaj vivoj estu preĝo; ami kaj instruu aliajn ami. Memoru, infanoj: "Ili rekonos vin per kiel vi amas unu la alian" (kp. Johano 13:35). Infanoj, ami ne signifas diri jes al ĉio, kion la mondo petas de vi, sed tio signifas scii discerni; ĝi signifas meti Dion unue. Ami signifas doni viajn tutajn memojn al la Sinjoro.
Miaj infanoj, ne atendu esti perfektaj por ami la Sinjoron, alie vi neniam amos Lin. Li amas vin same kiel vi estas - kun viaj fortoj kaj malfortoj. Ĉi tio ne signifas kontentiĝi pri viaj eraroj sed, kun la amo de Kristo, klopodi kreski kaj ne fari denove la samajn erarojn. Donu viajn vivojn al Kristo, amu Lin kaj provu imiti Lian amon — tiun amon, por kiu Li donis ĉion ĝis la fina ofero. Li donis sian vivon por ĉiu el vi, por doni al vi savon; Li amis vin kaj amas vin kun grandega amo. Li donis Sin kiel Vivantan Panon por nutri viajn korpojn kaj viajn animojn. Kaj vi, miaj infanoj, kion vi faras por Li, kion vi proponas al Li? Infanoj miaj, la Sinjoro ne bezonas grandajn gestojn; Li amas vin — amu Lin, amu Lin, adoru Lin. Miaj infanoj, amu mian amatan Jesuon.
Nun mi donas al vi mian sanktan benon. Dankon pro ke vi rapidis al mi.
Kial Simona kaj Angela?
Alicja Lenczewska
Elizabeto Kindelmann
Per kio fariĝis La Spirita Taglibro, Jesuo kaj Maria instruis Elizabeton, kaj ili daŭre instruas la fidelulojn pri la dia arto de sufero por savo de animoj. Taskoj estas asignitaj por ĉiu tago de la semajno, kiuj implikas preĝon, fastadon kaj nokton viglojn, kun belaj promesoj ligitaj al ili, laĉitaj per specialaj gracoj por pastroj kaj la animoj en purgatorio. En iliaj mesaĝoj, Jesuo kaj Maria diras, ke La Flamo de Amo de la Senmakula Koro de Maria estas la plej granda graco donita al la homo ekde la Enkarniĝo. Kaj en la ne tiom malproksima estonteco ŝia flamo englutos la tutan mondon.
Patro Stefano Gobbi
Kial Gisella Cardia?
Trie, la mesaĝoj ofte estis akompanataj de videblaj fenomenoj, fotografaj evidentaĵoj En Cammino kun Maria, kio ne povas esti frukto de subjektiva imago, precipe la ĉeesto de la stigmato sur la korpo de Giselle kaj la apero de krucoj aŭ religiaj tekstoj en sango sur la brakoj de Gisella. Vidu la bildojn prenitajn de ŝia apera retejo 
jennifer
Kial Manuela Strack?
Kial la Vidantoj de Nia Sinjorino de Medjugorje?
Kial Petro Regis?
Kial la Servistino de Dio Luisa Piccarreta?
de la sanktuloj. Nur post kiam ŝi fariĝis "Filino de Maria", la koŝmaroj fine ĉesis en la aĝo de dek unu jaroj. En la sekva jaro, Jesuo komencis paroli interne al ŝi precipe post ricevado de la Sankta Komunio. Kiam ŝi estis dek tri, Li aperis al ŝi en vizio, kiun ŝi vidis de la balkono de sia hejmo. Tie, sur la strato sube, ŝi vidis homamason kaj armitajn soldatojn gvidantajn tri kaptitojn; ŝi rekonis Jesuon kiel unu el ili. Kiam Li alvenis sub ŝian balkonon, Li levis la kapon kaj kriis: “Animo, helpu Min! ” Profunde kortuŝita, Luisa sin ofertis de tiu tago kiel viktima animo en repago pro la pekoj de la homaro.
nemovebla, rigida-simila stato, kiu aperis preskaŭ kvazaŭ ŝi estus mortinta. Nur kiam pastro faris la signon de la Kruco super ŝia korpo, Luisa reakiris siajn kapablojn. Ĉi tiu rimarkinda mistika stato daŭris ĝis ŝia morto en 1947 - sekvata de entombigo, kiu ne estis malgranda afero. Dum tiu periodo de ŝia vivo, ŝi ne suferis fizikan malsanon (ĝis ŝi pereis de pulminflamo ĉe la fino) kaj ŝi neniam spertis litotukojn, malgraŭ estado limigita al sia eta lito dum sesdek kvar jaroj.
Valeria Copponi